Κώστας Καραμανλής: "Αυτοκτόνησε" για το καλό μας!

Αντί για διαμαρτυρίες κι αφορισμούς, αξίζει να εκφράσουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πολιτικό αυτόχειρα, και να ευχηθούμε “Θεός σχωρέσ’ τον”, ου γαρ οίδε τι εποίησε… Ήθελε, λέει, "νωπή εντολή". Μου θυμίζει το νωπό, δηλαδή το ωμό κρέας. Η προκήρυξη άμεσων εκλογών ήταν μια πράξη "αυτοθυσίας" και υπέρτατου πολιτικού "αλτρουισμού" εκ μέρους του Κώστα Καραμανλή. Ας μην είμαστε αχάριστοι! Από τον περασμένο Φεβρουάριο ο Γιώργος Παπανδρέου βροντοφωνούσε σε κάθε ευκαιρία, εντός κι εκτός Βουλής: «Κάντε τόπο να περάσει η Ελλάδα»! Και ο Καραμανλής επιτέλους του έκανε το χατίρι και παραμέρισε… για να περάσει η Ελλάδα! (Των ποιων;)

Το εκπληκτικό είναι ότι η... ανακοίνωση της πολιτικής αυτοχειρίας – “ευθανασία” την είπαν κάποιοι, αλλά είναι κακοθανασία – έγινε στην πιο κατάλληλη στιγμή, παραμονή της 3ης Σεπτεμβρίου, επετείου της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ! Ούτε μια μέρα πριν, ούτε μια μέρα μετά. Εδώ μιλάμε για την απόλυτη πολιτική γενναιοδωρία του Καραμανλή σε right timing! Το απογοητευτικό είναι ότι παρά τη μεγάλη προσφορά του αυτόχειρα στο κόμμα τους, κάποιοι πράσινοι οπαδοί επέπεσαν με μοχθηρία στο άψυχο πολιτικό κουφάρι του για να το ξεσκίσουν εν μέσω κανιβαλικού πάρτι. Επόμενο ήταν, θα μου πεις, αφού αυτά είναι τα "δημοκρατικά" ήθη κι έθιμα του τόπου μας.

Προσωπικά δεν έχω πλέον κίνητρο να κάνω κριτική στον αυτόχειρα για το τι έκανε και τι δεν έκανε στα 5,5 χρόνια της αποτυχημένης πρωθυπουργίας του. Άλλωστε το είχα κάνει πολλές φορές μέσα από τα άρθρα μου με δριμύτητα, συχνά και σκληρότητα, όταν ήταν ακόμη πολιτικά ζωντανός επί σκηνής. Τώρα και αν τον κρίνω ποιον θα ωφελήσει; Ο άνθρωπος είναι πολιτικά νεκρός. Ξοφλημένος, εκτός από το μακρινό ενδεχόμενο της νεκρανάστασης. Δε μαστιγώνεις ένα άλογο όταν εγκαταλείπει την κούρσα και είναι πεσμένο κατά γης. Απλά το λυπάσαι, κι αν μπορείς του επουλώνεις και καμιά πληγή, έτσι από ανθρωπιά.

Ωστόσο θα κάνω ένα σχόλιο για την τελευταία πράξη του δράματος. Αν ο κ. Καραμανλής είχε την ευθιξία να παραιτηθεί όταν αποκαλύφθηκαν τα σκάνδαλα του Βατοπεδίου, θα ήταν μια ηρωική έξοδος. Τώρα, όμως, είναι μια άκρως ταπεινωτική φυγή, πήδημα στο κενό, χαριστική βολή για τον ίδιο και τη ΝΔ. Κρίμα στους ψηφοφόρους που τον εμπιστεύθηκαν… Θα ντρέπονται τώρα να βγουν στα καφενεία του χωριού τους. Οι δικαιολογίες που επικαλέστηκε ο Πρωθυπουργός στο “Διάγγελμά” του είναι προφάσεις εν αμαρτίαις, και δεν πείθουν ούτε τους πιο αφελείς ανάμεσά μας. Θα μπορούσε να έχει βγει ξεκάθαρα και να πει στον Ελληνικό λαό χωρίς μισόλογα: "Εκλογές στο τέλος της τετραετίας." Κι ας άφηνε το Γιώργο Παπανδρέου να τις προκαλούσε με τη μη συναίνεση στην εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας τον ερχόμενο Μάρτιο, οπότε θα αναλάμβανε και το πολιτικό κόστος του εμπαιγμού των θεσμών.

Σε κάθε περίπτωση, πέραν του να είναι η απόφαση του K. Καραμανλή “πράξη ευθύνης”, όπως ισχυρίστηκε, προσωπικά τη θεωρώ πράξη δειλίας, παιδαριώδους ανευθυνότητας και φυγοπονίας, στην οποία βέβαια σύρθηκε εκών άκων κάτω από το βάρος της ισχνής πλειοψηφίας, των ανταρτών βουλευτών του κόμματός του, των σκανδάλων και της ανικανότητας της κυβέρνησής του. Ο Γ. Παπανδρέου απλά βρήκε πρόσφορο έδαφος για ν’ απαιτεί μονότονα πρόωρες εκλογές. Εκτός κι αν υπήρχαν αφόρητες πιέσεις και “άνωθεν” εντολές προς τον Καραμανλή από τα γνωστά-άγνωστα κέντρα της οικονομικής ολιγαρχίας για να τους αδειάσει άρον-άρον τη γωνιά – εντολές που του είχαν μάλιστα ορίσει και την ημερομηνία ανακοίνωσης της απόδρασης από την αποτυχημένη θητεία του στον πρωθυπουργικό θώκο, για να δοθεί θριαμβευτικός τόνος στην επέτειο της 3ης Σεπτεμβρίου...

