Η πολιορκία της Δημοκρατίας

Όλοι ξέρουμε ότι η ελληνική οικονομία είναι σε αδιέξοδο. Το έλλειμμα, το χρέος, τα επιτόκια, ο εκβιασμός των αγορών. Πώς να αντιμετωπιστούν σε ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, σε περίοδο ύφεσης, με μέτρα που την επιδεινώνουν;
Η αύξηση της ανεργίας, η δυσπραγία των επιχειρήσεων, η έλλειψη ρευστότητας των τραπεζών, η απειλή μείωσης συντάξεων και αποδοχών των εργαζομένων είναι μπροστά μας. Τις βλέπουμε.

Μας διαφεύγει, όμως, κάτι βαθύτερο και ίσως μονιμότερο: η κρίση της Δημοκρατίας. Η έλλειψη πολιτικών επιλογών. Η ασυναρτησία του πολιτικού λόγου. Οι αντιφάσεις των ηγετών. Η αδυναμία του πολίτη και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη να ασκήσει οποιαδήποτε επιρροή στις εξελίξεις. Όχι μόνο ατομικά αλλά και συλλογικά. Και στις εκλογές ακόμη.

Η συνεδρίαση της Βουλής, την Παρασκευή, ήταν αποκαλυπτική. Με τη διαβεβαίωση «θέλω να είμαι ειλικρινής», ο πρωθυπουργός ομολόγησε ότι «το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι εδώ». Χωρίς δήλωση ειλικρίνειας, μας έλεγε άλλοτε ότι μόνο για την τεχνογνωσία του στην αντιμετώπιση των κρίσεων πρόκειται. Απεύχεται την προσφυγή σ' αυτό και τον μηχανισμό στήριξης, αλλά «κάνουμε όλες τις προπαρασκευαστικές ενέργειες όπως απαιτείται»...

Στα πεντέμισι χρόνια της... κυβέρνησης της Ν.Δ. απέδωσε ο κ. Παπανδρέου όλη την ευθύνη για τη δρομολόγηση της πορείας σήμερα προς το ΔΝΤ και τον μηχανισμό στήριξης. Εχει τεράστια ευθύνη η συντηρητική κυβέρνηση αλλά το ΠΑΣΟΚ ως αξιωματική αντιπολίτευση την ήξερε. Προέβλεψε, όμως, υποσχέθηκε και έπεισε προεκλογικά για αντίστροφη πορεία από αυτήν που ακολουθεί σήμερα.
Στους πεντέμισι μήνες του ΠΑΣΟΚ ανταπέδωσε την ευθύνη ο νεοεκλεγμένος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μετά την «έκρηξη» του πιστολιού του ΔΝΤ (μάλλον αυτοπυροβολισμό εννοούσε), ο κ. Σαμαράς δήλωσε την πάγια αντίθεσή του για την προσφυγή σ' αυτό. Η εξήγηση όμως που έδωσε προκαλεί θυμηδία: Επειδή στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα «προΐστανται σοσιαλιστές»!

Η τραγωδία της Δημοκρατίας δεν είναι μόνο ελληνική. Είναι πανευρωπαϊκή. Η εξάρτηση της ευρωομάδας από τις αγορές είναι απόλυτη. Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τον μηχανισμό στήριξης της 25ης Μαρτίου, «το καταφύγιο» όπως τη χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός, αναφέρεται στα επιτόκια των αγορών και στηρίζεται σ' αυτές και στους οίκους αξιολόγησης, που ταυτίζονται μαζί τους σε μεγάλο βαθμό. Για μήνυμα στις αγορές μιλούσε τότε ο κ. Γιούνκερ. Αλλά αυτές δεν το έλαβαν. Γιατί να το λάβουν, αφού η υποταγή των εκλεγμένων κυβερνήσεων σ' αυτές ομολογείται εκ των προτέρων;

Η ρίζα του κακού βρίσκεται στην αβάσταχτη ελαφρότητα με την οποία οι λαοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης αντιμετωπίζουν τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και πολιτικές. Με αποκλειστικά εθνικά κριτήρια. Το Βατοπέδιο και τη σύγκριση των εθνικών εκλογικών προοπτικών μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. συζητούσαμε στις ευρωεκλογές του 2009. Από τον κυβερνητικό συνασπισμό, με τους φιλελεύθερους, στη Γερμανία επηρεάζεται η στάση της κυρίας Μέρκελ. Και οι αγορές παίζουν το παιχνίδι τους, εξ ορισμού κερδοσκοπικό...

Η δημοκρατία πολιορκείται. Από τις αγορές, από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, από τις πολιτικές ηγεσίες που συλλογικά και συναινετικά κυβερνούν λαούς οι οποίοι δεν τις έχουν εκλέξει, αδιαφορώντας για τα προβλήματα και τις κοινωνικές αντιδράσεις τους, με τεχνοκρατικά και γραφειοκρατικά κριτήρια. Το οικονομικό αδιέξοδο οδηγεί έτσι σε πολιτικό αδιέξοδο. Λένε ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει δημοκρατία...
του ΘΑΝΑΣΗ ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΥ στην enet