Μήπως πρέπει να σταματήσουμε το γλύψιμο;

Για το μόνο που δεν θα μπορούσε ίσως κανένας να κατηγορήσει τον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου είναι η χαλαρότητα και η ραθυμία (είπατε κάτι για τον πρώην;). Έκανε τόσα χιλιόμετρα τις τελευταίες μέρες, όσα δεν έκανε σε πέντε χρόνια ο Καραμανλής.

Εντάξει. Είναι γεγονός πως η καυτή πατάτα (ή μήπως ωρολογιακή βόμβα;) βρέθηκε στα χέρια του.Όχι ότι δεν την διεκδίκησε. Έτσι προσπαθεί να απασφαλίσει την πατάτα ή να κρυώσει την βόμβα (ή αντίστροφα;)

Και που δεν πήγε; Γερμανία, Ισπανία, Γαλλία, Ρωσία, Αγγλία, Αμερική.

Και όπου κι αν πήγαινε δεν ζητούσε καμμιά βοήθεια (οικονομική) παρά μόνο στήριξη. Στήριξη χρειάζονται τα κτίρια που παρουσιάζουν προβλήματα στατικότητας. Και χώρες όταν φτάνουν να χρωστάνε τόσα που δεν μπορούν να αποπληρώσουν.

Και έκανε αυτή την... επίπονη και ψυχοφθόρα τουρ και έλαβε: Ψυχρότητα από την παγερή Μέρκελ, χαμόγελα από Σαρκοζί και κατάργηση της βίζας από τον Ομπάμα. Και άφθονα συγχαρητήρια από όλους για τα σκληρά αντεργατικά οικονομικά μέτρα που έλαβε πριν ξεκινήσει το ταξίδι.

Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα στο επόμενο χρονικό διάστημα. Θα συνεχίσουμε να χρωστάμε. Θα βγούμε να ζητήσουμε ξανά δανεικά. Για να ξεχρεώσουμε δόσεις προς τις χώρες (τράπεζες κι επενδυτές) που μας δάνεισαν, κυρίως για να μας έχουν πάντα στο χέρι.

Και τα δανεικά τα κολλάμε σε υποχρεώσεις, για να ξοφλήσουμε δόσεις από άλλα δάνεια και τελειωμό δεν έχει το πηγάδι. Το χρέος 300 δις φέτος, υπολογίζεται σε 330 για του χρόνου και ούτω καθ΄εξής.

Γεγονός είναι πως ότι κι αν κάνουμε οι ταμειακές ανάγκες μας είναι τέτοιες που, με δεδομένη την μειωμένη παραγωγική βάση, θα βαίνουν αυξανόμενες.

Και όσο κι αν κόψεις τα έξοδα (σε μισθούς και αύξηση ΦΠΑ εξαντλήθηκε η προσπάθεια - αλήθεια που πήγανε οι προεκλογικές υποσχέσεις για αναδιανομή του εισοδήματος; Ας γινότανε τουλάχιστον, αναδιανομή των δαπανών...) δεν ανακαλύπτεις λύση στο πρόβλημα με το αυγό του Κολόμβου. Και τα νούμερα είναι τέτοια που είναι αδύνατο να μειωθούν πραγματικά το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος. Αυτό θα μπορούσε να γίνει μόνο αν αυξανόταν η ανάπτυξη, με επενδύσεις.

Άρα μηδέν από μηδέν, ίσον μηδέν!

Μια παρένθεση: Κανένας από τους υπουργούς Οικονομίας, όλων των κυβερνήσεων, δεν παρατήρησε τους ρυθμούς αύξησης των χρεών και ελλειμμάτων. Και βέβαια γνωρίζανε!!! Αλλά σφυρίζανε αδιάφορα. Για τον προϋπολογισμό της οικογένειάς τους θα έκαναν το ίδιο;

Υπό τις χείριστες συνθήκες που βρίσκεται η Ελλάδα μας και με την ορατή πορεία προς το χειρότερο, που διανύουμε. Και για να μην αναλωνόμαστε σε αιτήματα για πολιτική στήριξη. Και για να πάψουν να μας "συγχαίρουν" για αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόζουμε.

Μήπως πρέπει να σταματήσουμε το γλύψιμο των υποτιθέμενων συνεταίρων μας; Μήπως το σθεναρό και ανυποχώρητο αίτημα θα πρέπει να είναι ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ; Με την απειλή της στάσης πληρωμών; Μήπως θα πρέπει να νοικοκυρευτούμε; Μήπως πρέπει να σταματήσουν να μας θεωρούν δεδομένους; (με τον πρωθυπουργό του "yes sir" δεν νομίζω ότι έχουμε καμιά πιθανότητα να το πετύχουμε αυτό)
από τον Ακτιβιστή