ΔΝΤ και Νέμεσις

Ο κύκλος της μεταπολίτευσης έκλεισε. Όχι απλά τραυματίζοντας αλλά κυριολεκτικά ακρωτηριάζοντας τις ελπίδες και τα όνειρα των Ελλήνων πολιτών.

Των Ελλήνων πολιτών που εμπιστεύτηκαν ένα σαθρό πολιτικό σύστημα, όπως διαμορφώθηκε μετά την πτώση της χούντας, και την παράδοση της διακυβέρνησης στον Καραμανλή αρχικά και σε ένα ΠΑΣΟΚ αργότερα που φρόντισε να αλλοιώσει την ριζοσπαστικοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας.

Γιατί ο Ελληνικός λαός μπορεί να μην αντιστάθηκε ιδιαίτερα στην δικτατορία - οι φωτεινές εξαιρέσεις δυστυχώς επιβεβαιώνουν την παθητική αποδοχή των συνταγματαρχών - αλλά βγήκε στην μεταπολίτευση με έντονα αντιιμπεριαλιστικές, αντικαπιταλιστικές και σοσιαλιστικές θέσεις.

Και εμπιστεύτηκε αρχικά την σιγουριά του νεοκαραμανλισμού και αμέσως μετά την σοσιαλιστικές επαγγελίες του Ανδρέα Παπανδρέου.

Και χωρίς να θέλουμε να... μειώσουμε τις κατακτήσεις που ανύψωσαν αρχικά το βιωτικό επίπεδο της εργατικής τάξης και των μικρομεσαίων θα πρέπει σταθούμε επικριτικά στην ανοχή που επιδείχτηκε μετέπειτα στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.

Ο σοσιαλισμός μετατράπηκε σε σοσιαλδημοκρατία. Και ο λαός άρχισε να περιθωριοποιείται και πάλι ανοίγοντας το παιχνίδι σε διαπλοκή, κομπίνες και επανάκαμψη από ισχυρότερες θέσεις της ....
αστικής και νεοαστικής τάξης που ήδη άρχισε να διαμορφώνεται.



Ήδη νέα τζάκια (πολιτικά και επιχειρηματικά) εμφανίστηκαν και διαμοίρασαν την πίτα από κοινού με τα παλιά. Στην αρχή με κόντρες, αργότερα όμως εναρμονισμένα φρόντισαν να βουτάνε στο μέλι της εξουσίας και του εύκολου - με τη βοήθεια των κυβερνήσεων - πλουτισμού.

Νόμοι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα του ντόπιου - παρασιτικού και κομπραδόρικου - κεφαλαίου, όχι απλά δεν φρόντισαν για την ανάπτυξη του τόπου αλλά αντίθετα οδηγούσαν με μαθηματική βεβαιότητα στην υπανάπτυξη και στην εξάρτηση της χώρας από τις οικονομικές δυνάμεις της Ευρώπης και της Αμερικής.

Η είσοδος στην ΕΟΚ και τα πακέτα χρηματοδότησης σπαταλήθηκαν -κατά κύριο λόγο - σε άχρηστα προγράμματα και διολίσθησαν στα γνωστά πορτοφόλια των φιλικών τζακιών (παλιών και νέων).

Παράλληλα εκτός από την αρχική μετάλλαξη της ριζοσπαστικοποίησης, άρχισε ήδη εφαρμοζόμενο και το πρόγραμμα ελαστικοποίησης των ηθικών αντιστάσεων της Ελληνικής κοινωνίας. Και αυτό το εγχείρημα το δρομολόγησε το πολιτικό προσωπικό, που φρόντισε με διοχέτευση των πακέτων χρηματοδότησης (έστω και με σαφώς μικρότερα χρηματικά ποσά από αυτά που κατάκλεβαν οι ίδιοι παρέα με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα) να πείσει τους πολίτες ότι σωστό πρέπον και μαγκιά είναι ο προσπορισμός εύκολου κέρδους με την χρησιμοποίηση του λαδώματος και της μίζας(επιδοτήσεις κλπ).

