Πινγκ-Πονγκ με την απασφαλισμένη χειροβομβίδα του χρέους...

Τις επαναστάσεις συνήθως τις κάνουν όσοι δεν έχουν να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους, έλεγε ο Μαρξ φωτογραφίζοντας το προλεταριάτο σαν το υποκείμενο της δικής του μεσσιανικού χαρακτήρα επανάστασης.

Ακριβώς αυτή είναι και η ελπίδα της Ελλάδας να βγει από το τέλμα. Μια καθολική επανάσταση που θα σαρώσει την οικονομία και την κοινωνία και πρωτίστως τις συνειδήσεις των ανθρώπων.

Αυτό πλέον είναι εύκολο να συμβεί καθώς οι εναλλακτικές επιλογές έχουν στερέψει δραματικά. Το χρέος και η επιδείνωση της εξυπηρέτησής του είναι η κορυφή του παγόβουνου. Όπως η Ελλάδα είναι η κορυφή του παγόβουνου του κρατικού χρέους που έχει συσσωρευτεί στην υφήλιο.

Αν κάποιος αύριο μας έλεγε: «Ορίστε Έλληνες 300 δισ. ευρώ να ξεχρεώσετε...» θα ήταν σαν να μας χαρίζει μια απασφαλισμένη χειροβομβίδα.

Το μόνο που... είναι βέβαιο σε αυτή την περίπτωση είναι ότι σε δέκα χρόνια θα είχαμε συσσωρεύσει 900 δισ. ευρώ και θα ξεκινούσαμε από μια ακόμη πιο δύσκολη θέση, σε σχέση με αυτή που ξεκινάμε σήμερα.

Τα 300 δισ. χρέος αποτελούν μια δαμόκλειο σπάθη που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας. Αποτελούν τη μόνη εγγύηση ότι θα προσπαθήσουμε να κάνουμε αρκετά απ’ όσα πρέπει για να κρατήσουμε τη μύτη έξω από το νερό με όποιο κόστος χρειαστεί να πληρώσουμε.

Για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση και μετά το ζήτημα των μεταρρυθμίσεων τίθεται επί τάπητος με τη διαδικασία του κατεπείγοντος.

Τα πρόσφατα μέτρα δεν αποτελούν παρά τον πρόλογο όσων θα πρέπει να γίνουν τα επόμενα 2-3 χρόνια για να μπορέσουμε να δούμε απτά αποτελέσματα αναστροφής της κατηφόρας που έχουν δρομολογήσει εδώ και χρόνια «οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας».

Το ευρώ και η διεθνοποίηση της οικονομίας στα πλαίσια της Ε.Ε. και της παγκοσμιοποίησης αποτελούν την εγγύηση ότι οι άλλες επιλογές αναβολής της θεραπείας όπως η υποτίμηση και ο προστατευτισμός δεν αποτελούν λύση.

Ήδη, ανοίγει ο διάλογος για τα κλειστά επαγγέλματα, μέσα στο επόμενο δίμηνο θα έχουμε μια πρώτη εικόνα για το πόσοι και γιατί πληρώνονται από το δημόσιο. Άρα, θα είμαστε σε θέση να μελετήσουμε πόσοι χρειάζονται. Ούτε τη διαφθορά με τη φοροδιαφυγή έχουμε την πολυτέλεια να μη μειώσουμε δραστικά.

Όλα αυτά είναι δύσκολο να τα αποφύγουμε τα επόμενα 2-3 χρόνια είτε χωρίς ΔΝΤ είτε με ΔΝΤ. Μοιραία λοιπόν αφού εξαντλήσαμε όλα τα περιθώρια η Ελλάδα εισέρχεται σε περίοδο επαναστατικών αλλαγών.

Αυτό είναι καλό μήνυμα για το ελληνικό χρηματιστήριο και όσες από τις επιχειρήσεις καταφέρουν να επιβιώσουν της καταιγίδας. Οι εισηγμένες λόγω μεγέθους έχουν πλεονέκτημα σ’ αυτή τη διαδικασία.
του Κώστα Στούπα στο capital