Καταραμένη Marfin!

Ως ευσυνείδητος πολίτης που είμαι [και (πολιτικόν) ζώον], την επαύριο της προκήρυξης των εκλογών, έκλεισα αμέσως εισιτήριο με τον πάλαι ποτέ εθνικό μας αερομεταφορέα. Αυτό συνέβη στις αρχές του Σεπτέμβρη. Ως γνωστόν, ο εθνικός αερομεταφορέας έχει πλέον γίνει σαουδαραβικός. Η εξέλιξη αυτή σηματοδότησε κάποιες αλλαγές: για παράδειγμα, όσοι ταξιδεύαμε συχνά με Ολύμπικ και είχαμε συλλέξει μίλια, έπρεπε να τα καταναλώσουμε μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη, αλλιώς τα μίλια θα χάνονταν -ή μάλλον θα πήγαιναν υπέρ βωμών και Βγενό.

Έτερος νεωτερισμός που... συνετελέσθη, ήταν πως η καινούρια διοίκηση της εταίρας -ε, παρντόν, την εταιρίας, ήθελα να πω- προέβη σε αλλαγές των σλότς, είτε με στόχο την εξοικονόμηση χρημάτων, είτε με στόχο τον ανταγωνισμό των αντιπάλων της (λέγε με Ετζήαν και Ίζιτζετ). Όλα καλά. Τι γίνεται, όμως με μας που αγοράσαμε εισιτήρια πριν την υλοποίηση αυτών των κοσμογονικών αλλαγών;

Και τι σε κόφτει εσένα; -θα αναρωτηθείτε. Θα σας πω: αλλαγή σλοτ, συχνά συνεπάγεται αλλαγή ωραρίου. Αν εγώ προμηθεύτηκα το εισιτήριό μου με ωράριο Χ, αλλά αυτό άλλαξε εν τω μεταξύ, τότε:

α. Η εταιρία οφείλει να με ενημερώσει
β. Ενδέχεται το νέο ωράριο να μη με εξυπηρετεί (αλλά ας πρόσεχα! Δε μπορεί κοτζάμ εταιρία σαουδαραβική να ασχοληθεί με τα δικά μου προβλήματα!).

Προ ημερών πληροφορήθηκα ότι κάποια δρομολόγια άλλαξαν, εξαιτίας των καινούριων σλοτς. Οι ενδιαφερόμενοι ενημερώθηκαν από την εταιρία. Εγώ προς το παρόν, δεν έχω λάβει καμία ενημέρωση, πλην όμως, μου μπαίνουν ψύλλοι στα αυτιά. Διότι, ξέρω από Ελλάντα. Αν φτάσω πχ στο αερόδρομιο και η πτήση μου έχει ήδη πετάξει για τόπους θερμούς και κλίματα ηπιότερα, ποία η θέσις μου, κυρίες και κύριοι;

Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι ο σοφός λαός έχει δίκιο, των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, κι αποφάσισα να ρίξω τα μούτρα μου και να επικοινωνήσω εγώ με την εταιρία. Καλά να πάθω: πιο εύκολο είναι, αγαπητοί μου, να πάρεις τηλέφωνο τον Ομπάμα, παρά την Ολύμπικ.

Βήμα 1ον: καλώ τα γραφεία της εταιρίας στο αεροδρόμιο του Βρυξελλοχωρίου
“Δεν ξέρουμε!” απαντά η νεανίς γαλλιστί “Δεν εξυπηρετούμε πια την Ολυμπιακή”. Τουτέστιν, κοτζάμ εταιρία ΔΕΝ έχει πλέον εκπροσώπηση στο ταπεινό Βρυξελλοαεροδρόμιο.

Βήμα 2ον: καλώ τον Ελ. Βελ.
“Δεν ξέρουμε!” απαντά εταίρα νεανίς “Μόνο για πτήσεις εντός την ίδιας ημέρας ενημερώνουμε εμείς. Να καλέσετε την εταιρία!”

Βήμα 3ον: καλώ την Α.Μ. την Ολύμπικ (για όσους έχουν συχνές επαφές μέσω τηλεφώνου με την Υψηλότητά της, το γνωστό νουμεράκι, το σατανικό, με τα πολλά εξάρια)
“Α, όχι σε αυτό του νούμερο. Να καλέσετε ετούτο!”

Βήμα 40ν: καλώ το νούμερο που μου υπέδειξαν.
Και συμβαίνει το εξής: Ηχογραφημένο μήνυμα τύπου “για το άλφα πατήστε το 1, για το βήτα πατήστε το 2″. Πατώ το 4 (το θεματάκι μου ήταν το δέλτα). Ηχογραφημένο μήνυμα που ενημερώνει πως η συνομιλία μου θα καταγραφεί, για “λόγους καλύτερης εξυπηρέτησης” (sic). Ε, άμα είναι να μας εξυπηρετείτε καλύτερα, φακελώστε μας, κύριε Βγενό μου, θα το αντέξουμε!

Και μετά παίζει μουσική. Που διακόπτεται από διαφημιστικά μηνύματα. Που τα ακολουθεί μουσική. Και πάλι. Και ξανά. Επί 20 λεπτά. Ώσπου… η γραμμή κόβεται. Ξαναδοκιμάζω. Τα ίδια. Η γραμμή ξανακόβεται. Επί ένα ολόκληρο ρημαδοπρωινό, προσπαθώ να επικοινωνήσω με την Σαουδαραβέζικη Ολύμπικ, τη μπραντ νιου, που θα την ιδιωτικοποιούσαν και ωπ! Το μαγικό ραβδί θα τη μεταμόρφωνε από βάτραχο σε πρίγκηπα! -αλλά ως τώρα, έχω πάρει να μη σας πω τι, γιατί δε μου το επιτρέπει η γαλλική μου παιδεία.

Ε, ο πρίγκηπας είναι πολύ μπίζυ, πολύ ψηλομύτης ή πολύ στ’@ρχί@ι@ του, και δεν απαντά.

Εγώ, άραγε, την παρασκευή θα πετάξω;
από Кроткая