H ανήθικη ηθική....

Ήτανε, λέει, πλούσιος. Και συνάμα ευσεβής και ενάρετος. Ένας, όπως θα λέγαμε σήμερα, «ευπρεπής αστός».

Άκουσε πως ο Χριστός μιλούσε γα την αιώνια ζωή. Και μια και δυο έτρεξε να τον συναντήσει. «Αυτή εδώ τη ζωή, σκέφτηκε, τη χόρτασα και την απόλαυσα από κάθε πλευρά. Γιατί, λοιπόν, να χάσω και την αιώνια ζωή»;

«Δάσκαλε αγαθέ, είπε στο Χριστό, τι πρέπει να κάμω, για να κερδίσω την αιώνια ζωή»;

Αλλά ο... Χριστός δεν μιλούσε τη γλώσσα των συναλλαγών και των συμβιβασμών. Και αντί να του ανταποδώσει την κολακευτική φιλοφρόνηση αρχίζει να ψαλιδίζει τα φτερά της ναρκισσιστικής του αυτάρκειας και αυταρέσκειας.

«Δεν υπάρχει κανένας αγαθός, του αποκρίθηκε. Αγαθός είναι μονάχα ο Θεός. Αν όμως θέλεις να κερδίσεις την αιώνια ζωή, δεν έχεις παρά να τηρήσεις τις εντολές»!
Ο άνθρωπός μας αισθάνεται απόλυτα εντάξει με τις εντολές. Και, για να το αποδείξει ζητάει από το Χριστό να του αναφέρει κάποιες συγκεκριμένες…

«Να μη φονεύεις, του λέει ο Χριστός, να μη μοιχεύεις, να μην κλέβεις, να μη γίνεσαι ψευδομάρτυρας. Να σέβεσαι και να τιμάς τους γονείς σου. Και ν’ αγαπάς το συνάνθρωπό σου σαν τον εαυτό σου»…

Και ο πλούσιος σχεδόν αναφωνεί: «Όλα αυτά τα έχω τηρήσει απ’ την πρώτη νεότητά μου. Πες μου τι άλλο ακόμη μου χρειάζεται»;

Είπε ότι «όλα» τα είχε τηρήσει…Κι όμως δεν έλεγε την αλήθεια. Γιατί μπορεί να είχε ποδοπατήσει-όπως συμβαίνει με όλους του συναφιού του-όχι μια και δυο αλλά όλες μαζί τις εντολές του Θεού. Και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι ίσως ποτέ να μην είχε υποπτευθεί αυτή την πραγματικότητα. Γιατί ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούσε-όπως βέβαια κι ο δικός μας-τον έκανε να βλέπει αναποδογυρισμένη την πραγματικότητα και την αλήθεια:

Κοιτάξτε, για παράδειγμα, τι κάνουν οι βουλευτές και οι δικαστές μας, οι οποίοι νομοθετούν και υποστηρίζουν, υποτίθεται, τη δικαιοσύνη…Νομοθετούν και αποφασίζουν να παίρνουν αυτοί ηγεμονικούς μισθούς και δίνουν ψίχουλα στο λαό. Σε σημείο ώστε μάλλον εκπρόσωποι της αδικίας, παρά της δικαιοσύνης, θα ’πρεπε να θεωρούνται. Ή μήπως δεν υποβόσκει μέσα σ’ αυτές τις αδικίες το ψεύδος και η κλοπή;

Κλέφτη λέμε κάποιο παιδάκι, που άρπαξε ένα κουλούρι, για να καταπραΰνει την πείνα του. Ενώ υποκλινόμαστε μπροστά σε κάποιον έμπορο, που απ’ το πρωί ως το βράδυ κλέβει ολοχρονίς με όλους τους δυνατούς τρόπους τους πελάτες και τους υπαλλήλους τους. Και τον θεωρούμε ενάρετο, επειδή κλέβει νόμιμα και δίνει-αν δίνει-κάποιες πενταροδεκάρες στο φιλόπτωχο ταμείο της ενορίας του.

Φονιά λέμε αυτόν που σκοτώνει με το στιλέτο ή το περίστροφο. Και τον καταδικάζουμε σε ισόβια ή και σε θάνατο. Ενώ χειροκροτούμε κάποιους άλλους, που δολοφονούν χιλιάδες ανθρώπους με τους πολέμους και εκατομμύρια με την πείνα.

