Ψιλά γράμματα... (και οι γνωστές "κορώνες" της ΓΣΕΕ)

Η ΓΣΕΕ απαιτεί αυξήσεις της τάξης του 8%! Το αίτημα αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι οι φωτισμένες «ηγεσίες» αυτού του τόπου δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει. Είτε αποφάσισαν να κάνουν ανατολίτικο παζάρι, είτε θέλησαν να γίνουν αρεστοί στα μέλη τους, στέλνουν ένα λαθεμένο μήνυμα και προς την κοινωνία και προς τους διεθνείς Οργανισμούς που παρακολουθούν με ιδιαίτερη προσοχή και ανησυχία τις εξελίξεις στην Ελλάδα.

«Ψιλά γράμματα» για εκείνους που έχουν μάθει ότι όσο πιο πολύ φωνάζουν τόσες περισσότερες πιθανότητες έχουν για να ανέβουν τα σκαλοπάτια της κομματικής και πολιτικής πυραμίδας.

Τα τελευταία χρόνια δεν έχουμε ακόμη δει μια ουσιαστική πρόταση για την ανάπτυξη από τα συνδικαλιστικά όργανα των εργαζομένων. Και μη μας πουν ότι αυτά αφορούν τους εργοδότες και όχι τις... πλατιές λαϊκές μάζες. Για να μπορεί κανείς να διεκδικήσει με αξιώσεις θα πρέπει να υπάρχει πλούτος και ο πλούτος παράγεται από τις επενδύσεις.

Δεν υπήρξαν μέχρι σήμερα προτάσεις και πολύ περισσότερο συντονισμένη δράση κατά της διαφθοράς, κατά της αισχροκέρδειας στην αγορά, κατά του σπάταλου κράτους.

Ένας μισθός της τάξης των 740 ευρώ είναι... πράγματι μικρός. Μπορεί, όμως, η Οικονομία μας να αντέξει βασικούς μισθούς των 1.000 και των 1.200 ευρώ; Το να το ζητά, λοιπόν, κάποιος, όταν γνωρίζει ότι αυτό είναι αδύνατο, δεν προσφέρει. Δημαγωγεί.

Αλήθεια, επίσης, είναι ότι τα 740 ευρώ έχουν μικρότερη αγοραστική αξία από τα αντίστοιχα 740 ευρώ του Γερμανού ή του Γάλλου εργαζόμενου. Ίσως, λοιπόν, η μάχη κατά της ακρίβειας είναι πιο σημαντική σε αυτή τη φάση από την ονομαστική αύξηση των μισθών. Κι είναι γνωστό ότι η ακρίβεια δεν οφείλεται μόνο στην αισχροκέρδεια, αλλά και στο γεγονός ότι δεν έχουμε ακόμη προχωρήσει στα διαρθρωτικά εκείνα μέτρα που για άλλες χώρες αποτελούν κεκτημένο εδώ και πολλά χρόνια.

Είναι πιο δύσκολο (...και επώδυνο) να εξηγήσει κανείς για ποιον ακριβώς λόγο τα τρόφιμα είναι πιο φθηνά στο super market του Βερολίνου από το να ζητά αύξηση 8%. Είναι εξίσου δύσκολο να ζητήσει από τα μέλη του να κάνουν μποϊκοτάζ σε ακριβά είδη από το να συμμετάσχουν σε μία 24ωρη απεργία με αίτημα αυξήσεις στους μισθούς. Το πιο δύσκολο όμως είναι να πείσει μία ολόκληρη κοινωνία ότι για να ζητά θα πρέπει πρώτα απ΄ όλα να παράγει.
Θανάσης Μαυρίδης στο capital