Η «αυλαία» στην ΤιΒι!..

Η ζωή του καθένα και της καθεμιάς μας αποτελεί μια ξέχωρη κουκίδα μέσα στα εκατομμύρια άλλων που στο σύνολό τους συνθέτουν «την προσωπογραφία» ενός λαού. Υπαρξιακά συμπληρώνουμε την παρένθεση που στοχεύει στην αναίρεση του προκαθορισμένου τέλους, μετριάζουμε την άδικη μοίρα κάθε ζωντανού οργανισμού με την παρεμβολή μιας σειράς νοημάτων και πράξεων που ελπίζουμε ότι θα απαλύνουν το σοκ της ανυπαρξίας.

Από τη στιγμή που γεννιόμαστε βρισκόμενοι αντιμέτωποι με το τέλος, αρχίζουμε και τον αγώνα για την επιμήκυνση της αναπόφευκτης δύσης..
Στον λαμπερό κόσμο της ΤιΒι, όπως και στη ζωή, ισχύουν οι ίδιοι κανόνες...

Οι πολλοί μένουν στην αφάνεια και αρκούνται στην περιορισμένη αναγνώριση ενός κύκλου φίλων και θαυμαστών.. Κάποιες και κάποιοι ξεφεύγοντας από την αφάνεια δεσπόζουν στο γυαλί για αρκετό χρονικό διάστημα, μαγεύουν και συγκινούν απολαμβάνοντας ταυτόχρονα πολλά οικονομικά οφέλη, μεγάλη κοινωνική αναγνώριση. Νομοτελειακά, όμως, η πραγματικότητα ήταν και παραμένει αναλλοίωτη καθώς την ίδια στιγμή που ανατέλλει το άστρο τους προκαθορίζεται και η εφήμερη τροχιά τους, προμηνύοντας αργά ή γρήγορα τη Δύση του...

Οι πραγματικά μεγάλοι σε... κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα διαθέτουν ταλέντο αλλά μαζί και την δύναμη να πασχίζουν, να αγωνίζονται, να διδάσκονται, να διορθώνονται και τελικά να… αποσύρονται στην κατάλληλη ώρα! Οι αυθεντικά σημαντικές προσωπικότητες έχουν τον τρόπο να μετριάσουν το σοκ της πικρής πραγματικότητας που υπαγορεύει την αποχώρηση από το παλκοσένικο της δημοσιότητας ενεργώντας κομψά, με στυλ. Το «τάιμινγκ» της αποχώρησης, ο έγκαιρος αποχαιρετισμός, γοητεύει, συγκινεί, ενθουσιάζει.

Η αντιμετώπιση του τέλους, η αποδοχή της μοιραίας δύσης γίνεται ένας ακόμη σταθμός για την επίδειξη όλων εκείνων των ψυχοσυναισθηματικών ικανοτήτων και χαρακτηριστικών προσωπικότητας και ταλέντου που επί σειρά ετών είχαν βοηθήσει να τους καθιερώσουν στη συλλογική συνείδηση του κοινού. Όταν “πέσει” η αυλαία ΑΥΤΟΙ δεν σβήνουν από την μνήμη μας!..

Αυτό θα το καταλάβουν κάποιοι «μεγάλοι» της ελληνικής ΤιΒι;..

Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