Γιώργο, αν δεν βάλεις χέρι στους υπαλλήλους της Βουλής, στήριξη γιόκ!

Αξιότιμε κ.Πρωθυπουργέ,
οι Έλληνες πολίτες ακούνε μονότονα τα τελευταία 35 χρόνια, ότι πρέπει "να σφίξουν το ζωνάρι" για να "περάσουν τη στενωπό".
Ακούμε μονότονα, για "πάταξη της φοροδιαφυγής" και για "αναδιανομή του πλούτου".

Ακούμε προεκλογικά πάντα, από την εκάστοτε αντιπολίτευση, ότι "λεφτά υπάρχουν, αλλά η κακιά κυβέρνηση τα δίνει στους λίγους, ενώ αν έρθουμε εμείς θα τα πάρουμε από τους λίγους και θα τα δώσουμε στους πολλούς".

Στην πράξη βέβαια όλες οι κυβερνήσεις -παρά τις καλές προθέσεις, παρά την όρεξη και τα "σηκωμένα μανίκια" με τα οποία ξεκινάνε- καταλήγουν σε μια απλή διαχείριση και αποδεικνύονται ΑΠΟΛΥΤΩΣ αδύναμες να αλλάξουν την πορεία του τόπου.

Απλά, γιατί όταν έρχεται η ώρα της πράξης, διαπιστώνουν ότι... κανείς δεν είναι διατεθειμένος να κάνει θυσίες εις βάρος της τσέπης του, ενώ όλοι είναι διατεθειμένοι να κάνουν όσες θυσίες χρειαστούν ...εις βάρος της τσέπης των άλλων.

Τέλος, όλοι βάζουν ωτοασπίδες για να μην ακούν τις φωνές των παιδιών τους, που τους λένε: "μη μας μεταφέρεται άλλα χρέη". Προτιμούν να υποθηκεύσουν το μέλλον των παιδιών τους, κληροδοτώντας τους χρέη τρισεκατομμυρίων, παρά να "σφίξουν το ζωνάρι".

Και το κακό είναι, ότι αυτή η παράλογη ως φαίνεται συμπεριφορά, είναι λογικότατη !!!
Καλά κάνουν οι Έλληνες και δεν στέκονται αλληλέγγυοι στις ηγεσίες τους!
Γιατί έχουν επανειλημμένα προδοθεί !

Γιατί, βλέπουν ότι το περίφημο και χιλιακουσμένο "θα τα πάρουμε από τους λίγους", μένει πάντα στα λόγια και στις προεκλογικές εξαγγελίες.
Όταν έρχεται η ώρα να πονέσουμε κάποιους, διαπιστώνουμε ότι είμαστε "λίγοι" για να κάμψουμε τις αντιστάσεις τους, για τον απλούστατο λόγο, ότι αυτοί που παίρνουν πολλά, τα παίρνουν ακριβώς για αυτό το λόγο: επειδή έχουν τη δύναμη να αντιστέκονται! Επειδή ανήκουν στους "ευλογημένους ισχυρούς".

Ομοίως, τα παίρνουμε πάντα από τους ίδιους, από τους αδύναμους, τους οποίους υποτίθεται ότι θέλουμε να ενισχύσουμε. Γιατί τελικά, διαπιστώνουμε ότι μπορούμε να τα πάρουμε μόνο από τους αδύναμους, οι οποίοι είναι αδύναμοι ακριβώς γι αυτό το λόγο: επειδή μπορεί η κάθε κυβέρνηση να τους παίρνει ή συχνότερα και κυριότερα: να μην τους τα δίνει !

Υπάρχει δηλαδή το αιώνιο πρόβλημα: η διαφορά μεταξύ λόγων και πράξεων.
Εύκολο είναι να λες ότι θα χτυπήσεις τα "τζάκια" και τα "ρετιρέ". Έλα όμως που δε σκύβουν οι άτιμοι! Και δε σκύβουν, επειδή όλοι σ' αυτή τη χώρα θεωρούν, ότι οι "άλλοι" είναι σε καλύτεροι μοίρα.

Οι δάσκαλοι πιστεύουν ότι οι εφοριακοί είναι σε καλύτερη μοίρα, οι εφοριακοί πιστεύουν ότι οι γιατροί είναι σε καλύτερη μοίρα, οι γιατροί πιστεύουν ότι οι δικαστικοί είναι πιο προνομιούχοι και πάει λέγοντας, σε έναν κύκλο που δεν κλείνει.
Στο τέλος πάντα την πληρώνουν οι αδύνατοι, που δεν μπορούν να εκβιάσουν ή που δεν είναι "ευλογημένοι" από το αόρατο χέρι της εξουσίας.

