Η οικονομία, οι ξένοι, ο Πρόεδρος και τα ... ρεμάλια!

Γεια σας, οι ισχυροί της Ευρώπης, αφού ολοκλήρωσαν τις φιλοσοφικές τους αναζητήσεις, σχετικά με τον ρόλο και τις υποχρεώσεις της ΕΕ, αποφάσισαν να στηρίξουν πολιτικά και οικονομικά την Ελλάδα. Αυτή η στήριξη έρχεται σε μία πολύ κρίσιμη στιγμή για την χώρα, αφού δέχεται συστηματική επίθεση από κερδοσκόπους του εξωτερικού και καιροσκόπους του εσωτερικού!

Την γύμνια της Ελληνικής οικονομίας, νομίζω ότι την γνωρίζαμε όλοι. Τα προβλήματα του κράτους, με τα τεράστια ελλείμματα και τα ανυπολόγιστα χρέη, θέλω να πιστεύω ότι λίγο-πολύ τα βλέπαμε. Επίσης, θεωρώ ότι το σύνολο των πολιτών, είναι πεπεισμένο ότι την τελευταία πενταετία, τα πράγματα έγιναν αρκετά χειρότερα.

Ωστόσο, πρέπει να επισημάνουμε ότι σημαντικό ρόλο στα προβλήματα που δημιουργήθηκαν τον τελευταίο καιρό έπαιξαν τα κερδοσκοπικά παιχνίδια επενδυτών και κεφαλαίων του εξωτερικού. Μας βρήκαν γυμνούς και μας βίασαν. Κουνήσαμε και εμείς την ουρά μας για να τραβήξουμε την προσοχή τους.

Η κυβέρνηση, έχοντας ένα... τεράστιο οικονομικό πρόβλημα στο εσωτερικό (οικονομία), έπρεπε να αντιμετωπίσει άμεσα και συντονισμένα τις επιθέσεις των κερδοσκόπων. Δύσκολο παιχνίδι, που φαίνεται να λήγει με την μικρότερη αιματοχυσία.

Η πολιτική ηγεσία, γνωρίζοντας ότι οι αγορές κινούνται σε διαφορετικό χρόνο από την πολιτική, αποφάσισε την άμεση λήψη σκληρών μέτρων και την προσπάθεια στήριξης αυτών των μέτρων από τους πολίτες (που ήδη γνώριζαν την κατάσταση, την ζούσαν και ήταν πεπεισμένοι ότι έπρεπε να αλλάξει). Έτσι, αφού ανακοίνωσε τα μέτρα, που απέρριπτε προεκλογικά, αλλά αναγκάστηκε να τα εφαρμόσει, ζήτησε την στήριξη την Ευρώπης. Σωστή κίνηση τακτικής...

Όπως έδειχναν τα πράγματα, η πορεία μας ήταν ή να δανειστούμε πάρα πολύ ακριβά ή να πτωχεύσουμε. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα για όλους και πολύ περισσότερο για τους πολίτες. Έτσι, τα μέτρα λήφθηκαν πριν την καταστροφή, ώστε με την κατάλληλη στήριξη της Ευρώπης, να αποφευχθούν οι δύο εναλλακτικές.

Στην προσπάθεια αυτή, ιδιαίτερη βοήθεια μας έδωσε η "επίθεση" κατά της Πορτογαλίας και της Ισπανίας. Η άποψη που εξέφραζε η Ελλάδα, ότι εκτός από την οικονομία μας, απειλείται και το ευρώ, έγινε πιο ισχυρή και θορύβησε δημιουργικά τους Ευρωπαίους. Με κίνδυνο τα προβλήματα της χώρας να επεκταθούν και σε άλλες χώρες, άρχισαν να συζητούν την "θωράκισή" μας (χωρίς ακόμα να ξέρουν αν πρέπει να προφυλάξουν τους μέσα από τους έξω ή το αντίθετο).

Τώρα το μόνο που μένει είναι να σοβαρευτούμε και να αντιληφθούμε ότι τα μέτρα που λάβαμε, είναι κάτι που με τίποτα δεν θα μπορούσαμε να αποφύγουμε. Μπορεί να είναι άδικα ορισμένες περιπτώσεις, όμως ας σκεφτούμε πόσο άδικο είναι αντίστοιχα για τους Γερμανούς να στηρίζουν την Ελληνική οικονομία με δικά τους λεφτά. Και ας προσπαθούμε να θυμηθούμε πότε ακούσαμε ότι ένα μέτρο είναι δίκαιο...

Όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι λάμβαναν τα επιδόματα, ήταν δίκαιο για τους υπόλοιπους? Όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι απολαμβάνουν την μονιμότητα και την σιγουριά, απέναντι σε ποιόν είναι δίκαιο κάτι τέτοιο? Όταν οι συνδικαλιστές κλείνουν δρόμους για διαμαρτυρία, είναι δίκαιοι? Πόσο δίκαιο είναι ορισμένοι να φορολογούνται διαφορετικά από κάποιους άλλους? Απολαμβάναμε τόση δικαιοσύνη και σήμερα κινδυνεύουμε?

Αφού λοιπόν ζητάμε, οφείλουμε και να δεχόμαστε. Δεν μπορεί την μία ημέρα οι Ευρωπαίοι πολίτες να μας δίνουν χρήματα από τους δικούς τους φόρους και από την άλλη η ΑΔΕΔΥ να κάνει απεργία για την φοροαπαλλαγή των επιδομάτων.

Θα πρέπει οι εργαζόμενοι να αντιληφθούν ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Αν τον γνωρίζουν, ας τον παρουσιάσουν και πολύ περισσότερο ας ζητήσουν την άδεια να τον εφαρμόσουν. Αν όμως δεν έχουν άλλη ολοκληρωμένη πρόταση, τότε πρέπει να δεχτούν την μόνη υπάρχουσα!

Οι συνδικαλιστές στην σημερινή κατάσταση κρατάνε στα χέρια τους μία βόμβα και δεν κάνουν τίποτα για να την αφοπλίσουν. Αντιθέτως, κάνουν ότι μπορούν ώστε να εκραγεί και να θριαμβολογούν για τα καταστροφικά τους σενάρια. Αλήθεια, ποιός είναι αυτός που πιστεύει ότι οι συνδικαλιστές (όχι όλοι βέβαια) είναι στην θέση τους για το καλό των υπολοίπων και όχι για το δικό τους? Όλοι τους προσπαθούν μέσω του συνδικαλισμού να περάσουν στην Βουλή και να διαφωνούν με αυτούς που θα πάρουν την θέση τους στον συνδικαλισμό και θα τους διαδεχθούν στην πολιτική...

Πολύ θετική είναι η κίνηση του κ. Παπούλια και της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Ο Πρόεδρος ζήτησε από το υπουργείο οικονομικών, οι απαραίτητες ρυθμίσεις να εφαρμοστούν και στον ίδιο αλλά και στους εργαζόμενους της Προεδρίας (περικοπές & φορολογία). Δεν είναι οικονομικό θέμα. Τα χρήματα που θα εξοικονομήσει το κράτος δεν θα σώσουν τίποτα. Αν όμως λάβουμε το μήνυμα του κ. Παπούλια και σοβαρευτούμε, τότε το κράτος (δηλαδή εμείς) θα κερδίσουμε πολλά.

Τα δημοσιεύματα των εφημερίδων σήμερα, έρχονται να διαψεύσουν την ελπίδα που γέννησε η κίνηση του Προέδρου. Οι ίδιοι οι βουλευτές όχι μόνο δεν κατάλαβαν το μήνυμά του, αλλά συνεχίζουν να επιμένουν ότι τα δικά τους εισοδήματα δεν πρέπει να φορολοφηθούν εξ' ολοκλήρου, αλλά μόνο κατά 50% (που ισχύει σήμερα). Αν αυτό δεν είναι πρόκληση για τους πολίτες, τότε τι είναι? Νομίζω ότι ο πρωθυπουργός πραγματικά προκαλείται από αυτή την κίνηση. Θα πρέπει να απαντήσει στην πρόκληση και μέσω του opengov.gr να ανεβάσει το σχετικό νομοσχέδιο και να ζητήσει να το σχολιάσουν οι ίδιοι οι βουλευτές δημόσια... Τι λέω τώρα ε? Μακάρι να γινόταν...

Για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμα, η κατάσταση εξακολουθεί να είναι δύσκολη. Μας στηρίζει η Ευρώπη, αλλά περιμένει να δει και από εμάς ότι θέλουμε να σωθούμε, ως σύνολο και όχι ως άτομα. Διαφορετικά, τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα για εμάς, τα παιδιά μας και την χώρα μας σε 10 χρόνια...

Σας ευχαριστώ,
Γιώργος Φακίτσας