21η Απριλίου 1967 - 21η Απριλίου 2010 από τη Σκύλα στη Χάρυβδη

Μετά το τέλος της κατοχής ήρθε η πολυπόθητη λευτεριά μα η πατρίδα μας δεν κατάφερε ποτέ να ορθοποδήσει.
Πρώτα ο εμφύλιος, τα ξερονήσια,ο ξεριζωμός.
Μετά η βία, η νοθεία, το παρακράτος κι η μετανάστευση.
Στη συνέχεια αποστασία, Ιουλιανά και καλλιέργεια κλίματος για τον ερχομό του Λοχία - Μεσσία!
Τελικά έγινε το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών (Παπαδόπουλος, Μακαρέζος, Λαδάς και CIA) με την ευγενική συμμετοχή και του Ταξίαρχου με το μυστρί (Παττακός) στις 21 Απριλίου 1967.
Θεωρήθηκε από τους προστάτες μας ως η καλύτερη λύση μπροστά στον "επερχόμενο από το βορά Κομμουνιστικό κίνδυνο"(!) και την ανυποληψία των Ελλήνων πολιτικών.
Εφτά χρόνια, τρεις μήνες και τρεις μέρες η Ελλάδα έζησε, υπό την σκιά του Φοίνικα που αναγεννάτε εκ της τέφρας του, Στρατιωτική Δικτατορία.
Ο Αστυφύλαξ, ο Χωροφύλαξ κι οι στρατόκαυλοι της εξουσίας γνώρισαν ημέρες δόξας λαμπρές!
Στα ξερονήσια, στις φυλακές, στα... κρατητήρια και στους τόπους βασανιστηρίων του ΕΑΤ-ΕΣΑ οι αγωνιστές της Δημοκρατίας υπέφεραν, έχυναν το αίμα τους και θυσίαζαν τη ζωή τους.
Οι "φιλήσυχοι" και "νομοταγείς" πολίτες περνάνε καλά, μέχρι και δάνεια τους χαρίζονται.
Το ίδιο και οι Συνταγματάρχες. Ο πρόεδρος, αντιπρόεδρος, αντιβασιλεύς κλπ βγάζει εν μια νυκτί αυτόματο διαζύγιο και παντρεύεται το αίσθημα (κάτι συμπτώσεις ε;)!
Ο αδελφός Στέλιος από χωρίου εις χωρίον θεμελιώνει στάδια και γυμναστήρια και καθ' οδόν μαζεύει γόπες!
Κάποιοι άλλοι έκαναν κάτι κομπίνες με κρέατα, έτσι για να μην ξεχνάμε το δαιμόνιο της φυλής μας.!

Ώσπου φτάσαμε στο 1973, Νομική-Κίνημα Ναυτικού-Πολυτεχνείο, και η σκυτάλη της Δικτατορίας αλλάζει χέρια (Ιωαννίδης, Γκιζίκης και στο βάθος CIA).
Αυτοί κατάφεραν την τραγωδία και τη διχοτόμηση της Κύπρου και φυσικά κατέρρευσαν με πάταγο μέσα στα Εθνικά συντρίμμια.
Η παράδοση - παραλαβή με πρόεδρο (Φαίδωνα Γκιζίκη) κι αρχιεπίσκοπο (Σεραφείμ) παντός καιρού έγινε με χαρές, πανηγύρια, φανφάρες κι υποδοχές των "αυτοεξόριστων" γνωστών από τα παλιά σωτήρων μας.

Ποιος να το φαντάζονταν τότε (24 Ιουλίου 1974) τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης,με "Εθνάρχη" στο πηδάλιο,"Σοσιαλιστή" ηγέτη στην αντιπολίτευση και εντός νόμου το ΚΚΕ, ότι θα φτάναμε προϊόντος του χρόνου σε μια μεταμοντέρνα δικτατορία οικονομικού τύπου.
Τώρα πια οι σκλάβοι είναι λεύτεροι κι οι αλυσίδες τους φτιαγμένες από οπτικές ίνες και πλαστικά τσιπάκια!

Ζούμε σε μια χώρα που ο Θεός την προόριζε για εξοχικό Του, μια χώρα που οι μαρίνες της είναι γεμάτες κότερα και πολυτελέστατα σκάφη, μια χώρα που στα βουνά της φυτρώνουν βιλάρες κι όμως φτάσαμε στο κατώφλι της χρεοκοπίας κάτω από τη μπότα του ΔΝΤ.
Και το οξύμωρο της υπόθεσης είναι πως φτάσαμε ως εδώ με την πολιτική καθοδήγηση ανθρώπων που αγωνίστηκαν κατά της Δικτατορίας των Απριλιανών.

Ευτυχώς που δεν ζουν πια οι Ήρωες της Αντίστασης στο χουντικό καθεστώς Αλέκος Παναγούλης, Σπύρος Μουστακλής, Αντρέας Λεντάκης κι άλλοι πολλοί.
Ποιος ξέρει τι θα έπρεπε να κάνουν μπροστά στην άθλια κατάσταση της χώρας, τη νέα μορφή δικτατορίας κι αναλογιζόμενοι τους αγώνες τους, τα βασανιστήρια που υπέστησαν, τις φυλακές και τα ξερονήσια!
από το ΖΕΙΔΩΡΟΝ