5η Οκτωβρίου 2009: Σαν να μην πέρασε μία μέρα!

Είναι πασίδηλο ότι η διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών στις αρχές Οκτωβρίου θα δημιουργήσει πιθανότατα μια αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού. Ωστόσο, είναι αμφίβολο αν οι εκλογές θα συνδράμουν την επίλυση των εκρηκτικών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, για τα οποία υποτίθεται ότι προκηρύσσονται. Αντίθετα είναι πολύ πιθανό να εκκινήσουν έναν βραχυχρόνιο κύκλο πολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας, που θα επιδεινώσει περαιτέρω τις πενιχρές δυνατότητες κυβερνητικών χειρισμών.

Ειδικότερα, οι... εκλογές της 4ης Οκτωβρίου ενδέχεται να προκαλέσουν -εν μέσω μιας κρίσιμης οικονομικής συγκυρίας- πρόσθετες επιπλοκές στο πολιτικό σύστημα όπως είναι η έγερση θέματος ηγεσίας στον ηττημένο εταίρο του δικομματισμού, η σχεδόν εκβιαστική πίεση για τη δημιουργία συμμαχικών κυβερνήσεων από πολιτικές δυνάμεις, που δεν είναι εθισμένες στη συνεργασία, η κυβερνητική αστάθεια σε περίπτωση ισχνής αυτοδυναμίας, η επανεμφάνιση δυσχερειών στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας κ.λπ. Αν και δε θα μάθουμε ποτέ αν πράγματι η αξιωματική αντιπολίτευση θα προκαλούσε εκλογές τη χρονική στιγμή που θα έληγε η ανανέωση της θητείας του Προέδρου της Δημοκρατίας ή χρησιμοποίησε με αριστοτεχνικό τρόπο μια πολιτική μπλόφα, είναι φανερό ότι ο πειρασμός για το δεύτερο κόμμα να μιμηθεί μια αντίστοιχη τακτική τους επόμενους μήνες θα είναι μεγάλος, εφόσον, ούτως ή άλλως, ο τρέχων εκλογικός νόμος φαίνεται πως θα κληροδοτήσει -εκτός απροόπτου- στην εγχώρια πολιτική σκηνή είτε μια αναιμική μονοκομματική πλειοψηφία, είτε μια εύθραυστη συμμαχική εκδοχή.

Επομένως, ο επόμενος επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα βρίσκεται ενώπιον του ισχυρότατου κινήτρου να προκαλέσει και νέες εκλογές, όχι απαραίτητα για να τις κερδίσει, όσο για να ελέγξει το πιθανότατα κλυδωνιζόμενο κόμμα του, καθορίζοντας ο ίδιος τους έμπιστους του υποψηφίους βουλευτές ως εκλόγιμους με το σύστημα της λίστας.

Από την άλλη πλευρά, ο αρχηγός επικεφαλής του πρώτου κόμματος θα είναι απίθανο να μη θέλγεται από τη δυνατότητα του να προκαλέσει εκ νέου εκλογές, εφόσον βρεθεί επικεφαλής μιας κοινοβουλευτικής μειοψηφίας ή έστω μιας εύθραυστης πλειοψηφίας.

Αν όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά; Αν τα κόμματα συμφωνούσαν να διεξάγάγουν τώρα τις πρώτες τρεις ψηφοφορίες της προεδρικής εκλογής; Αν συναινούσαν στην άμεση αλλαγή του εκλογικού νόμου, ώστε να προκύπτουν ευκολότερα ισχυρές κυβερνήσεις (πριμοδοτώντας ιδιαίτερα και τους συνασπισμούς κομμάτων) και να προωθεί τη διακομματική συνεργασία; Αν τα πολιτικά κόμματα συν-διαμόρφωναν ορισμένους άξονες πολιτικής με κυβερνητική συνεργασία ή τουλάχιστον με ανοχή από την αντιπολίτευση –και δη την αξιωματική- κάτι που βέβαια θα ήταν πρωτόγνωρο για την ελληνική πολιτική κουλτούρα; Τότε οι εκλογές θα ήταν μια ευκαιρία ανάτασης για τον τόπο.

Η ημέρα των εκλογών θα βρει τους ένθερμους θιασώτες του κομματικού ανταγωνισμού να αναμετρώνται στην παλαίστρα της πολιτικής για τα ποσοστά των ψήφων και τα μερίδια της εξουσίας, γαλάζιοι εναντίον πράσινων και τούμπαλιν. Παραταύτα οι εκλογές δε θα λύσουν τα ακανθώδη προβλήματα της χώρας, ούτε θα αναστείλουν τις αποσταθεροποιητικές συνέπειες της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης.

Η 5η Οκτωβρίου, σαν να μην πέρασε μια μέρα, θα ξημερώσει με φόντο την ίδια ζοφερή κατάσταση της εθνικής οικονομίας και αυτή τη φορά οι Έλληνες θα είναι υποχρεωμένοι να αναμετρηθούν με τις ψευδαισθήσεις τους.
Του Θεόδωρου Κουτρούκη Επικ. Καθηγητή Πανεπιστημίου Αιγαίου στο capital