Την υποψία μου ότι η ημερομηνία της αυτοχειρίας είχε ίσως οριστεί από την αοράτως διαπλεκόμενη εξουσία του οικονομικού κατεστημένου, με την πιθανή συνεργασία κάποιων κέντρων του εξωτερικού που πολύ μας αγαπάνε, ενισχύει και το γεγονός ότι η ημερομηνία της 4ης Οκτωβρίου για πρόωρες εκλογές είχε διαρρεύσει – από ποιους άραγε; – στο press-gr από την περασμένη εβδομάδα. Ποιος λοιπόν τη γνώριζε; Μα, προφανώς εκείνοι που την καθόρισαν. Κάτι θέλουν να προωθήσουν φαίνεται, και ίσως ελπίζουν πως θα τους διευκολύνει καλύτερα ο Γιώργος Παπανδρέου, που είναι και Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Θα δείξει…

Μακάρι να είμαι λάθος στη διαίσθησή μου. Πάντως μη μου πείτε ότι εξωτερικοί παράγοντες δεν ήταν ποτέ αναμεμιγμένοι στα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας, και μάλιστα σε ανώμαλες εποχές, διότι η ιστορία θα σας διαψεύσει. Εκτός κι αν οι παρεμβάσεις ανήκουν πια στο παρελθόν και δε συμβαίνουν στις μέρες μας… Βέβαια, βρίσκουν και τα κάνουν. Αν το πολιτικό μας σύστημα ήταν υγιές, η οικονομία μας εύρωστη, και τα κόμματα ενωμένα μια γροθιά εναντίον των εκτός Ελλάδος υπονομευτών του έθνους μας, δε θα υπήρχε έδαφος για έξωθεν παρεμβάσεις.

Θα κλείσω το άχαρο τούτο άρθρο με το Δελτίο Τύπου-κατηγορώ του πρώην Υπουργού και εξάδελφου του Πρωθυπουργού, Μιχάλη Λιάπη, που διανεμήθηκε σήμερα. Πιστεύω ότι εκφράζει τα συναισθήματα πολλών προδομένων οπαδών της ΝΔ, και συγχαίρω τον Μ. Λιάπη για την απόφασή του να μη συμμετάσχει στις προσεχείς εκλογές:

«Δεν μπορώ να συμπράξω με αποφάσεις με τις οποίες διαφωνώ ριζικά. Είναι θέμα πολιτικής συνέπειας. Και ασφαλώς προσωπικής αξιοπρέπειας. Αποφάσεις που – κατά την γνώμη μου – αποτελούν ιστορικό λάθος για την χώρα και ατόπημα για την παράταξη. Η Ελλάδα μπαίνει σε περιπέτεια. Η Ν.Δ. σε παρατεταμένη κρίση.Δεν μπορώ να συμμετάσχω σ’ αυτό τον παραλογισμό. Με τι επιχειρήματα θα ζητήσουμε και πάλι την ψήφο του λαού, όταν χθες εμφανιστήκαμε να ομολογούμε ότι αποτύχαμε τα χρόνια που κυβερνάμε; Με τι ηθικό ανάστημα θα ζητήσουμε από τους δικούς μας ψηφοφόρους να δώσουν την μάχη, όταν δεν τιμήσαμε την εμπιστοσύνη τους, εξαντλώντας όλα τα περιθώρια της 4ετίας;

Για λόγους λοιπόν ηθικής και πολιτικής τάξεως δεν μπορώ να συμμετέχω σε αυτές τις εκλογές. Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν έγκαιρα, προ μηνός, με επιστολή μου στον Πρόεδρο του κόμματος είχα επισημάνει τους κινδύνους των πρόωρων εκλογών, για τον τόπο και το κόμμα. Αλλά κυρίως για τον ίδιο προσωπικά. Τότε είχε συμφωνήσει. Τώρα όμως κάποιοι με πολλαπλές διασυνδέσεις και προφανείς ιδιοτελείς λόγους, τον μετέπεισαν…Παραμένω μάχιμος πολιτικός στην παράταξή μου. Και πιστός στις αυθεντικές παρακαταθήκες του ιδρυτή της! Είμαι δίπλα στους αγνούς αγωνιστές της Ν.Δ. και συμμετέχω στην σημερινή μεγάλη τους θλίψη και απογοήτευση.Και είμαι βαθύτατα συγκινημένος για την πάνδημη στήριξή τους τις τελευταίες μέρες, στις απόψεις μου. Χρειάζεται υπομονή και κουράγιο στα δύσκολα χρόνια, που έρχονται.»
από Μαρία Σεφέρου