Η εμβρόντητη μεγαλοδημοσιοκαφρία...

Ωωω... Τι κυνισμός κε Μαντέλη..!! Με το στόμα ανοιχτό από την έκπληξη έχει μείνει η δημοσιογραφία της διαπλοκής. Πρώτη φορά στη ζωή της ακούει τέτοια πράγματα. Οι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ είναι απλές φυσικές «χορηγίες», ή ένα απλό «δωράκι» για τον εαυτό, όπως πρώτος το νομιμοποίησε ο μεγάλος Αντρέας Παπανδρέου, ενώ τα 10 εκατομμύρια μια «λογική» υπουργική μίζα. Αυτό θα πει σοσιαλισμός.

Έκαστος αμείβεται αναλόγως την αξία του. Επί χρόνια ολόκληρα καταλήστευαν και καταχρέωναν την χώρα και σήμερα την παραδίδουν με δεμένα μάτια στις αγορές για να ξεχρεώσει. Το «μεγάλο φαγοπότι» του Φερέρι που διαδραματίζεται, όχι σε κιν/κό χρόνο, αλλά σε μια πραγματική διάρκεια ολόκληρων ετών μόνο που δεν τελειώνει με το θάνατο των συμμετεχόντων όπως στην ταινία.

Εν ολίγοις ο Μαντέλης, η... μεγάλη αυτή μορφή του «κινήματος», κοτζάμ υπουργός και δεξί χέρι του Σημίτη «έδωσε» με τον πιο απλό και κατανοητό τρόπο την γενική ατμόσφαιρα και τον γενικό κανόνα της συνδιαλλαγής και διαπλοκής και έδειξε ότι η μίζα αποτελούσε καθεστώς. Μια φυσική και καθημερινή λειτουργία της δημόσιας ζωής. Ο κόσμος βοούσε και οι πάντες γνώριζαν, αλλά μόνο ο Σημίτης, ο Γιωργάκης και οι τρανοί και σπουδαίοι δημοσιογράφοι του τόπου δεν γνώριζαν. Δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα.. και όχι μόνο δεν είδαν και δεν άκουσαν, αλλά και δεν έκαναν και ρεπορτάζ ως όφειλαν και ήταν η δουλειά τους για να μάθουν και όχι μόνο δεν έκαναν ρεπορτάζ ως όφειλαν και ήταν η δουλειά τους για να μάθουν και να μάθουμε, αλλά σιώπησαν εκκωφαντικά και συγκάλυψαν απροσχημάτιστα για να μην μάθουμε.

Αυτή λοιπόν η κρατούσα δημοσιογραφία του τόπου, που επί δύο συνεχείς δεκαετίες βρίσκεται με την ίδια σχεδόν σύνθεση στην σκιώδη κυβέρνηση του έντυπου και ηλεκτρονικού λόγου της χώρας, δείχνει τώρα με το δάκτυλο την κοινωνία ως υπεύθυνη για την πτώχευση. Καταναλώσαμε, λέει, περισσότερα απ όσα παράξαμε και είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι.

Αφού συγκάλυψαν την καταλήστευση της παραγωγής της κοινωνίας, τώρα δείχνουν ως υπεύθυνη την κοινωνία. Σπέρνουν τον φόβο και την ενοχή για να γίνουν αποδεκτά τα μέτρα με όσο το δυνατό πιο σκυφτό κεφάλι και πιο υπερυψωμένα οπίσθια. Για την πατρίδα ρε γαμώτο.

Μόνο που ο Μαντέλης, η μεγάλη αυτή μορφή του εκσυγχρονιστικού πασοκισμού, στην πραγματικότητα δεν «έδωσε» μόνο τους συμμετέχοντες στο «μεγάλο φαγοπότι» αλλά και τους παρακολουθούντες το «μεγάλο φαγοπότι». Δεν λέμε για τους 6Ο δημοσιογράφους που όπως επίσης γνωρίζουν οι πάντες βρίσκονται στις λίστες της Μίζενς. Μικρό το κακό.

Η αφοπλιστική ομολογία του Μαντέλη, η φυσικότητα της περιγραφής του για κάτι το γνωστό και καθιερωμένο, αποκαλύπτει και όλους αυτούς που δεν είδαν και δεν άκουσαν, τους παρακολουθούντες και συμμετέχοντες με το δικό τους «αντικειμενικό» τρόπο από τις επάλξεις της εντεταλμένης δημοσιογραφίας τους. Αυτούς που τώρα έχουν μείνει εμβρόντητοι και με ανοιχτό το στόμα από τον κυνισμό του. Νόμιζαν ότι μια ζωή θα έχουν το προνόμιο να «αποκαλύπτουν» μόνο αυτοί επιλεκτικά και εντεταλμένα, πότε συμπολιτευόμενα και πότε αντιπολιτευόμενα, προωθώντας τους μεν και θάβοντας τους δε.

Αλλά ποτέ τους δεν σκέφτηκαν ότι ο τρόπος που αποκαλύπτουν και συγκαλύπτουν τους άλλους είναι και ο τρόπος που αποκαλύπτονται και συγκαλύπτονται και οι ίδιοι.
από τον Σοφιστή