Η τεράστια ξεφτίλα των Ελλήνων πολιτικών

Ακόμη και την ύστατη στιγμή αδυνατούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Αδυνατούν να αντιληφθούν την κρισιμότητα των λόγων και των αποφάσεων τους. Αδυνατούν να ξεπεράσουν τη στενομυαλιά, τον πεπερασμένο τρόπο σκέψης, αδυνατούν να κατανοήσουν τα συμφέροντα του έθνους. Βλέπουν μόνο το μίζερο μικρόκοσμό τους, τα μικροσυμφέροντα του κόμματός τους και τα ψηφουλάκια που έχουν συνηθίσει να ζητιανεύουν. Έτσι φτάσαμε έως εδώ.

Οι πολιτικοί διέφθειραν το λαό, με αντάλλαγμα τις καρέκλες τους και την ανοχή του λαού στη λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Οι πολιτικοί μοίραζαν λεφτά στο λαό, ο λαός τούς ψήφιζε, και ταυτόχρονα έκανε τα στραβά μάτια στα κάθε είδους κομματικά λαμόγια που με τη σειρά τους λεηλατούσαν το κράτος. Χωρίς αιδώ, αντίθετα, με απίστευτο θράσος. Μου έκανε απίστευτη εντύπωση η στάση τον Αντώνη Σαμαρά που στην ουσία, με τη στάση του, αποδόμησε τις αξίες και το ιδεολογικό υπόβαθρο του κόμματός του, προκειμένου να μετατραπεί σε ψηφοσυλλέκτη. Του κόμματος που υποτίθεται πως από την ίδρυσή του υποστηρίζει τη φιλελεύθερη οικονομία και ευαγγελίζεται τη μείωση του σπάταλου κράτους. Και που τα τελευταία χρόνια έκανε ακριβώς το αντίθετο. Το γιγάντωσε αφενός, αφετέρου το διέλυσε!

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής... (ο πραγματικός Καραμανλής και όχι το άθλιο πρόσφατο κακέκτυπό του) είχε κάνει τη γνωστή ρήση: «Τους πολιτικούς δεν τους στέλνεις στη φυλακή, τους στέλνεις στο σπίτι τους». Ε, λοιπόν, προσωπικά διαφωνώ ριζικά. Ενίοτε τους πολιτικούς πρέπει να τους στέλνεις και στη φυλακή. Είτε διότι υπεξαίρεσαν τη δημόσια περιουσία είτε διότι με τις πράξεις τους και την αμέλειά τους τη μείωσαν ή ζημίωσαν εν γένει το δημόσιο συμφέρον ή, εν πάση περιπτώσει, απλώς... αδιαφόρησαν. Αυτή η τελευταία είναι η περίπτωση του κακέκτυπου Καραμανλή -του βασιλιά των οκνηρών- όπως αποκαλείται πλέον στους επιχειρηματικούς κύκλους. Του πρώτου πρωθυπουργού της χώρας από ιδρύσεως ελληνικού κράτους που ίσως κινδύνευσε να πεθάνει από υπερβολική ανία μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου, Ή αντιστοίχως του Προκοπή Παυλόπουλο που, ενώ οι εξτρεμιστές έκαιγαν την Αθήνα, είχε δώσει εντολή στα ΜΑΤ να έχουν διακριτική στάση. Ή του υπουργού κυρίου Φανφάρα -Βύρωνα Πολύδωρα-που, ενώ καιγόταν η Πάρνηθα, εκείνος μιλούσε στους νεοδιορισμένους... αγροφύλακες - συνδικαλιστές της Ν.Δ.- αργόμισθους...

Τώρα, για την Παπαρήγα, τον Τσίπρα και τα κόμματα που εκπροσωπούν, το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι πως βρίσκονται σε άλλο πλανήτη αφενός, αφετέρου προφανώς πάσχουν από κάποια ανίατη σχιζοειδή διαταραχή της προσωπικότητας, που όμως σαφώς βλάπτει δραματικά τόσο τη χώρα όσο -και κυρίως- τα λαϊκά στρώματα.

Στην ουσία με τις πράξεις τους βλάπτουν αυτούς που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν: τους εργαζόμενους και τους μη προνομιούχους. Άσχετα αν δεν το αντιλαμβάνονται. Και φυσικά ουδεμία σχέση έχουν με τη δημοκρατία. Σαφέστατα, σκοπός τους είναι η επιβολή δικτατορίας -δήθεν- του προλεταριάτου. Στην ουσία, δικτατορία κομματικών εγκάθετων του ΚΚΕ. Αυτό άλλωστε ήταν το καθεστώς της πρώην Σοβιετικής Ένωσης (που οραματίζονται), που ουδεμία σχέση είχε με το σοσιαλισμό.


Αν ο Γιώργος Παπανδρέου θέλει να μείνει στην ιστορία -και πιστεύω πως το θέλει-, οφείλει άμεσα να προχωρήσει σε τρεις ενέργειες.

Πρώτον, να αλλάξει τον κατάπτυστο νόμο περί ευθύνης υπουργών. Είναι αδιανόητο να παραγράφονται τα κακουργήματα των υπουργών σε δύο χρόνια, ενώ των πολιτών σε δεκαπέντε. Θα είναι ένα σαφές μήνυμα ότι όσοι διαπράττουν αδικήματα θα στέλνονται στη φυλακή. Για να μη δούμε σε λίγο καιρό να στήνονται λαϊκά δικαστήρια και κρεμάλες στην πλατεία Συντάγματος.

Δεύτερον, να στείλει στη Δικαιοσύνη (αλλάζοντας την κείμενη νομοθεσία) -και όχι στη Βουλή- συγκεκριμένους φακέλους με σκάνδαλα προκειμένου να αποδοθούν συγκεκριμένες ευθύνες και να απαγγελθούν κατηγορίες σε συγκεκριμένους υπουργούς και του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.- εφόσον προκύψουν. Και να ανοίξει τους λογαριασμούς τους, των συγγενών τους και των εταιρειών πίσω από τις οποίες κρύβονται. Μπορεί να το κάνει και θα μείνει στην ιστορία για αυτό.

Τρίτον, να δώσει όραμα στο λαό, και διέξοδο. Κατ΄ αρχήν να προχωρήσει αύριο σε ταχύτατες αποκρατικοποιήσεις του συνόλου των κρατικών επιχειρήσεων αλλά και άλλων, ανεκμετάλλευτων κρατικών περιουσιακών στοιχείων. Να πουλήσει τα πάντα με ευνοϊκούς όρους σε ξένους και Έλληνες επενδυτές. Για να γλιτώσουμε από το βραχνά του κράτους οριστικά και αμετάκλητα. Και να στείλει σπίτι του άμεσα όποιον υπουργό δεν αποδίδει.

Αν τα κάνει, θα σώσει - ίσως - τη χώρα, την ύστατη στιγμή. Και θα ξαναβγεί πρωθυπουργός - έστω κι αν δεν τον νοιάζει, όπως δήλωσε στη Βουλή.
του Θεοχάρη Φιλιππόπουλου στο capital