Δεν ντρέπονται, δεν πτοούνται, δεν τιμωρούνται...

Ακούσαμε έκπληκτοι σε τηλεοπτική εκπομπή βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας να παραδέχεται ότι διόρισε ψηφοφόρους του στα προγράμματα stage και αναρωτιότανε τι θα γίνουν πλέον αυτά τα «παιδιά». Αν δεν πρόκειται για επίδειξη θράσους, τότε είναι μία ακόμη απόδειξη ότι η βλακεία είναι ανίκητη. Τι επιχειρήματα μπορεί κανείς να αντιπαραθέσει στον εν λόγω κύριο;

Πολύ καλά κάνει η... κυβέρνηση και βάζει ένα τέλος στην αθλιότητα αυτή των stage. Στον εργασιακό μεσαίωνα των ειδικών αυτών προγραμμάτων που οδηγεί στην ομηρία χιλιάδες νέους. Αρκεί να μη δούμε σύντομα τα «πράσινα παιδιά» να αντικαθιστούν τα... «γαλάζια».

Όχι ότι οι νέοι αυτοί δεν έχουν ευθύνη για το γεγονός ότι δέχτηκαν να γίνουν υποχείρια στα χέρια αδίστακτων ανθρώπων. Αλλά δεν μπορούμε να τους βάλουμε στο ίδιο ζύγι με τους εκμεταλλευτές τους. Δεν μπορούμε να εξισώσουμε την ανάγκη τους για εργασία με την αθλιότητα εκείνων που τους χρησιμοποίησαν κατ΄ αυτόν τον τρόπο.

Δεν θα θέλαμε στο μέλλον να δούμε άλλους συμβασιούχους. Άλλους νέους που θα επιχειρήσουν να εισέλθουν από το παράθυρο στο δημόσιο. Ομήρους ενός πολιτικού συστήματος που για μία ψήφο είναι ικανό να στραγγαλίσει συνειδήσεις και να καταστρέψει το μέλλον νέων ανθρώπων.

Η πραγματική λύση στο πρόβλημα είναι η κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο, διότι αυτή τελικά, η μονιμότητα, είναι που στρεβλώνει τις εργασιακές σχέσεις. Αν δεν υπήρχε η μονιμότητα, η προσδοκία της εξασφάλισης ενός μισθού για μια ζωή, τότε πολλοί άνθρωποι θα αναζητούσαν την τύχη τους σε διαφορετικές κατευθύνσεις.

«Δεν υπάρχουν δουλειές», είναι το άλλοθι για όσους συντηρούν αυτό το απαράδεκτο σύστημα εκμετάλλευσης. Ναι, δεν υπάρχουν δουλειές, επειδή εκείνοι που θα έπρεπε να εργάζονται με όλες τους τις δυνάμεις για την προσέλκυση επενδύσεων και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, ασχολούνται με τον διορισμό των ψηφοφόρων τους στο δημόσιο. Δεν το λέμε, εμείς, το λένε πλέον οι ίδιοι οι βουλευτές. Και δεν έχουν άδικο! Από την πολιτική τους πελατεία θεωρούνται «μάγκες», «τολμηροί», «χρήσιμοι». Γι΄ αυτό και τους ξαναψηφίζουν. Γι΄ αυτό και δεν έχουμε πολλές ελπίδες ότι κάτι μπορεί πράγματι να αλλάξει σύντομα σε αυτό τον τόπο. Όχι όσο τα κόμματά τους δεν τιμωρούν την θρασύτητά τους, αλλά αντίθετα τους επιβραβεύουν και τους στέλνουν για να τα εκπροσωπήσουν στα τηλεοπτικά παράθυρα...
Θανάσης Μαυρίδης στο capital