Είναι κοινό μυστικό κ.Πρωθυπουργέ ότι, σε ότι αφορά τη σύσταση του σώματος των υπαλλήλων της βουλής, που παίρνουν 16 μισθούς και έχουν σειρά προνομίων, που δεν υπάρχουν σε άλλες κατηγορίες εργαζομένων, υπάρχει μια ιδιατερότητα: η Βουλή είναι προνομιακός χώρος προσλήψεων για τα παιδιά των ανθρώπων που βρίσκονται στα ψηλά διαμερίσματα της κοινωνικής ελίτ.
Είναι κοινό μυστικό ότι το 80% και πλέον των τέκνων των ανώτατων δικαστών διορίζεται στη Βουλή. Οι Έλληνες γνωρίζουν ότι τα παιδιά των δικαστών διορίζονται στη Βουλή.

Ζητάτε λοιπόν σήμερα μεγάλες θυσίες.
Αγγίξατε το θέμα των 16 μισθών. Εύλογο και φυσικό είναι να αντιπαρατάξουν τα επιχειρήματά τους οι θιγόμενοι και να υπερασπιστούν τα "κεκτημένα" τους, λέγοντας ότι σημασία έχει το σύνολο των αποδοχών, η ετήσια "σούμα". Το κατανοούμε! Καταλαβαίνουμε, εδώ στο taxalia, πόσο τους πικραίνουμε με αυτό το κείμενο. Ανθρώπινο είναι. Όμως σε κάθε περίπτωση είναι προνομιούχοι. The fact is fact, που έγραφε κι ο Shakespeare. Κανένα επιχείρημα δεν μπορεί να αντέξει και καμιά επισήμανση σε αυτό το θέμα, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί "λαϊκιστική" ή "κίτρινη".

Είναι αντικειμενικά αληθές, ότι οι υπάλληλοι της βουλής, είναι προνομιούχοι.
Απομένει λοιπόν, να κάνετε πράξη την εξαγγελία για μείωση των 16 μισθών σε 14.

Είμαι βέβαιος κύριε Παπανδρέου, ότι δεν θα το κάνετε!

Με διαβεβαιώνει η πείρα που απέκτησα ως πολίτης τόσα χρόνια. Μπορώ να δω ακόμη, πίσω από τους επικοινωνιακούς καπνούς. Έχω ακόμη καλή μνήμη και το "ελάττωμα" να μπαίνω στην ουσία των πραγμάτων και να μη ξεχνώ: να επιμένω ...επίμονα, να ρωτώ για το τέλος της ιστορίας.

Και στην περίπτωση αυτή το τέλος της ιστορίας, υπαγορεύει μια απλή ερώτηση:
"Πολύς ντόρος έγινε για τους 16 μισθούς. Τι έγινε όμως τελικά; Τους καταργήσατε;"
Ή περιμένετε να ξεχαστεί η ιστορία, όπως έγινε τόσες και τόσες φορές; Πιστεύετε ότι αρκεί ο επικοινωνιακός κονιορτός; Θα είναι λέτε, μετά από τόσα δημοσιεύματα, σαν να μειώθηκαν;

Όχι κύριε Πρωθυπουργέ!
Δεν θα μείνουμε στο σαν να έγινε. Θέλουμε να γίνει. Να γίνει πράξη. Να τελειώσει. Να "τελεσιδικήσει" χωρίς υπεκφυγές και μισόλογα, χωρίς συμβιβασμούς.
Αλλιώς, δεν δικαιούστε να ζητάτε, ούτε ένα ευρώ, από κανέναν Έλληνα πολίτη.
Όχι άλλη επικοινωνιακή κοροϊδία. Δείξτε ότι εννοείτε στην πράξη, πόσο απαραίτητες είναι οι θυσίες ξεκινώντας από κάπου. Και πάντως, όχι από τις πωλήτριες στα σούπερ-μάρκετς.
Φερθείτε επιτέλους σαν ένας πολιτικός, που δεν θα καταλήξει πάλι στα ίδια.

Κάντε τους 16 μισθούς των υπαλλήλων της βουλής 14, χωρίς κανένα τερτίπι. Απόλυτα, όπως απαιτούν οι περιστάσεις.
Δεν θα μας έχετε μαζί σας, δεν θα σας χαρίσουμε ούτε ένα ευρώ, μέχρι να βεβαιωθούμε πλήρως, ότι δεν συνεχίζεται αυτό το προσβλητικό για όλους εμάς προνόμιο.

Και θέλουμε να δούμε αυτή τη δουλειά τελειωμένη.