Οι 100 μέρες που δεν άλλαξαν τίποτε

Βασιλιάς με ξύλινο σπαθί και χάρτινη ασπίδα. Δεν είχε καμία προδιαγραφή αλλά χρίστηκε ως καταλληλότερος Ως τέτοιος γνωρίζει πολύ καλά πόσο εκπαιδευμένοι είμαστε στους μπαλκονάτους λόγους. Γνωρίζει επίσης ότι η πολύχρονη εκπαίδευσή, μας έχει κάνει να μην δίνουμε μεγάλη σημασία γιατί ενστικτωδώς γνωρίζουμε πού θα καταλήξει η κατάσταση όταν ένας νέος καταλληλότερος θα βρεθεί για να συνεχίσει το πόπολο να ελπίζει και πάλι. Η επανεκκίνηση της ελπίδας είναι ένα καλολαδωμένο μηχάνημα που κουβαλά κάθε Έλληνας στο αιωνόβιο πολιτικό σασί του.

Το χαρτί που παρέλαβε για να διαβάσει είχε το γνωστό ποιηματάκι. Μας είπε ότι δεν χρωστάει σε κανέναν, ότι ο δημόσιος τομέας είναι διογκωμένος, ότι η διαφθορά είναι μεγάλο αγκάθι για την οικονομία. Ξέχασε όμως να μας πει, ότι μάλλον για όλα τα άλλα, η διαφθορά είναι καλή.

Αυτό που δεν έγραφε η... βασιλική επιστολή, που έπρεπε να εξαγγείλει, ήταν αυτό που φοβάται να ξεστομίσει. Δηλαδή, ότι πρέπει να γκρεμίσει το κάστρο που έχτισε ο μπαμπάς του όταν εκείνος ως «αρχιτέκτονας» έχτιζε συνειδητά τους στραβούς γκρίζους τοίχους που καλούμαστε κάθε μέρα να μπαλώνουμε και να βάφουμε. Ακριβώς αυτό θέλει να πει αλλά δεν βρίσκει τρόπο να το σερβίρει γιατί ο μπαμπάς έβαλε θεμέλια βαθιά που σε απαίδευτο λαό δεν γκρεμίζονται με τίποτε. Τα θεμέλια έγιναν γερά και αντισεισμικά, παρά την κακή ποιότητα υλικών, με το 90% να συμμετέχει στο «πανηγύρι» και τις άλλες «προοδευτικές» δυνάμεις να χορεύουν στο ρυθμό του βολέματος και της διατήρησης των ποσοστών.

Οικονομικές αναλύσεις και οικονομικές προβλέψεις , υποσχέσεις και φόβοι καθημερινά από τεχνοκράτες και ΜΜΕ (που συμμετέχουν σε ένα παιχνίδι κοροϊδίας) χωρίς να τους ενδιαφέρει τίποτε πέρα από την δική τους βόλεψη και την εξυπηρέτηση των αφεντικών τους. Κανένας από αυτούς δεν αντιμετώπισε ποτέ αυτό το κράτος ως «επιχείρηση» με κέρδη και ζημίες αλλά ως αγελάδα με αστείρευτο «γάλα», αφού πίστευαν ότι τα δανεικά είναι για να καλοπερνάς και να δημιουργείς στρατούς ανεγκέφαλων για την διατήρηση της εξουσίας.

Τα προϊόντα που είναι κερδοφόρα διαχειρίστηκαν από αποτυχημένους επιχειρηματίες για να ρεφάρουν και να κάνουν την μπάζα τους, διαχειρίστηκαν από επαγγελματίες της πολιτικής με μόνο εφόδιο την κομματική ταυτότητα και την αναλγησία. Έτσι ακόμη και σήμερα συμμετέχουν σε ένα παιχνίδι που δεν καταλαβαίνουν αλλά υποστηρίζουν, γιατί απλά είναι εξωνημένοι. Δεν θα αναφερθούμε στον εξευτελισμό της αγροτιάς και της πρωτογενούς παραγωγής, μήπως όμως κάποιος από αυτούς τους φωστήρες μπορεί να καταλάβει την δύναμη της παραγωγής ελαιολάδου; Έναν πωλητή της πλάκας να έστελνες παγκοσμίως θα το πούλαγε χρυσάφι κόντρα τόσο σε όλα τα παιχνίδια προσφοράς- ζήτησης όσο και στα χρηματιστηριακά

Είναι μεγάλος ο κατάλογος που θα έφερνε κέρδη στο «κράτος - επιχείρηση» αλλά εδώ θα μείνουμε, στα θεμέλια, που ποτέ κανένας γιος δεν θα γκρεμίσει γιατί σπούδασε στην ίδια «οικοδομική εταιρία» με τον μπαμπά. Φάνηκε αμέσως ότι και τα καινούρια υλικά που χρησιμοποίησε ο νέος βασιλιάς είναι σαν τα παλαιά. Ανάλγητα, απαίδευτα, βολεμένα και πάνω από όλα κομματοκύωνες που οι έννοιες πατρίδα και λαός αναφέρονται μόνο στους κομματικούς λόγους. Γι’ αυτό, όπως όλοι οι προηγούμενοι, χωρίς δεύτερη σκέψη ορμούν στους ανυπεράσπιστους για την πολιτική τους. Την δεύτερη σκέψη την κάνουν όσοι ενδιαφέρονται και πονάνε για κάτι. Οι ανάλγητοι ορμάνε με την πρώτη.

Πώς μπορείς να γκρεμίσεις έναν στρατό βολεμένων που τους έκανες φανατικούς μικροαστούς μόνο και μόνο για το βόλεμα; Γιατί κοροϊδεύεις ότι θα κάνεις περικοπές στα των δημοσίων υπαλλήλων (στα γρανάζια σου δηλαδή), όταν γνωρίζεις ότι είναι το κύριο πρόβλημα; Δεν καταλαβαίνεις ότι αφού δεν χόρταιναν λάδωμα, όταν τα έπαιρναν κανονικά, τώρα δεν θα τους σταματήσει τίποτε; Στην τελική, έχεις τα κότσια να θίξεις, όχι μόνο τη μονιμότητα, αλλά και τον υπερμεγέθη αριθμό που καλείσαι να πληρώσεις δανειζόμενος;

Το χαρμάνι του 50% καθαροί και 50% βρώμικοι είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Όπως παγκόσμια πρωτοτυπία είναι η υπομονή και η ελπίδα αυτού εδώ του λαού. Λαός ο οποίος γνωρίζει υποσυνείδητα ότι ό,τι κάνεις το κάνεις μεθοδευμένα και με κακής ποιότητας υλικά. Γνωρίζει ότι τα θεμέλια του αυθαιρέτου που «σήκωσε» ο μπαμπάς σου μπορεί να μην είναι γερά αλλά είναι πολυάριθμα. Γιατί μπορεί να είσαι ανούσιος αλλά στα γόνατα του μπαμπά, ως πριγκιπόπουλο, έμαθες καλά το παραμύθι: Λέγοντας την μισή αλήθεια χτίζεις κάστρα απόρθητα ακόμη και στην άμμο.
γράφει ένας απλός άνθρωπος