Αυτή είναι η αλήθεια κ. Παπακωνσταντίνου για την έκτακτη εισφορά στις επιχειρήσεις

Έχω την αίσθηση ότι οι υπουργοί της νέας κυβέρνησης φέρονται σαν υπερκινητικά παιδάκια που τα απόλυσαν σ’ ένα Λούνα Παρκ, άρπαξαν τ’ αυτοκινητάκια χωρίς να ξέρουν οδήγηση, και τρέχουν σαν τρελά, δίχως να γνωρίζουν πού πάνε, πού θέλουν να πάνε και πού πρέπει να πάνε. Ζαλισμένα από την αίσθηση δύναμης που τους δίνει το ύψος, προβαίνουν σε σπασμωδικές κινήσεις εντυπωσιασμού χωρίς μελέτη, χωρίς προγραμματισμό, χωρίς αίσθημα δικαίου, χωρίς συγκρότηση και λογική, και με μπόλικο κομματικό ρεβανσισμό. Τρέχουν για ν’ ανεβούν στα ύψη, ώστε στη συνέχεια να προσγειωθούν εκκωφαντικά μέσα από τις ολισθηρές τσουλήθρες του παιδότοπου.

Πασχίζουν να μας... πείσουν ότι έχουμε επιτέλους σοσιαλισμό, και να παρουσιάσουν έργο στις πρώτες 100 ημέρες, ακόμη κι αν αυτό το έργο είναι ασπιρίνη που ανακουφίζει μόνο προσωρινά τον πονοκέφαλο, ενώ ο ασθενής είναι σίγουρος ότι την επομένη η κεφαλαλγία θα επιστρέψει δριμύτερη. Με περισσή αναλγησία κόβουν κεφάλια (Stage), αποσύρουν πράσινες αποσύρσεις αυτοκινήτων, κλείνουν το μάτι στους ιδιοκτήτες αυθαιρέτων και ημιαυθαιρέτων, και ρίχνουν και λίγο καλαμπόκι στις “κότες” για να μην κακαρίζουν ενοχλητικά, ενώ συγχρόνως τους τα παίρνουν εις το πολλαπλάσιο μέσω καινούργιων αυξήσεων στη βενζίνη, στα τέλη κυκλοφορίας και δε συμμαζεύεται… Οποία σοσιαλιστική “αλληλεγγύη” και “αναδιανομή”!

Όχι, δεν είμαι αχάριστη. Μπορώ μάλιστα να πω ότι είμαι ευγνώμων ακόμη και για τα ψίχουλα, αφού αυτή άλλωστε είναι η μοίρα του φτωχού, όπως την καθόρισε η πλουτοκρατία από καταβολής κόσμου και υπό οιαδήποτε καθεστώτα. Είμαι ρεαλίστρια μέχρι το κόκαλο και προσγειωμένη στη σκληρή πραγματικότητα από τα γεννοφάσκια. Άλλωστε ο "Υπαρκτός Σοσιαλισμός" αποδείχτηκε η πιο στυγνή δικτατορία, που καταδίκασε στην πείνα και την εξαθλίωση εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους, για να μην ξεχνιόμαστε και αλληθωρίζουμε στα κόκκινα σφυροδρέπανα της ουτοπίας. Εκείνο, όμως, που με ενοχλεί αφάνταστα είναι όταν οι κοιλιόδουλοι και χορτασμένοι μέχρι σκασμού βαφτίζουν τα ψίχουλα “αναδιανομή” και “αλληλεγγύη”. Η υποκρισία και το θράσος με ερεθίζουν σφόδρα. Ας ονόμαζαν τα ψίχουλα “έκτακτο επίδομα” σκέτο κι ας το βούλωναν ώστε να μη μας προκαλούν και να μην προσβάλουν τη νοημοσύνη μας. Τις λεπτομέρειες για τα φιλοδωρήματα, που σημειωτέον θα δοθούν σε δύο δόσεις, θα τις βρείτε εδώ.

Μιλάμε για τον απόλυτο εξευτελισμό του φτωχού μέσα από μια πανικόβλητη κίνηση εντυπωσιασμού! Πρόκειται για απροκάλυπτο εμπαιγμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας! Θα τον ζήλευε ακόμη και η Μαρία Αντουανέτα, αν και το κατ’ ευφημισμό “επίδομα αλληλεγγύης” δε φτάνει ούτε για ένα κομματάκι παντεσπάνι την ημέρα ανά δικαιούχο… Και οποία ψευτο-αναδιανομή - στάχτη στα μάτια!

