Προς το απόσπασμα του ΔΝΤ

Άγρια μέρα η χθεσινή. Στη χώρα μας, τα μάτια και ο νους όλων στη μοιραία πορεία της Ελλάδας προς το εκτελεστικό απόσπασμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στο οποίο μας οδηγεί άβουλη πλέον και παραιτημένη από κάθε αντίσταση ή κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.

Στην Ευρώπη, η προσοχή στραμμένη στη σοκαριστική είδηση ότι οι κερδοσκόποι έχουν πλέον τόσο αποχαλινωθεί και αισθάνονται τόσο πανίσχυροι, ώστε με προκλητικό τρόπο αρνήθηκαν να καλύψουν ένα ασήμαντου ύψους -μόλις 3 δισεκατομμυρίων ευρώ- τριακονταετές ομόλογο της... Γερμανίας! Ακούγεται σαν ανέκδοτο μαύρου χιούμορ: βγήκαν να δανειστούν οι Γερμανοί 3 δισ. όλα κι όλα και δεν βρήκαν αγοραστές των ομολόγων τους! Τους προσφέρθηκαν μόνο 2,7 δισ. ευρώ και τελικά πήραν κάτι λιγότερο από 2,5 δισεκατομμύρια με επιτόκιο 4,75%.

Σε παράλληλα επίπεδα, χιλιάδες... εργαζόμενοι βγήκαν στους δρόμους στέλνοντας ένα πρώτο μήνυμα προς την κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΔΝΤ ότι ο ελληνικός λαός ή μάλλον τμήματά του, των οποίων το εύρος θα φανεί τους επόμενους μήνες, δεν προτίθενται να παραδοθούν αμαχητί στο καθεστώς επικυριαρχίας της Ελλάδας που θα εγκαθιδρύσουν το ΔΝΤ και η ΕΕ μόλις επισημοποιηθεί η παράδοση της οικονομικής και κοινωνικής εξουσίας στα χέρια τους.

Οι καιροί είναι δύσκολοι και θα γίνουν πολύ δυσκολότεροι. Η Ελλάδα εισέρχεται σε φάση κοινωνικών εντάσεων, ίσως και συγκρούσεων. Η κυβέρνηση είναι πεισμένη ότι δεν μπορεί να σώσει η ίδια τη χώρα στηριζόμενη στον ελληνικό λαό και θεωρεί ότι η σωτηρία της Ελλάδας προϋποθέτει την παράδοσή της στην επικυριαρχία των ξένων, του ΔΝΤ και της ΕΕ. Ένα τμήμα των εργαζομένων και ολόκληρου του ελληνικού λαού δείχνει αποφασισμένο να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να εμποδίσει την υλοποίηση των σχεδίων τους, που αποσκοπούν στην κατάργηση θεμελιωδών εργατικών δικαιωμάτων του και στη βίαιη υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων ώστε να γυρίσει η χώρα μας είκοσι, τριάντα ή περισσότερα χρόνια πίσω.

Η διαπάλη αυτή που τούτη τη στιγμή είναι άγνωστο αν θα μετατραπεί σε κοινωνική σύγκρουση και πόσο μεγάλων διαστάσεων, είναι πιθανόν ότι θα διαπερνά την ελληνική κοινωνία τα επόμενα χρόνια.

Το βέβαιο πάντως είναι ότι δυστυχώς απολύτως τίποτα δεν έχει απομείνει από τις προσδοκίες, τις ελπίδες και την αισιοδοξία για καλύτερες μέρες που είχε γεννήσει στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού η σαρωτική εκλογική επικράτηση του ΠΑΣΟΚ πριν από λίγους μόνο μήνες.Τώρα ο φόβος, η ανησυχία και η αγωνία για το αύριο έχουν συνθλίψει ψυχολογικά την ελληνική κοινωνία. Ο Οκτώβρης των εκλογών μοιάζει να βρίσκεται χρόνια και χρόνια πίσω, χαμένος σε ένα παρελθόν που έχει ολότελα ξεχαστεί από τους πάντες. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η μεγαλύτερη αποτυχία μιας κυβέρνησης συνίσταται στο να ηγείται ενός φοβισμένου και αποκαρδιωμένου λαού, παρόλο που οι εκάστοτε ηγέτες βολεύονται άνετα με αυτή την κατάσταση, καθώς το μόνο που ανησυχεί τους ίδιους είναι μήπως συναντήσουν απέναντί τους έναν οργισμένο λαό.

Ταυτόχρονα όμως με την ελληνική τραγωδία, εξελίσσεται και διευρύνεται ραγδαία μια ευρωπαϊκή κρίση, η οποία αφενός αποκαλύπτει τον πραγματικό χαρακτήρα της ΕΕ σήμερα και αφετέρου θέτει υπό δεινή δοκιμασία το σαθρό, όπως αποδεικνύεται, οικοδόμημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η Ελλάδα είναι απλώς ο καταλύτης αυτής της κρίσης, κατά κανέναν τρόπο δεν υπήρξε η αιτία της. Στη χώρα μας έχουν στραμμένα τα βλέμματά τους πάντως τόσο οι κερδοσκόποι για να τη "γδάρουν" με τοκογλυφικά επιτόκια, αφού οι εταίροι της κυβέρνησης άφησαν τη χώρα μας στο έλεός τους, όσο και οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι που προσβλέπουν σε σθεναρή αντίσταση των Ελλήνων εργαζομένων, γιατί αντιλαμβάνονται πως η ίδια μοίρα περιμένει και αυτούς.

ΕΥΡΩΠΗ
Αιτία της κρίσης είναι το Βερολίνο

Η πολιτική που ακολουθεί η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ αποτελεί την αιτία όχι μόνο της κερδοσκοπίας που ασκείται εναντίον της Ελλάδας, αλλά και της κρίσης που αρχίζει να ταρακουνά πλέον την ίδια την ΕΕ. Με αφορμή την Ελλάδα, εμφανίστηκαν στο προσκήνιο οι γερμανικές δυνάμεις που θεωρούν την ΕΕ απλώς όχημα επιβολής της ηγεμονίας του Βερολίνου στην Ευρώπη και οι οποίες θεωρούν ανούσια και άχρηστα πλέον φληναφήματα τα περί ευρωπαϊκής ενοποίησης και αλληλεγγύης, καθώς εκτιμούν ότι ο στόχος της γερμανικής επικυριαρχίας στη Γηραιά Ήπειρο έχει ήδη επιτευχθεί, άρα δεν χρειάζεται πια να τηρούν τα προσχήματα.
γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ στο Εθνος