H εποχή του φόβου

Ζούμε στην εποχή του φόβου, από τον οποίο μπορούμε να απαλλαγούμε μόνο πολεμώντας για έναν καλύτερο κόσμο. Ο κόσμος μας από το 2001 χορεύει στους ρυθμούς της τρομοκρατίας– αντιτρομοκρατίας. Είδαμε live τα αιματηρά χτυπήματα στη Νέα Υόρκη, Ουάσιγκτον, Μαδρίτη, Λονδίνο, Βομβάη. Εξοικειωθήκαμε με την καταστολή σε παγκόσμιο επίπεδο (Γκουαντανάμο, τρομονόμοι, εισβολές σε Ιράκ, Αφγανιστάν, νέοι πόλεμοι των άστρων και εξοπλισμοί). Το κερασάκι στην τρομακτική τούρτα της εποχής μας ονομάζεται παγκόσμια οικονομική κρίση. Ηδη έχουμε αντιληφθεί πως δεν υπάρχουν «αιώνιες σταθερές» ευημερίες…

Βαδίζουμε σε κινούμενη άμμο χωρίς να... είναι σαφής η κατεύθυνση. Οι ειδικοί (ανάμεσά τους οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών)- εκτιμούν ότι μέχρι το 2025 ολόκληρο το Διεθνές Σύστημα – όπως αυτό οικοδομήθηκε μετά τον β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο– θα αναδιαταχτεί εκ βάθρων. Νέοι «παίκτες» όπως η Βραζιλία, η Ρωσία, η Ινδία η Κίνα, ακόμη και η Τουρκία θα εμφανιστούν και θα καταλάβουν σημαντικές θέσεις στο τραπέζι των ισχυρών. Αυτό σημαίνει ότι θα συνεχιστεί με μεγαλύτερη ένταση και ταχύτητα η τάση μεταφοράς πλούτου από τη Δύση προς την Ανατολή. Περισσότερα από 1,5 δισεκατομμύριο άνθρωποι θα αρχίσουν να «διεκδικούν» καταναλωτικές «δυτικές» συνήθειες, γεγονός που θα δημιουργήσει τεράστιες πιέσεις στους παγκόσμιους πόρους (ενέργεια, τροφή, νερό). Οι αφορμές για συγκρούσεις και η πολιτική αστάθεια θα πολλαπλασιαστούν. Η οικονομική κρίση ήδη μας δίνει μια πρώτη γεύση της σύγκρουσης.

Το μέλλον εμφανίζεται μαύρο. Ο 21ος πρώτος αιώνας επιβεβαιώνει ότι η ανθρωπότητα ουδέποτε ξεπέρασε το στάδιο της βαρβαρότητας. Ο πόλεμος για τη διανομή των παγκόσμιων πόρων μεταξύ ολοένα και μεγαλύτερων τμημάτων του Παγκόσμιου πληθυσμού έχει ήδη ξεκινήσει. Ήδη διακρίνονται οι συνασπισμοί που δίνουν τη μάχη για την παγκόσμια διανομή της ισχύος.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση που βιώνουμε δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα της απληστίας των μηχανισμών της αγοράς και κάποιων (golden boys) ανθρώπων. Περιγράφει τη χρεοκοπία ενός συστήματος παραγωγής και ανάπτυξης η οποία εξαντλεί ταχύτατα τους παγκόσμιους διαθέσιμους πόρους, οδηγεί τα 2/3 του πληθυσμού της γης στη φτώχεια και προβάλλει— επιβάλλει αεριτζίδικες καταναλωτικές επενδυτικές συμπεριφορές και πρότυπα. Σε κάθε περίπτωση είναι προφανές ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Θα προχωρήσει σε ένα νέο deal, σε μια νέα «βιομηχανική επανάσταση» , για την οποία ήδη μιλούν πολλοί; Θα εξελιχθεί η μετάβαση ομαλά και ειρηνικά; Ή μήπως…

Η Ελλάδα έχει πιαστεί στη μέγγενη. Η παγκόσμια κρίση συνέθλιψε ακαριαία, μαζί με την αναιμική της οικονομία και τον νεοελληνικό «μικρομεγαλισμό».Καθώς η ενδο-ιμπεριαλιστική σύγκρουση κλιμακώνεται και η μάχη ευρώ- δολαρίου (Γερμανίας- Αμερικής αν προτιμάτε) κορυφώνεται η ελληνική ηγεσία (πολιτική και οικονομική) πράττει το μόνο που ίσως γνωρίζει να κάνει: Αναζητά τον καταλληλότερο –για τα συμφέροντά της– προστάτη.

Σε κάθε περίπτωση, είτε πρόκειται για το αμερικανικό ΔΝΤ είτε για την γερμανική Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα οι ελίτ της χώρας θα την βγάλουν για μια ακόμη φορά καθαρή. Εκτός κι αν εμείς οι υπόλοιποι σηκωθούμε από τους καναπέδες μας…
από τον Σκακιστή