Δάκρυσα, όμως, όταν διάβασα τη δήλωση του προέδρου του ΣΕΒ, κ. Δημήτρη Δασκαλόπουλου: «Η εθνική επιχειρηματική τάξη γνωρίζει ότι η οικονομία βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και είναι πρόθυμη να συμβάλλει με έκτακτη εισφορά στην αναγκαία προσπάθεια αντιμετώπισης του δημοσιονομικού εκτροχιασμού.» Τόση φιλευσπλαχνία δεν την περίμενα. Κάτι κρύβεται εδώ… Αφήστε που αφηρημένος ο πρόεδρος είπε και τη "σοσιαλιστικώς" απαγορευμένη λέξη "εθνική"! Ολίσθημα, ε; Πάντως, έτσι και τα έκανε αυτά ο αμελέτητος (Καραμανλής) θα είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες. Τα ΜΜΕ θα είχαν πάρει φωτιά. Πολλοί πεθαμένοι επιχειρηματίες θα έβγαιναν από τους τάφους για να διαμαρτυρηθούν. Τώρα μούγκα! Αυτό θα πει τα ΜΜΕ να είναι "σοσιαλιστικά"!

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΣΦΟΡΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ (πηγή)
Κέρδη (εκ. €)- Συντελεστής - Αριθμός επιχειρήσεων
0--5 ---------------- 0% --------------- 212.000
5-10 --------------- 5% --------------- 140
10-25 --------------- 7% --------------- 85
>25 --------------- 10% --------------- 75

Επιβαρύνονται 300 ----- Ποσοστό 0,14%
Εκτιμώμενο σύνολο 870.000.000 ευρώ

Τις λεπτομέρειες της έκτακτης «εισφοράς κοινωνικής ευθύνης» δείτε τις εδώ κι εδώ . Σύμφωνα με την παράγραφο 2.1 , εξαιρούνται από την έκτακτη εισφορά οι ατομικές επιχειρήσεις! Ποιους αφορούν αυτές; (Κάπου πάει το μυαλό μου, αλλά θα σας αφήσω να το μαντεύσετε.) Γιατί άραγε; Δηλαδή αυτές εξαιρούνται ακόμη κι όταν έχουν κέρδη πάνω από 5.000.000 ευρώ; Χμμμ, κάτι λάκο έχει η φάβα… Με άλλα λόγια, οι ατομικές επιχειρήσεις δε διαθέτουν κοινωνική ευθύνη! Αυτές είναι ανεύθυνες! Πάντως οι υπεύθυνες θα έχουν τη δυνατότητα καταβολής της έκτακτης εισφοράς σε 8 ίσες μηνιαίες δόσεις. Καλώς! Μόνο που μου δημιουργείται η απορία για το πού θα βρεθούν τα χρήματα για το επίδομα αλληλεγγύης αφού η καταβολή της εισφοράς ευθύνης θα καθυστερήσει τόσο. Μήπως η δεύτερη δόση-ψίχουλα θα καταβληθεί στους δικαιούχους σε οκτώ μήνες; Απορία εκφράζω.

Επίσης αναρωτιέμαι πώς νιώθει ο επιχειρηματίας εκείνος που δήλωσε καθαρά κέρδη 5.000.000 ευρώ και καλείται να καταβάλει 5%x5.000.000=250.000 ευρώ, όταν ο συνάδελφός του που είχε δηλώσει κέρδος ένα ευρώ λιγότερο, δηλαδή 4.999.999 ευρώ, δεν θα πληρώσει τίποτα! Εντάσσεται κι αυτό στη “σοσιαλιστική” δικαιοσύνη ή είναι αποτέλεσμα της τρικυμίας εν κρανίω; Δηλαδή δε θα μπορούσαν να καθορίσουν την έκτακτη εισφορά κοινωνικής ευθύνης με κλιμακωτούς συντελεστές που ν’ αρχίζουν, π.χ. από 1% για όσους δηλώνουν καθαρά κέρδη 1.000.000 ευρώ, και ν' ανεβαίνουν στο 5% για τα 5.000.000 ευρώ;

Έτσι, από τις 212.000 επιχειρήσεις που δηλώνουν κέρδη κάτω από τα 5.000.000, θα μπορούσαν να εισπράξουν περίπου - με βάση το μέσο όρο εισοδήματος και μέσο όρο συντελεστή - 212.000x2.500.000x2,5%=13.250.000.000, τουτέστιν 13,25 δισεκατομμύρια ευρώ, αντί των 870 εκατομμυρίων που υπολογίζουν να εισπράξουν τώρα. Και τότε θα βλέπατε πώς μειώνεται δραστικά το έλλειμμα των 28,1 ευρώ! Αλλά βέβαια, με τέτοιο μέτρο η κυβέρνηση θα είχε απέναντί της 212.000 επιχειρηματίες και όχι ένα club 300 με τους οποίους εύκολα τα βρίσκει.

