Θα έχουμε μια από τα ίδια;

Μήπως είναι πολύ ωραία για να είναι αληθινά; Παρακολουθήσαμε την τριήμερη συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων της Κυβέρνησης. Μας είχε σφηνωθεί στη μνήμη και τo πιεστικό ερώτημα της ΝΔ προς το ΠΑΣΟΚ "Πού θα βρείτε τα λεφτά;"

Είχαμε τη εντύπωση ότι ήρθε η ώρα της πληρωμής του λογαριασμού. Μάλλον γελαστήκαμε! Μήπως όμως βρίσκεται καθ' οδόν; Για να δούμε...

Η κυβέρνηση Παπανδρέου συνεπής - με τις προεκλογικές υποσχέσεις της - φαίνεται πως ακολουθεί την γραμμή Στίγκλιτς όπως αυτή εφαρμόζεται και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες με παρόμοια προβλήματα. Ακούσαμε πχ την Υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας, Κριστίν Λαγκάρντ, να διατείνεται πως: «Δεν είναι τώρα η στιγμή να εξυγιάνουμε τα δημόσια οικονομικά μας. Τώρα είναι ακριβώς η ώρα να συνεχίσουμε να τονώνουμε την πραγματική οικονομία μας για να πετύχουμε ώθηση της ανάπτυξης».

Έτσι δεν θα συνεχιστεί - απ' ότι φαίνεται - η φοροεισπρακτική πολιτική της απερχόμενης ΝΔ αλλά θα αντικατασταθεί από μια πολιτική που στόχο θα έχει την αναθέρμανση της αγοράς. Για τον σκοπό αυτό "προωθούμε πέντε Σχέδια Νόμου που θα καταθέσουμε στη Βουλή μέσα στις επόμενες 100 ημέρες" είπε η Υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, κ.Κατσέλη.

Αν δε, σε συνδυασμό με τα παραπάνω, τοποθετήσουμε και τις υποσχεθείσες αυξήσεις στους αγρότες, την ελάφρυνση των υπερχρεωμένων χαμηλόμισθων και ανέργων, την αύξηση κατά 300.000 των νέων δικαιούχων του ΕΚΑΣ και συνολικά την στήριξη προς τα χαμηλά οικονομικά στρώματα τότε μάλλον θα πρέπει να εκτιμήσουμε ότι οι προεκλογικές εξαγγελίες για αναδιανομή του εισοδήματος πρέπει να ξεκινούν εφαρμοζόμενες κατά το ένα σκέλος.

Μένει να δούμε ποιος θα κληθεί να πληρώσει το μάρμαρο. Αυτό ίσως δεν γίνει τώρα. Αλλά σίγουρα κάποτε πρέπει να γίνει. Μετά από 3 ή 5 ή 8 μήνες.

Η εκφρασμένη θέση από το ΠΑΣΟΚ είναι ότι η φορολόγηση των "πλουσίων" και του "κεφαλαίου" θα κληθεί να συνεισφέρει για την σχεδιαζόμενη αναδιανομή. Ταυτόσημη είναι και θέση της αριστεράς που θέλει την "κρίση" να την "πληρώνει το κεφάλαιο" και "όχι η εργασία".

Εδώ θα πρέπει όμως να συμφωνηθεί πως οι "πλούσιοι" εν Ελλάδι δεν καταγράφονται από το φορολογικό μας σύστημα. Συνήθως καλούνται μεγάλες κατηγορίες εισοδηματιών και επαγγελματιών να φορολογούνται με βάση το ειδικό φορολογικό καθεστώς που ισχύει για τον κλάδο τους και όχι για το εισόδημα που πραγματικά κερδίζουν.

Άρα οποιαδήποτε προσπάθεια πάταξης της φοροδιαφυγής θα σκοντάφτει πάνω στην φορολογική ασυλία μεγάλων κοινωνικών ομάδων που φοροδιαφεύγουν "όχι παράνομα", αλλά "νόμιμα". Υπάρχουν δεκάδες φορολογικά καθεστώτα, κομμένα και ραμμένα στις ειδικές ανάγκες κάθε κατηγορίας επαγγελμάτων. Η επίκληση της "πάταξης της φοροδιαφυγής" είναι επίσης άνευ νοήματος, καθώς η "νόμιμη φοροδιαφυγή” είναι σαφώς υπέρτερη.

Στο υπάρχον φορολογικό σύστημα οι πλούσιες τάξεις είναι αόρατες καθώς μόλις 1% εμφανίζεται με εισόδημα πάνω από 80.000 ευρώ.

Με βάση έγκυρες αποτιμήσεις, το ανώτερο εισοδηματικά 10% των νοικοκυριών έχει το 24% του εισοδήματος. Το κατώτερο 10% έχει μόλις το 2,5% του εισοδήματος. Μία μεταφορά της τάξης του 2% (περίπου 6 δισ.) θα διπλασίαζε το εισόδημα αυτών που δεινοπαθούν. Εντούτοις, με το υπάρχον φορολογικό σύστημα αυτό δεν γίνεται.

Άρα για να προχωρήσει η κυβέρνηση στην αναδιανομή θα πρέπει να βρει τρόπους διεύρυνσης και πραγματικής φορολόγησης των στρωμάτων που επωφελούνται της παράνομης φοροδιαφυγής αλλά κυρίως της νόμιμης φοροαπαλλαγής.

Και για την επίτευξη αυτού θα πρέπει να περιμένει κανείς τις αντιδράσεις. Πρώτα και κύρια από τους "υψηλούς" φορολογούμενους που θα θεωρήσουν εαυτούς θιγμένους.

Τι θέση θα κρατήσουν τα άλλα κόμματα; Ποια θα είναι η στάση των εκδοτών και καναλαρχών αλλά και παραγόντων που διαμορφώνουν την "κοινή γνώμη";

Μάλλον θα έχει ενδιαφέρον το επόμενο χρονικό διάστημα, καθώς οι ρήξεις θα πρέπει να θεωρούνται αναπόφευκτες. Εκτός αν οι επιδιώξεις της νέας κυβέρνησης δεν φτάνουν μέχρι εκεί. Τότε διέξοδος μάλλον δεν θα υπάρξει. Ο πολιτικός χρόνος περνά ταχύτατα.

Ή όπως λέει ο απλός πολίτης: "θα έχουμε μια από τα ίδια".
από τον ακτιβιστή