Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι αναίσθητοι σε αυτή τη χώρα

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι αναίσθητοι σε αυτή τη χώρα κι αυτό αποτελεί μία μεγάλη ελπίδα για το μέλλον. Δημοτικός υπάλληλος μας έστειλε χτες μία επιστολή, η προσεκτική ανάγνωση της οποίας μπορεί να προσφέρει χρήσιμα συμπεράσματα σε όλους. Διάλογος χρειάζεται και αυστηρή αυτοκριτική απ’ όλους μας.

«Είμαι δημόσιος υπάλληλος (δημοτικός) και σας πληροφορώ ότι ο μισθός μου, μαζί με τα επιδόματα προσεγγίζει τα 2.000 ευρώ καθαρά το μήνα. Ο κλητήρας του Δήμου μας, με 12 χρόνια προϋπηρεσία στον Δήμο, παίρνει 1.750 ευρώ καθαρά μαζί με τα επιδόματα.

Όταν λένε οι δημόσιοι υπάλληλοι ότι παίρνουν 1.000 ευρώ το μήνα μισθό, είναι αλήθεια. Αλλά χωρίς τα πάσης φύσεως επιδόματα που σε καμία υπηρεσία του δημοσίου δεν είναι κάτω από 600 ευρώ. Φυσικά όλα αυτά χωρίς τις πλασματικές υπερωρίες και τα επιδόματα που σε πολλές υπηρεσίες δίνονται, με τοπικές αποφάσεις υπηρεσιακών συμβουλίων.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση τα 9 χρόνια που είμαι στο Δήμο (με ΑΣΕΠ) είναι ότι όποιος μπορεί να εκβιάσει παίρνει πάντα αυτό που θέλει, και αυτοί που μπορούν να εκβιάσουν είναι πάντα οι Δημόσιοι υπάλληλοι. Το πιο μεγάλο ψέμα είναι ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι παίρνουν τα τελευταία 10 χρόνια αυξήσεις της τάξεως του 1,5-2% το χρόνο. Αυτό είναι αλήθεια για το βασικό μισθό, όμως τα επιδόματά μου έχουν μια μέση αύξηση 6-7% το χρόνο, δηλαδή διπλασιάζονται κάθε οκτώ χρόνια περίπου...

Δεν είναι περίεργο ότι... το κόστος μισθοδοσίας έχει φτάσει τα 21 δισ. ευρώ για το δημόσιο, ένα υπέρογκο πραγματικά ποσό (χωρίς τις ΔΕΚΟ και νομικά πρόσωπα).

Οι δημοτικοί υπάλληλοι που δουλεύουν στην καθαριότητα (αυτοί που μαζεύουν τα σκουπίδια) είναι αυτοί που διαμαρτύρονται περισσότερο, αλλά κι αυτοί που παίρνουν τα πιο πολλά, αναλογικά με την εκπαίδευσή τους!

Ένας εργάτης καθαριότητας σε απορριμματοφόρο παίρνει περίπου 1.600 ευρώ καθαρά. Το ωράριο τους δε, είναι περίπου 3 ώρες την ημέρα: 05:00 - 08:00. Μόλις τελειώσουν τα δρομολόγια, δύο ανά απορριμματοφόρο, πάνε σπίτι τους (οκτώ η ώρα το πρωί). Φυσικά οι περισσότεροι (αυτοί που έχουν μυαλό και είναι ελάχιστα νοικοκύρηδες) κάνουν και δεύτερη δουλειά, σε οικοδομικές εργασίες κυρίως...

Και φυσικά είναι οι ίδιοι οι οποίοι σε μια απεργία θα βγουν μπροστά και θα φωνάζουν απελπισμένοι για τους πενιχρούς μισθούς.

Για τους μισθούς των υπουργείων, εκτελωνιστών, εφοριακών, υπολογίστε ένα 30% παραπάνω (για την ίδια κατηγορία εκπαίδευσης).

Συμπέρασμα:

α) Αυτοί που φωνάζουν στο Δημόσιο, είναι αυτοί που δουλεύουν λιγότερο (βαριούνται και θέλουν ένα νόημα στη ζωή τους).

β) Η μεγαλύτερη δαπάνη για το κράτος είναι αυτή της μισθοδοσίας των Δ.Υ. (Προϋπολογισμός: Δαπάνες για δημόσια έργα 6 δισ. ευρώ, δαπάνες για μισθοδοσία 21 δισ. ευρώ).

γ) Δεν πρόκειται να γίνει απολύτως τίποτα αν δεν αποφασιστεί να κοπεί, έστω και ελάχιστα, το ύψος των πραγματικών μισθών των δημοσίων υπαλλήλων.

Π. Π.

Δημόσιος (Δημοτικός) υπάλληλος».
Θανάσης Μαυρίδης στο capital