Πάντως στην έκτακτη “εισφορά κοινωνικής ευθύνης” αντιδρούν τα Επιμελητήρια, κι εδώ που τα λέμε με το δίκιο τους. Η κυβέρνηση, η Βουλή και ο κρατικός λεβιάθαν θα πρέπει πρώτα να μας πείσουν ότι συμπεριφέρονται υπεύθυνα περιορίζοντας τις δικές τους προκλητικές σπατάλες, προτού ζητήσουν από τους άλλους υπευθυνότητα και αλληλεγγύη. Τα επιχειρήματα που προβάλουν τα επιμελητήρια είναι εύλογα και οι προτάσεις τους αναγκαίες, αν πρόκειται η κυβέρνηση ν’ αποκτήσει αξιοπιστία και η χώρα μας να βγει κάποτε από το οικονομικό τέλμα που την απειλεί με χρεοκοπία. Δείτε τα:

«''Για άλλη μια φορά ο επιχειρηματικός κόσμος αιφνιδιάζεται και ο διάλογος περιφρονείται'' σημειώνει η Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων σε ανακοίνωσή της σχετικά με την επιβολή έκτακτης εισφοράς σε κερδοφόρες επιχειρήσεις και τράπεζες και προσθέτει ότι ''για άλλη μια φορά, προεκλογικές και προγραμματικές διακηρύξεις και διαβεβαιώσεις διαψεύδονται, στην πράξη, από κυβερνητικές αποφάσεις''.

Στην ανακοίνωση της ένωσης αναφέρεται ότι ''επιλέγεται για την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων της χώρας - για μια ακόμη φορά - ο εύκολος δρόμος της αύξησης των φόρων, αντί της επιβαλλόμενης ορθολογικότερης λύσης της μείωσης της κρατικής δαπάνης και σπατάλης''.

Τα Επιμελητήρια της χώρας εμμένουν ότι εκείνο που προέχει, σήμερα, είναι η επένδυση, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, ο εκσυγχρονισμός των δομών της οικονομίας και της λειτουργίας του κράτους και ότι οι αλλαγές δεν προωθούνται με πρόσθετες φορολογικές αφαιμάξεις ''που αποδυναμώνουν, ακόμη περισσότερο, ένα παραγωγικό δυναμικό που η κρίση έχει πλήξει βαρύτατα''.» πηγή

Ξαναδείτε παρακαλώ τις λεπτομέρειες για τα φιλοδωρήματα εδώ, και συνεχίστε να σχολιάζετε, αν και φοβάμαι ότι τα σχόλια δεν τα διαβάζει κανείς από τους αρμόδιους του Υπουργείου Οικονομικών...

«Γιατί μας πετάνε αυτά τα ψίχουλα; Για να μας ταπεινώσουν ακόμη περισσότερο; Ζητιάνους μας περνάνε; Τι να κάνω με τα 300 ευρώ, δηλαδή με 82 λεπτά την ημέρα, και μάλιστα σε δύο δόσεις; Άλλωστε πέρυσι ο “ξορκισμένος” Καραμανλής μου έδωσε 500 ευρώ έκτακτο επίδομα, συν επίδομα θέρμανσης. Γιατί δε μας δίνουν μια αξιοπρεπή αύξηση στη σύνταξη αντί για το εφάπαξ φιλοδώρημα; Με αυτό θα αναθερμάνουμε την οικονομία; Του χρόνου που δε θα λάβουμε το pocket money ψευτοαλληλεγγύης, το οποίο θεωρούν ότι τάχα μας ανακουφίζει, οπότε θα επανέλθουμε εκεί που ήμασταν ενώ η ακρίβεια καλπάζει, πώς νομίζουν ότι θα τα βολέψουμε; Και η οικονομία πώς θα “αναθερμανθεί” τότε; Γελοία πράγματα…»

Αυτά μου είπε με πεσμένη φωνή μια γειτόνισσα, χαμηλοσυνταξιούχος του ΙΚΑ. Η απογοήτευση, ή μάλλον η απόγνωση, ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της. Φυσικά και δεν είχα πειστική απάντηση να της δώσω, ούτε λόγια για να την παρηγορήσω. Είχε απόλυτο δίκιο, ένα δίκιο όμως που στις “δημοκρατίες” της πλουτοκρατίας, της αδικίας, της διαφθοράς, και της ασυδοσίας – σοσιαλιστικές ή όχι – ο φτωχός και έντιμος δε μπορεί ποτέ να το βρει…
από Μαρία Σεφέρου