Τι θα γίνει στο Χρηματιστήριο;

Η υποτίμηση της δραχμής από τον κ. Σημίτη αποτέλεσε τότε την αφετηρία για το χρηματιστηριακό «θαύμα» που κορυφώθηκε το 1999. Για όσους θυμούνται, τις πρώτες ημέρες της διακυβέρνησης Σημίτη υπήρχε ένα βαρύ κλίμα στην αγορά. Τι θα μπορούσε να αποτελέσει τώρα τον καταλύτη για μία νέα χρηματιστηριακή «αφύπνιση». Ίσως η έξοδος της χώρας από την κρίση.

Το μεγάλο στοίχημα για τη χώρα είναι να γλιτώσει τη χρεοκοπία. Αν φανούν κάποια πρώτα σημάδια ότι ξεφεύγουμε από την καταστροφή και τον όλεθρο και ότι εισερχόμαστε σε αναπτυξιακή τροχιά, τότε τα πράγματα μπορούν να εξελιχτούν πολύ θετικά για τη χρηματιστηριακή αγορά. Απαραίτητη προϋπόθεση, βέβαια, να υπάρχει ένα σχετικά καλό, έστω, κλίμα στις διεθνείς αγορές.

Αυτή τη στιγμή το επικρατέστερο σενάριο είναι... εκείνο των αρνητικών εξελίξεων στην Οικονομία. Η αγορά έχει προεξοφλήσει σ’ έναν βαθμό τις αρνητικές ειδήσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουμε οπωσδήποτε δει τα χειρότερα. Αλλά σ’ έναν βαθμό είμαστε όλοι προετοιμασμένοι για ένα δύσκολο και σκληρό 2010.

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι τι θα συμβεί στη χρηματιστηριακή αγορά αν υπάρξει κάτι διαφορετικό από το αναμενόμενο. Είναι το μεγάλο στοίχημα για όσους θέλουν να ρισκάρουν.

Οι πιο συντηρητικοί, από την άλλη πλευρά, μπορούν να περιμένουν το εναρκτήριο λάκτισμα, όποτε κι αν γίνει. Κι αυτό διότι αν υπάρξει κούρσα στην αγορά δεν θα είναι μιας ή δύο ημερών. Θα υπάρχει συνέχεια. Αλλά θα γίνει έτσι, θα υπάρξει αφετηρία για ένα ράλι στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα;

Το χρηματιστήριο χρειάζεται αντοχή και υπομονή και όχι βιασύνη και κοντόφθαλμες λογικές. Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από την εμπειρία των τελευταίων ετών είναι ότι η αγορά βρίσκει διεξόδους ακόμη και στις πιο δύσκολες ώρες της. Μία τέτοια διέξοδος μπορεί να είναι η προοπτική των deals. Η κρίση δημιουργεί προβλήματα, αλλά δημιουργεί και ευκαιρίες. Τα όσα έγιναν τις τελευταίες ημέρες με τον Όμιλο Λαυρεντιάδη είναι μία και μόνο απόδειξη για το τι μπορεί να ακολουθήσει.

Το κακό για τις ελληνικές μετοχές είναι ότι η Οικονομία μας βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Το καλό είναι ότι δεν μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει τις τιμές ως υπερβολικές. Κι όσον αφορά τη μικρή κεφαλαιοποίηση ειδικότερα, εκεί αρκετές μετοχικές αξίες βρίσκονται σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα τιμών.
Θανάσης Μαυρίδης στο capital