Έτσι συνεχίστηκε το έργο και επί εποχής Σημίτη. Να θυμηθούμε την κολοσσιαία κομπίνα του χρηματιστηρίου; Ξεχάσαμε πως το πολιτικό προσωπικό ήταν αυτό που έδινε οδηγίες για τον καλπασμό των δεικτών; Να αναλογισθούμε πόσα δισεκατομμύρια άλλαξαν χέρια και πήγαν στις γνωστές τσέπες; Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΙ ΤΑΧΥΤΕΡΗ ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΠΛΟΥΤΟΥ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΠΡΑΔΟΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ. Φούσκωναν τεχνητά τα στοιχεία επιχειρήσεων που έτσι κι αλλιώς ήταν φούσκες. Βάλανε το τυράκι και τα μαζέψανε όλα.

Και πάλι ο λαός δεν αντέδρασε. Παράλληλα λάνσαραν το παραμύθι της ΙΣΧΥΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. Είσοδος στην ΟΝΕ. Και βέβαια με ψεύτικα στοιχεία, όπως αποδεικνύεται σήμερα. Αλλά και σε γνώση των καπιταλιστών της ΕΕ, που γνώριζαν και τα στοιχεία αλλά και την κατάληξη. Και ανέμεναν.

Μετά σειρά είχαν τα μεγάλα οράματα. ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ!!!! ( Πού πας ρε Καραμήτρο;) Αλλά έλα που όπου μεγάλος ο τζίρος τότε υπάρχει και μεγάλο "μούχτι".

Έτσι προχωράει το σύστημα. Εδώ έγινε το έλα να δεις!!!! Οι μίζες σε ύψη δυσθεώρητα. Όποιος κολλητός ήθελε, φρόντιζε να τα πάρει χοντρά. Υπόθεση Ζίμενς, C4I, τέντες, Καλατράβα, Μαν και δεν συμμαζεύεται.

Λίγο πριν την τελετή έναρξης έχουμε αλλαγή φρουράς μιζαδόρων. Αναλαμβάνουν οι ΔΕΞΙΟΙ του Καραμανλή με το "ΣΕΜΝΑ και ΤΑΠΕΙΝΑ". Ήταν αυτοί που μετέτρεψαν το "ΝΟΜΙΜΟ ΣΕ ΗΘΙΚΟ". Είναι αυτοί που παραχωρήσανε δημόσια έκταση, θαρρείς και ήταν του παππού τους. Οι εκλεγμένοι από τον λαό διαχειριστές πίστεψαν ότι ήταν ιδιοκτήτες και έπρατταν κατα το δοκούν και έξω από το Σύνταγμα και τους Νόμους.

Η ξεφτίλα του πολιτικού προσωπικού στο απώγειό της όταν κατηγορούνται ότι ο Χριστοφοράκος τους λάδωνε ακόμη και με ηλεκτρονικό εξοπλισμό, τηλέφωνα και λεμονοστίφτες. Και βέβαια τον αφήσανε να διαφύγει για να αποφύγουν τις αποκαλύψεις του που θα ήταν και η επίσημη διαπόμπευσή τους.

Όλα αυτά τα χρόνια βέβαια το πολιτικό σύστημα, δια των εκπροσώπων και των θεσμών του, φρόντιζε να συνεχίσει το πρόγραμμα της ελαστικοποίησης και ελαχιστοποίησης των ηθικών αντιστάσεων του Έλληνα πολίτη και λειτούργησε ουσιαστικά ως εκπορνευτής συνείδησης της Ελληνικής κοινωνίας, υποβοηθούμενο από το αλληλέγγυο πνεύμα και πλέγμα των ΜΜΕ (έντυπο αλλά κυρίως τηλεοπτικό) αλλά και το διαβρωμένο τραπεζικό σύστημα που φρόντισε - υπακούοντας σε κελεύσματα Κεντρικών Ευρωπαϊκών Τραπεζών - να υπερχρεώσει τον χωρίς παιδεία και αφελή πολίτη.

