Πάμε για άλλα 10 χρόνια ΠΑΣΟΚ

Όταν στην πτήση του από το Παρίσι στην Αθήνα, για να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας το 1974, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ενημερώθηκε από τους πιλότους για τα παραλήρημα του λαού στην Αθήνα, γυρνώντας στον τότε έμπιστό του Τάκη Λαμπρία του είπε «Με συγκλονίζει η τεράστια πολιτική ευθύνη που μου δημιουργεί η μεγάλη λαϊκή βούληση».

Δεν γνωρίζω τι αντίστοιχο ακριβώς σκέπτεται τις μοναχικές του ώρες ο σημερινός πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου αλλά είμαι βέβαιος για δύο πράγματα. Πρώτον ότι δεν μπορεί να παραβλέπει την τεράστια ιστορική ευθύνη που έχει πλέον για τη χώρα από την στιγμή που εκ των πραγμάτων υποχρεώθηκε να ανοίξει για τα καλά τον φάκελο οικονομία. Δεύτερον δεν μπορεί να αγνοεί την εμφανέστατη κοινωνική ανοχή μπροστά στη σκληρή οικονομική πραγματικότητα. Ανοχή που εκφράζεται ήδη, αλλά και θα εκφρασθεί στη συνέχεια με διάφορους τρόπους. Αρχικά με την αισθητή διατήρηση της διαφοράς του ΠΑΣΟΚ από τη Νέα Δημοκρατία ακόμη και μετά τα δυσάρεστα οικονομικά μέτρα. Στη συνέχεια με την εμφανή συγκατάβαση σοβαρού μέρους των συνδικάτων.

Ακόμη και αυτών της... συντεχνιακής νοοτροπίας και τακτικής. Είναι λάθος, για παράδειγμα, να περάσει απαρατήρητη η «συνεργασία» της ΓΕΝΟΠ της ΔΕΗ που εδώ και χρόνια έχει το πάνω χέρι ακόμη και στις αποφάσεις στρατηγικής της Επιχείρησης. Αλλά και οι συντεχνίες του Δημοσίου και των άλλων ΔΕΚΟ δείχνουν ένα διαφορετικό πρόσωπο από εκείνο που μας έδειχναν στο παρελθόν. Τέλος με την πλήρη συμπαράσταση (αν όχι και συνεργασία) των παραγωγικών τάξεων μέσω των Οργανώσεων τους. Συμπαράσταση που είμαι απόλυτα βέβαιος ότι θα γίνει αισθητή σε όλους μας μέσα στον Μάιο και τον Ιούνιο που θα πραγματοποιηθούν οι ετήσιες τακτικές γενικές συνελεύσεις. Όπως μαθαίνω, στις γενικές συνελεύσεις των εκπροσώπων των βιομηχανικών και άλλων Οργανώσεων που θα γίνουν το δίμηνο αυτό, οι ομιλητές θα αναδεικνύουν μεν τα προβλήματα που προκύπτουν από τις παθογένειες της οικονομίας και τις επιπτώσεις της κρίσης, αλλά δεν θα καταδικάζουν την κυβέρνηση καταμερίζοντας ευθύνες. Αντίθετα θα επιβραβεύουν τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες για το σταθεροποιητικό πρόγραμμα υπογραμμίζοντας όμως τη σημασία που έχει από εδώ και πέρα ο χρόνος που πιθανόν να χάνεται.

Και εδώ είναι που ξεκινούν και εστιάζονται ταυτόχρονα οι ιστορικές ευθύνες της κυβέρνησης του κ. Γ. Παπανδρέου που (όπως και σημαντικότατα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης πιστεύουν) θα οδηγηθεί και πάλι στην εξουσία μετά από ολοκλήρωση της πρώτης πλήρους θητείας της αφού κανείς άλλος διεκδικητής δεν πρόκειται να είναι σε ανάλογη θέση.

Το ΠΑΣΟΚ είναι συνεπώς καταδικασμένο να επιτύχει. Το ΠΑΣΟΚ είναι καταδικασμένο να κυβερνήσει ολόκληρη την θητεία σε πείσμα όσων θεωρούν ότι η λύση μπορεί να βρεθεί σε άλλα πολιτικά σχήματα. Τα εσωτερικά προβλήματα της Νέας Δημοκρατίας δεν θα λυθούν πριν τις εκλογές αλλά με τις εκλογές. Είναι αδύνατον να λυθούν πριν, γιατί είναι πολλοί αυτοί που δεν θέλουν να λυθούν... Και μεταξύ αυτών είναι και ισχυροί οικονομικοί παράγοντες που δεν πιστεύουν σε τίποτε πλέον την Νέα Δημοκρατία. Οι επιχειρηματίες δεν θέλουν εκλογές. Δεν θέλουν ούτε αλλαγές προσώπων. Δεν τους ενδιαφέρει ούτε ανασχηματισμός ούτε μεταβολές του οικονομικού επιτελείου. Θέλουν να απομακρυνθεί με κάθε τρόπο η πολιτική από την οικονομία. Θέλουν να μεταβληθεί η σημερινή νοοτροπία και κυρίως η κακή διαχείριση του δημοσίου χρήματος.

Αν σημειώσουμε ότι το ελληνικό δημόσιο χρωστάει σε επενδυτές και άλλους επιχειρηματίες που εντάχθηκαν σε επενδυτικά προγράμματα περισσότερα από 1 δισ. ευρώ που αδυνατεί να καταβάλει και ότι η μόνη διαμαρτυρία είναι ένα απλό υπόμνημα των επιχειρήσεων της Βορ. Ελλάδος που διεκδικούν από τα χρωστούμενα 300 εκατ. ευρώ, γίνεται αντιληπτή απόλυτα η επιχειρηματική ανεκτικότητα. Τι μπορεί λοιπόν να περιμένει από πιθανές μεταβολές και ανασχηματισμούς η επιχειρηματική κοινότητα; Τι μπορεί να αλλάξει με τη μεταβολή προσώπων όταν συνεχίζεται η κακοδιαχείριση του κρατικού κορβανά; Ασφαλώς τίποτε. Και αυτό είμαι βέβαιος ότι το γνωρίζει ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου που επιδιώκει τώρα να διατηρήσει σωστές ισορροπίες για να περάσει στη δεύτερη και δυσκολότερη φάση του προγράμματος σταθεροποίησης της οικονομίας. Γνωρίζει ακόμη ότι δεν είναι ευθύνη μόνο των υπουργών του ότι δεν έγιναν κινήσεις αναθέρμανσης της οικονομίας αλλά του ίδιου που δεν έδειξε την πυγμή και την αποφασιστικότητα που απαιτούν οι περιστάσεις.

Τώρα όμως πρέπει να πείσει ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα με την ιστορική ευθύνη που έχει μόνος του επωμισθεί. Και δεν θα πείσει με αλλαγές και τα πολιτικά τρικ των ανασχηματισμών που χρησιμοποίησε η προηγούμενη κυβέρνηση. Ούτε οι αλλαγές πείθουν, ούτε οι μεταβολές στο υπουργικό συμβούλιο. Αυτό που έχει ανάγκη ο τόπος είναι σταθερή και μακρά πορεία κυβερνήσεων με συγκεκριμένους κανόνες στην οικονομία. Έστω και σκληρούς. Δεν χρειάζεται ανασχηματισμούς. Και δεν το επισημαίνω τυχαία αυτό.
του Γιώργου Κράλογλου στο capital