Το τέλος των ψευδαισθήσεων, ή πως ξεπλέκει το πουλόβερ !...

Αναμφίβολα στην ανθρώπινη κοινή λογική έχει εμφιλοχωρήσει η φύσει (ίσως) δύναμη του ελεύθερου ανθρώπου (μάλλον Προμηθεϊκής προέλευσης) να βρίσκεται σε μια διαρκή αναζήτηση της μεγιστοποίησης της απόλαυσης. Όσο κι αν από πρώτη ματιά δείχνει παράδοξο, όλα τα συστήματα, (καπιταλιστές , φιλελεύθεροι αριστεροί, όμοιοι δεξιοί, σοσιαλιστές και κομουνιστές) αναγνωρίζουν πως η όποια πρόοδος της κοινωνίας περνάει μέσα από την όλο και διευρυνόμενη υλική πρόοδο και τη διαρκή διόγκωση των παραγωγικών δυνάμεων.

Υπήκοντες λοιπόν και οι Νεοέλληνες στην κοινή Προμηθεϊκή εντολή , δεν μπορέσαμε να διακρίνουμε το πανούργο μειδίαμα της Ιστορίας όταν αποφασίζαμε να μεγιστοποιήσουμε τις καταναλωτικές δυνατότητές μας όχι αποταμιεύοντας , επενδύοντας , συσσωρεύοντας αλλά απλώς δανειζόμενοι! Και καταναλώσαμε δάνεια όπως το κλέος των (υποτιθέμενων;) προγόνων μας στη διεθνή κοινότητα, των ξεχωριστών προσωπικοτήτων που μπορεί να γέννησε ο τόπος και την ακτινοβολία τους στους ξένους , το περιβάλλον και τις χάρες της χώρας μας , την υπόληψη και την όποια αξιοπιστία μας παρέδωσαν οι παλαιότερες γενιές έναντι των άλλων!

Κατρακυλήσαμε σε... απίστευτα χαμηλά επίπεδα καθώς δείξαμε σε όλους πως δεν έχουμε καταλάβει ότι οι οικονομικοί μας στόχοι και κυρίως τα μέσα για την επίτευξή τους οριοθετούνται από τα δικά μας ανύπαρκτα αποθέματα και τον πεπερασμένο διεθνή ΔΑΝΕΙΣΜΟ. Δεν διστάσαμε να εξαντλήσουμε κάθε φυσική πηγή (δες εξαλάτωση των γεωτρήσεων στον κάμπο της Θεσσαλίας) προκειμένου να επιτύχουμε μια ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΤΑΤΗ ευδαιμονία καλλιεργώντας τριώροφους αγρούς (προς άγραν επιδοτήσεων από τους βελανιδοφάγους Ευρωπαίους) και όταν όλα αυτά άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια, αλλάξαμε τροπάριο...Πυκνώσαμε τους αποκλεισμούς των εθνικών οδών, πότε με πράσινους και πότε με μπλέ μπερέδες (οι κόκκινοι πάντα απαραίτητοι για επαναστατική γυμναστική) απαιτούντες πότε "όλα τα κιλά όλα τα λεφτά", πότε αναπλήρωση του χαμένου αγροτικού εισοδήματος , πότε να μην απελευθερωθούν οι άδειες των φορτηγών ή των βυτιοφόρων ή διαδηλώνοντες στο κέντρο "για να μην απολυθούν οι έκτακτοι"!...

