Τι σημαίνει η επιλογή του αργού θανάτου... (Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα..)

Οι αγορές ομοιάζουν με τη γυναίκα του Καίσαρα, δεν αρκεί μην έχουν πρόβλημα πρέπει και να δείχνουν ότι δεν έχουν πρόβλημα. Όταν σε όλα τα μέσα ενημέρωσης της υφηλίου κάθε μέρα υπάρχει αναφορά στην περίπτωση χρεοκοπίας της Ελλάδας, ένας μόνο δρόμος εξόδου υπάρχει: ο αιφνιδιασμός.

Φευ όμως... Όλα τα δείγματα γραφής της κυβέρνησης μέχρι τώρα συγκλίνουν στην επιλογή της αναβολής της λήψης των αναγκαίων δύσκολων μέτρων. Οπερ, στον αργό θάνατο μιας εποχής και κατά συνέπεια την αργή αναγέννηση μια καινούργιας.

Μέχρι την επόμενη κρίση λοιπόν είναι λογικό να περιμένουμε να συνεχιστεί η «αιμορραγία». Πότε θα είναι η επόμενη κρίση; Όταν θα έχουμε κάποια στιγμή μέσα στους επόμενους μήνες αστοχία του προγράμματος σταθεροποίησης. Τουτέστιν, οι στόχοι των εισπράξεων αποδειχτούν όνειρα θερινής νυχτός και ο έλεγχος των δαπανών βαρέλι χωρίς πάτο...

Οι πωλήσεις συνεχίζουν να... υπερτερούν των αγορών στο ταμπλό... Όπως είχε γράψει τις προάλλες και κάποιος φίλος, από κάποια στιγμή και μετά οι ξένοι πάτησαν το κουμπί των πωλήσεων... και αυτό παραμένει ακόμη πατημένο.
Η έκφραση με το κουμπί μού θύμισε μια ανάλογη έκφραση που ακουγόταν από το καλοκαίρι του 2008 και μετά. Οι ξένοι πάτησαν το κουμπί και αδειάζουν Ελλάδα... Εκείνο το πάτημα ανατράπηκε την Άνοιξη με την συμφωνία για την ένταξη της Ελλάδα στο ευρώ, την υποτίμηση και το κλείδωμα της ισοτιμίας...
Τώρα;...

Μέσα σε αυτό το τοπίο της παρακμής μας προέκυψε και το κλείσιμο της εθνικής οδού, γιατί οι αγρότες έχουν διεκδικήσεις. Οι λιμενεργάτες είχαν δείξει το δρόμο κλείνοντας το λιμάνι... και είναι θέμα χρόνου να βγουν και άλλοι και να απαιτούν εδώ και τώρα την μετά θάνατο ζωή...

Τα πράγματα στην πραγματική οικονομία έχουν γίνει ήδη πολύ δύσκολα και τους επόμενους μήνες θα συνεχίσουν να είναι δύσκολα.

Αν δεν είχαμε ελπίδα, αυτά που λέμε τώρα θα τα συζητούσαμε κάτω από τις 1.000 μονάδες (χρηματιστήριο).
Οι ελπίδες είναι δυο: Η μία είναι κάποια στιγμή να φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Δηλ. να το αντιληφθούν οι κυβερνώντες και οι συμπατριώτες μας ότι έχει φτάσει και να υπάρξει πρωτοβουλία εθνικής σωτηρίας. Με μείωση δαπανών και επιθετικά μέτρα προσέγγισης επενδύσεων.

Η άλλη είναι να πάρει δυνατά εμπρός η μηχανή της παγκόσμιας οικονομίας και να μας σηκώσει και εμάς το κύμα.
Μάλλον η πρώτη μοιάζει πιο ριζική και αποτελεσματική σαν λύση.
Κώστας Στούπας στο capital