Διάσκεψη για το κλίμα: εκτιμάμαι κάτι, μόνο όταν το χάνουμε!!!

Μπορεί η Ελλάδα να βρίσκεται στον πάτο των δεικτών περιβαλλοντικής ευαισθησίας, όμως η συμμετοχή στελεχών της στη Διάσκεψη που γίνεται για το κλίμα τις ημέρες αυτές στην Κοπεγχάγη της Δανίας, συμμετέχει με 69 άτομα στην αποστολή της!

Πολύς κόσμος, όπως λένε οι ειδικοί που γνωρίζουν καλύτερα από εμάς τα θέματα αυτά. Αν κάνουμε μια ανάλυση, βλέπουμε ποιοι θα είναι στην Κοπεγχάγη. Οι 8 είναι στελέχη της ελληνικής πρεσβείας στην Κοπεγχάγη και άλλοι 6 είναι υπεύθυνοι ασφαλείας του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, του κυβερνητικού εκπροσώπου Γ. Πεταλωτή και του υπουργού Εξωτερικών κ. Σπ. Κουβέλη.

Η υπουργός Περιβάλλοντος κυρία Τίνα Μπιρμπίλη, ο υφυπουργός Περιβάλλοντος κ. Ι. Μανιάτης αλλά και... ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλ. Τσίπρας που συμμετέχουν στην αποστολή δεν συνοδεύονται από αστυνομικούς. Ανάμεσα στα υπόλοιπα μέλη της αποστολής ξεχωρίζουν ο κ. Κ. Καρτάλης και η κυρία Σούλα Μερεντίτη από το ΠαΣοΚ και ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης από τη ΝΔ. Τους παραπάνω ακολουθούν περίπου 40 σύμβουλοι επί θεμάτων Περιβάλλοντος στα υπουργεία Εξωτερικών, Οικονομίας και Περιβάλλοντος. (Πληροφορίες του ΒΗΜΑΤΟΔΟΤΗ στο ΒΗΜΑ)

Θα αναρωτηθείτε, σε τι χρησιμεύουν όλοι αυτοί! Αλλά λέμε εμείς εδώ στην Ελλάδα, αν είναι να βγει κάτι καλό απ’ αυτή την υπόθεση, ας είναι. Μπορεί να ξοδεύουμε χρήμα ως χώρας σε ταξίδια, αλλά αξίζει τον κόπο! Κάνουν ταξιδάκια οι άνθρωποι με τους φόρους μας! Πόσο να κοστίζει άραγε το άτομο; Και για παράδειγμα, ποιοι πληρώνουν για όλους αυτούς; Η αποστολή της Βρετανίας πάντως στο συνέδριο της Κοπεγχάγης, αριθμεί 38 άτομα!

Πολιτικοί, δημόσιοι λειτουργοί και ακτιβιστές από όλο τον κόσμο συγκεντρώνονται από την περασμένη Δευτέρα, στην Κοπεγχάγη, σε μια προσπάθεια να επιτύχουν μία νέα συμφωνία κατά της κλιματικής αλλαγής και να θέσουν περιορισμούς στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου για την περίοδο 2012-2020.

Συνολικά 190 χώρες στέλνουν αντιπροσώπους στη δεκαήμερη Διάσκεψη υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, που θα πραγματοποιηθεί έως τις 18 Δεκεμβρίου στην πρωτεύουσα της Δανίας, με στόχο να συμφωνηθεί το διεθνές καθεστώς που θα διαδεχτεί το Πρωτόκολλο του Κιότο. Οι εργασίες της Διάσκεψης θα κλιμακωθούν σταδιακά, με αποκορύφωμα τη σύνοδο κορυφής 65 αρχηγών κρατών στις 17 Δεκεμβρίου.

Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ εμφανίζεται αισιόδοξος, πιστεύοντας ότι η τελική συμφωνία της Κοπεγχάγης θα υπογραφεί από όλα τα μέλη του ΟΗΕ και θα είναι ένα ιστορικό γεγονός. Βέβαια, μπορεί να γίνει αυτό, αλλά το ζήτημα είναι κατά πόσο θα τηρήσουν αυτές τις συμφωνίες, η Κίνα και οι ΗΠΑ, που είναι η πρώτη και η δεύτερη χώρα αντίστοιχα στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα θα παραστεί στη Σύνοδο την τελευταία ημέρα των εργασιών και αναμένεται να δεσμευτεί ότι έως το 2020 η χώρα του θα περιορίσει τις εκπομπές αερίου περίπου κατά 17% κάτω από τα επίπεδα του 2005. Από την πλευρά της Κίνας στη Σύνοδο θα παραστεί ο πρωθυπουργός Γουέν Ζιαμπάο. Η Κίνα αναμένεται να δεσμευτεί σε μείωση της έντασης άνθρακα ανά μονάδα ΑΕΠ κατά 40-45% σε σχέση με το 2005.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υποσχεθεί μείωση κατά 20-30% στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα σε σχέση με τα επίπεδα του 1990 και η Ιαπωνία κατά 25%. Την τελευταία μέρα της Συνόδου θα δώσει το «παρών» και ο πρωθυπουργός της Ινδίας Μανμοχάν Σινγκ. Ο τέταρτος μεγαλύτερος ρυπαντής στον πλανήτη έχει ανακοινώσει σχέδιο μείωσης των εκπομπών από 20% έως 25% μέχρι το 2020.

Ποιες είναι οι προοπτικές; Σύμφωνα με μελέτες, για να παραμείνει η αύξηση της θερμοκρασίας κάτω από του 2 βαθμούς Κελσίου ως το τέλος του αιώνα, οι βιομηχανικές χώρες πρέπει να μειώσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα 25-40% ως το 2020 και 40-60% έως το 2030. Οι μέχρι σήμερα υποσχέσεις απέχουν από αυτόν τον στόχο. Το χειρότερα όμως σενάρια είναι δύο: Είτε να υπάρξει παράταση των διαπραγματεύσεων -καθυστερώντας περαιτέρω αποφάσεις που «έπρεπε να ληφθούν χθες»- είτε να περιοριστεί η Διάσκεψη σε μία γενική διακήρυξη, χωρίς σαφείς στόχους και δεσμεύσεις.

Προφανώς, αυτό που συμβαίνει είναι ότι τρενάρουν, όσο μπορούν οι μεγάλοι, μια κατάσταση που κοντεύει ολοένα σε ένα αδιέξοδο. Είναι σαν να φρενάρουμε να μην πέσουμε πάνω στον τοίχο, αλλά το αδιέξοδο του τοίχου παραμένει μπροστά μας! Αυτό μάλλον δεν εννοούν να το εμπεδώσουν οι μεγάλοι ρυπαντές, οι βιομηχανίες και δεν φαίνεται να έχουμε διάθεση να βάλουμε ένα τέλος στην ρύπανση.

Είτε επαληθευθούν είτε όχι κάποια από τα χειρότερα ή τα λιγότερο χειρότερα σενάρια για το μέλλον του πλανήτη, το θέμα βρίσκεται στο να συνειδητοποιήσουμε απλά, ότι, η ρύπανση του περιβάλλοντος είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Και κάποτε πρέπει να δούμε σοβαρά το ζήτημα αυτό.

Και η προηγούμενη Διάσκεψη του Κιότο για το κλίμα, είχε ορίσει κάποια πράγματα, αλλά κανένας δεν είχε τη διάθεση να κάνει οτιδήποτε. Στην Ελλάδα τουλάχιστον, η ΔΕΗ συνεχίζει να ρυπαίνει πληρώνοντας αδρά πρόστιμα ρύπανσης και ο λιγνίτης παραμένει το νούμερο ένα καύσιμο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Και ούτε λέξη για τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας.

Συνεχίζουμε να σπαταλάμε και να εξαντλούμε τους φυσικούς πόρους του πλανήτη, λες κι αυτοί μπορούν να ξαναϋπάρξουν αύριο ή μεθαύριο. Χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι σε μερικά χρόνια (πόσα άραγε, 100, 200, 300) θα έχουν τελειώσει. Και τότε τι θα γίνει;

Εξάντληση φυσικών πόρων, σημαίνει απλά και τρομερές αυξήσεις σε όλα τα επίπεδα της ενέργειας και της ενεργειακής παγκόσμιας πολιτικής. Ένας φαύλος κύκλος που όλο και θα βαθαίνει το χάσμα, ανάμεσα σ’ αυτούς που θα έχουν και σ’ αυτούς που δεν θα έχουν. Και φυσικά, παράλληλα, όλο και μεγαλύτερη αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων.
από ΕΩΘΙΝΟΝ