Προσποιούμενοι ΟΛΟΙ ΜΑΣ πως αγνοούμε ότι ΟΛΑ αυτά πληρώνονται με ΔΑΝΕΙΚΑ ΛΕΦΤΑ , ότι εξαντλήσαμε σε δανεισμούς και τις οικονομικές δυνατότητες που υποτίθεται πως θα έχουν τα παιδιά μας και ως εκ τούτου, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝ περιθώρια δανεισμών με ανθρώπινα υποφερτούς όρους! Περάσαμε ευωχούμενοι την λαίλαπα (ταμειακώς) των Ολυμπιακών Αγώνων της ντόπας και των ερολάβων, της μαύρης εργασίας και της μίζας χωρίς να διαμαρτυρηθεί κανείς (οι ελάχιστες εξαιρέσεις καταδεικνύουν του λόγου το αληθές) αλλά τώρα που ήρθε η ώρα του λογαριασμού (λυπητερής κατά το κοινώς λεγόμενο) δείχνουμε ο ένας τον άλλο ως υπεύθυνο , ωσάν να μην επιλέξαμε εμείς τους αποφασίζοντες...

Μας κατάκλεψαν όσοι όφειλαν (και ευαγγελίστηκαν) διαφάνεια και εμείς απλόχερα τους καλύψαμε με την παραταξιακή μας ασπίδα αντί να απαιτήσουμε ομοθυμαδόν την καταδίκη τους και την επιστροφή των κλεμμένων!
Παραδόσαμε την ελληνική αγροτική παραγωγή στους ξένους (οι αγροί μας έχουν ξεχάσει προ πολλού την ελληνικήν) και κρατήσαμε για τους Έλληνες αγρότες τίποτε τσίπουρα, ΒΜW, φραπόγαλα και το δικαίωμα του αποκλεισμού των δρόμων. Ομοίως η ατμομηχανή της οικονομίας μας (καλώς ή κακώς έτσι είναι η οικοδομή στη χώρα μας) πέρασε σε ξένα χέρια και το ΙΚΑ πάει από το κακό στο χειρότερο , μιας και του φορτώνονται "εθελούσιες" έξοδοι ΟΤΕ δων κλπ αναξιοπαθούντων από αποκρατικοποιούμενες ΔΕΚΟ, χωρίς καμιά επιβάρυνση των "επενδυτών"! Εις δόξαν Χατζηδάκη! Και των όποιων ομοίων του, προηγουμένων, βεβαίως...

Δυστυχώς, η χώρα μας ΤΩΡΑ εισέρχεται σε περίοδο ΚΡΙΣΗΣ! Και ακόμα δυστυχέστερα για μας αυτή δεν θα έχει τα χαρακτηριστικά που εμφανίστηκαν στις άλλες αναπτυγμένες χώρες. Εκεί υπήρξε μια κρίση στο πιστωτικό σύστημα , έσπασαν μερικές "φούσκες" και με παρεμβατικές πολιτικές το σύστημα εύκολα ή σχετικά δυσκολότερα θα ανακάμψει σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Γιατί εκεί υπάρχουν τα συστατικά που η δική μας τραβεστί καπιταλιστική οικονομία ΔΕΝ έχει: Θεσμούς που να λειτουργούν και Παραγωγική Βάση! Συν το ανυπέρβλητο πλεονέκτημα της διεθνούς ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ, που για τη χώρα μας μοιάζει να είναι χαμένο , αν όχι οριστικά, τουλάχιστον για τις δυο προσεχείς δεκαετίες!

Πως θα υποστηριχτεί λοιπόν μια οικονομική ανάκαμψη σε ένα σύστημα που δεν μπορεί να την τροφοδοτήσει από μόνο του με κανέναν από τους συντελεστές που μπορούν να την επιτύχουν και που κανείς πλέον δεν είναι διαθέσιμος να βοηθήσει οικονομικά; Εδώ δεν μπορεί να υπάρχει αισιοδοξία. Γιατί πώς μπορεί να επιτευχθεί μια συρρίκνωση της καταναλωτικής ευημερίας από τα πάνω , χωρίς τις αναπόφευκτες κοινωνικές συγκρούσεις που θα επακολουθήσουν και που φαντάζουν σφοδρότερες από τη συνήθη προστριβή των κοινωνικών στρωμάτων σε περιόδους σχετικής ευημερίας; Κάπως έτσι ξεμπλέκουμε το πουλόβερ της κοινωνικής συνοχής...
από τo gialinomati