Δεν ήταν μοιχός, λέει ο «ευπρεπής αστός» της ευαγγελικής διήγησης, σύμφωνα με την καθιερωμένη ηθική του υπογαστρίου. Και όμως τι άλλο από μοιχοί και πόρνοι είναι όλοι αυτοί, που ποδοπατούν τον θεόγραφτο στις καρδιές των ανθρώπων νόμο της αγάπης! Αυτοί που κάνουν γάμους πολύφερνους (φερνή= προίκα) με γυναίκες, που δεν τις αγαπούν, για να αυξήσουν τα πλούτη τους. Ή αγοράζουν με τα πλούτη τους γυναίκες, που ούτε ζωγραφιστούς δεν θα ήθελαν να τους βλέπουν…

Και βέβαια, συχνά, δεν σέβονται και ούτε τιμούν τους γονείς τους. Μάλιστα μερικοί φτάνουν και στο σημείο ακόμη και να τους δολοφονούν, προκειμένου να κληρονομήσουν τα αμαρτωλά τους πλούτη και προνόμια…

Και βέβαια δεν αγαπούν τον συνάνθρωπό τους σαν τον εαυτό τους. Αντίθετα μάλιστα συστηματικά τον θυσιάζουν, με όλους τους δυνατούς τρόπους, στο βωμό των συμφερόντων τους.

Κι όσο για το ψέμα; Αν όλες οι άλλες αμαρτίες είναι το στημόνι του πλούτου, το ψέμα είναι το υφάδι του…

Δεν έλεγε, λοιπόν, την αλήθεια ο άνθρωπός μας. Όπως δεν τη λένε και όλοι εκείνοι, που υποστηρίζουν ότι ο πλούτος είναι σύμφωνος με το Ευαγγέλιο και το θέλημα του Θεού. Όταν ο Μέγας Χρυσόστομος λέει ότι «δεν υπάρχει πλούτος έντιμος»!…

Δεν έλεγε ο «ευπρεπής αστός» την αλήθεια. Αλλά ο Χριστός δεν θέλησε να τον διαψεύσει. Τον άφησε να αυτοδιαψευστεί από μόνος του:

«Μπράβο σου! του είπε, αφού τηρείς όλες τις εντολές. Αν όμως θέλεις να γίνεις τέλειος, υπάρχει ακόμη μα μικρή λεπτομέρεια: Πούλησε τα υπάρχοντά σου. Δώστα στους φτωχούς. Και ακολούθησέ με»…

Η απάντηση του Χριστού άφησε κεραυνόπληκτο τον άνθρωπό μας, που έφυγε βαθύτατα λυπημένος…

Αλλά και οι μαθητές, που και αυτοί ήταν υποδουλωμένοι στην κατεστημένη νοοτροπία, απόμειναν κατηφείς και απορημένοι. Ιδιαίτερα μετά την περίφημη εκείνη επωδό, με την οποία ο Χριστός επισφράγισε το περιστατικό, λέγοντας: «Είναι ευκολότερο να περάσει γκαμήλα απ’ την τρύπα του βελονιού, παρά να μπει πλούσιος στη βασιλεία του Θεού». Και ρώτησαν:

«Μα, αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε ποιος μπορεί να σωθεί»;

-«Τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ», αποκρίθηκε ο Χριστός. Που, κατά τη γνώμη μας, σημαίνει ότι θα σωθούν αυτοί που προσαρμόζουν τη ζωή τους στο θέλημα του Θεού. Που καταλαβαίνουν ότι ο Θεός τους έπλασε ανθρώπους και όχι τέρατα. Ώστε να θέλουν να προσαρμόσουν το θέλημα του Θεού στα άπληστα και εγκληματικά τους συμφέροντα…

Κι αν εμείς γράφουμε αυτά εδώ, δεν το κάνουμε, γιατί πιστεύουμε ότι οι σημερινοί πλούσιοι θα τρέξουν να πουλήσουν τα υπάρχοντά τους, για να τα δώσουν στους φτωχούς. Τα γράφουμε, για να υπογραμμίσουμε-πράγμα άλλωστε πασίγνωστο-ότι ο σημερινός κόσμος της ευμάρειας της πλησμονής και της σπατάλης, που αυτοτιτλοφορείται ναρκισσιστικά χριστιανικός, είναι ένας κόσμος ριζικά και θεμελιακά από ά-Χριστος μέχρι αντίχριστος.

Και βέβαια η ηθική του είναι η ανηθικότερη. Τόσο περισσότερο μάλιστα, όσο περισσότερο καπηλεύεται το χριστιανισμό!….
Παπα-Ηλίας