Δύσκολα αλλά αναγκαία...

Όλοι ακούσαμε το χθεσινό διάγγελμα του πρωθυπουργού. Γνωρίζαμε ότι η κατάσταση της οικονομίας ήταν τραγική. Γνωρίζαμε ότι έπρεπε να ληφθούν μέτρα. Και αφού ο κ. Παπανδρέου ανακοίνωσε τα νέα μέτρα, οι αντιδράσεις είναι περιορισμένες και μοιάζουν σαν εθιμοτυπική αντίδραση των συνδικάτων και των κομμάτων της Αριστεράς (ΚΚΕ & ΣΥΡΙΖΑ).

Βέβαια κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται ευχάριστα όταν του ζητάνε να βάλει το χέρι στην τσέπη. Αυτό είναι δεδομένο. Όμως, έχω την εντύπωση ότι το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας έχει αντιληφθεί την σοβαρότητα της οικονομικής μας κατάστασης.

Ακούω και διαβάζω τον... τελευταίο καιρό σχόλια σχετικά με την καλύτερη κατάσταση που θα είχαμε, αν δεν είχε αλλάξει το νόμισμά μας και είχαμε παραμείνει στην δραχμή. Αυτή η αστεία εμμονή μας με το παρελθόν πρέπει να σταματήσει. Αν είχαμε δραχμή, θα είχε γίνει υποτίμηση και εκτός από την μείωση στους μισθούς, θα υπήρχε και ανάλογη μείωση στην αξία των καταθέσεων (όποιες υπάρχουν). Με το ευρώ, το πάγωμα στους μισθούς παραμένει μόνο σε αυτόν (τον σημαντικό βέβαια) παράγοντα και δεν προχωράει και στα υπόλοιπα μεγέθη.

Επίσης, πολλοί κάνουν λόγο για απολύσεις στο δημόσιο. Μα από το δημόσιο δεν μπορείς να απολύσεις. Μπορείς βέβαια να συνταξιοδοτήσεις πρόωρα, όμως και πάλι το κράτος θα κληθεί να πληρώσει. Ακόμα όμως και αν μπορούσε να κάνει κάποιος απολύσεις στο δημόσιο, έχουμε αναλογιστεί το ποσό των αποζημιώσεων που θα έπρεπε να καταβληθούν και την πρόσθετη επιβάρυνση από το επίδομα ανεργίας που θα είχαν δικαίωμα να εισπράξουν οι απολυμένοι?

Νομίζω ότι τα σκληρά μέτρα ήταν αναγκαία και είναι προς την σωστή κατεύθυνση. Μπορούσαν σίγουρα να γίνουν περισσότερα, όπως η τακτική της Ιταλίας για επαναπατρισμό κεφαλαίων με "ειδικό καθεστώς". Όμως οι πρώτοι μήνες εφαρμογής θα δείξουν τα αποτελέσματα και θα καθορίσουν τα επόμενα βήματα.

Ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του δεν έκανε καμία αναφορά στην κυβέρνηση της ΝΔ, εκτός από το γενικό και ακαθόριστο "λανθασμένες τακτικές του παρελθόντος". Και βέβαια έγιναν λάθη! Και βέβαια τα λάθη έγιναν και από τα δύο κόμματα εξουσίας στο παρελθόν! Και βέβαια υπάρχουν πολιτικοί που έφαγαν! Και βέβαια δεν έχουμε κανέναν λόγο να πιστέψουμε ότι αυτή τη φορά δεν θα γίνουν λάθη! Όμως η εμμονή με το παρελθόν δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος. Αυτό το παρελθόν μας έφερε σε αυτή την κατάσταση... Ας κοιτάξουμε μπροστά, απαλλαγμένοι από την καμπούρα μας.

Οφείλουμε να βάλουμε πλάτη στην προσπάθεια. Είτε δεχόμαστε, είτε απορρίπτουμε τα μέτρα, αυτά θα εφαρμοστούν ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ! Πολύ περισσότερο, οφείλουμε να βάλουμε πλάτη, γιατί αν δεν πετύχει αυτή η πολιτική, τότε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Ένωση μας περιμένουν στην γωνία. Και στα δικά τους (λίγο πιο σκληρά μέτρα) δεν θα μπορούμε ούτε να πούμε όχι, ούτε να κλείσουμε δρόμους για διαμαρτυρία.

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν και ας σκεφτούμε την κατάσταση. Οφείλουμε να δεχθούμε τα μέτρα και να "κάνουμε κάτι" για να εφαρμοστούν. Πληρώνουμε τον καταναλωτικό μας οργασμό! Γιατί απλούστατα, όσο ήμασταν χορτάτοι δεν ενδιαφερόμασταν για όσους έκλεβαν, είτε στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα. Τα βλέπαμε, αλλά όλοι το βουλώναμε αφού βολευόμασταν. Τώρα μας ενόχλησε, επειδή είδαμε ότι τα δικά μας τελείωσαν!

Βέβαια, βάζοντας πλάτη, θα πρέπει να μεταφέρουμε τα μάτια μας εκεί!!! Η κυβέρνηση πρέπει να γνωρίζει ότι η αποδοχή των πολιτών και η "κοινωνική συνοχή" κρέμεται από μία λεπτή κλωστή. Δεν πρόκειται κανένας να δεχθεί ύποπτες και αλαζονικές συμπεριφορές.

Τέλος, καλό θα ήταν η κυβέρνηση να λάβει αποφάσεις και να προχωρήσει σε απόδοση ευθυνών (και ποινών) σε οικονομικά θέματα, που έχουν "ερεθίσει" την κοινή γνώμη στο παρελθόν. Θα ήταν ένας δυνατός κρίκος σύνδεσης μεταξύ κυβέρνησης και πολιτών!
Γιώργος Φακίτσας