Και τώρα ήρθε ο λογαριασμός....

Με δημόσιο αλλά και ιδιωτικό χρέος σε επίπεδα που είναι αδύνατον να καλυφθεί. ΑΥΤΗ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ!!!!

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΞΕΧΡΕΩΣΟΥΜΕ!!!!

Η προσφυγή στο ΔΝΤ (κι ας επιχειρούν να μας παραμυθιάσουν με δήθεν επιταγές της ΕΕ - εμείς το ζητήσαμε και ανέλαβε δράση....) επιβεβαιώνει την οικονομική και πολιτική χρεωκοπία της χώρας.

Και φυσικά δεν υπάρχει κανένα σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας. Τα χρέη δυστυχώς θα συνεχίσουν να αυξάνουν.

Τότε γιατί η προσφυγή; Για τρεις λόγους:

1. Να καλυφθούν οι άμεσες ταμειακές ανάγκες. (λήγουν κρατικά ομόλογα (χρέη) που αδυνατούμε να καλύψουμε, και χρειαζόμαστε συνεχείς δανειοδοτήσεις για να πληρώνουμε τα δανεικά). Και όπως καταλαβαίνετε από αυτό το λούκι δεν πρόκειται να βγούμε. Δεν υπάρχει πλέον πρωτογενής και δευτερογενής τομέας που να μπορεί να προσφέρει πλούτο. Δεν παράγουμε, δεν πουλάμε, δεν εξάγουμε. Ο τριτογενής τομέας, και η διαχρονική "παπαριά" ότι ο Τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας, δεν μπορεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.
2. Να οδηγηθούν, με εκβιασμούς, απειλές και τον βούρδουλα του ΔΝΤ και ΕΕ, οι εργαζόμενοι σε χειρότερες θέσεις και σε οικονομική ανέχεια ώστε να επιτευχθεί με τις μειώσεις μισθών και κοινωνικού κράτους η διάσωση και περαιτέρω κερδοφορία του κεφαλαίου.
3. Να εκποιηθούν κομμάτια δημόσιας περιουσίας στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ;

ΝΑΙ. Υπό την προϋπόθεση ότι η Ελληνική κυβέρνηση θα επεδίωκε να ανατρέψει την ολέθρια πορεία της χώρας, και να την οδηγήσει - με θυσίες βέβαια - στο δρόμο της πραγματικής ανασυγκρότησης.

Στάση πληρωμών με στόχο την επαναδιαπραγμάτευση του Δημόσιου χρέους, και πιθανόν με ενδεχόμενη έξοδο από το ευρώ.

Αλλιώς θα έρθει μια ατέλειωτη Οδύσσεια για τον λαό και μια εξωτική κρουαζιέρα για τους καπιταλιστές.

Και όλα αυτά γιατί η κυβέρνηση ΔΕΝ ΤΟΛΜΑ. Παρά αρκείται στη θέση του διαχειριστή ...... πίσω από τον τοποτηρητή του ΔΝΤ.

Και φυσικά με άμεση επιβολή της ΝΕΜΕΣΗΣ.

Οι επικοινωνιακού τύπου άχρωμες και άχρηστες δηλώσεις και οι δήθεν καλές προθέσεις στην πράξη δίνουν άφεση αμαρτιών στην σαπίλα του πολιτικού συστήματος και βάζουν συνειδητά παρακαταθήκη για διαιώνισή του.

Οι κλέφτες στη φυλακή. Δήμευση περιουσιών. Κατάργηση του νόμου περί (ΜΗ) ευθύνης Υπουργών.
Κάθαρση στη Δικαιοσύνη.
από τον Ακτιβιστή