Παραμορφώσεις....

«Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο», λέει ο Ντοστογιέβσκυ. Και ο Πλάτωνας εξάλλου λέει πως η ομορφιά είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Θεού.

Αυτός, λοιπόν, ο Θεός της ομορφιάς έπλασε τον πανέμορφο τούτο κόσμο και μας τον πρόσφερε, για να προσπαθήσουμε, όσο μπορούμε να μοιάσουμε κι εμείς σ’ αυτόν και να κάνουμε, όσο γίνεται περισσότερο όμορφη τη ζωής μας.

Αλλά εμείς, αντί να... θαυμάσουμε και να δοξολογήσουμε το δημιουργό, θαυμάσαμε και λατρεύσαμε και προσκυνήσαμε τα δημιουργήματά του. Γεγονός που μας έσπρωξε σε ένα σωρό παραμορφώσεις και ασχήμιες.

Απ’ τις οποίες, για να μας απαλλάξει ο Θεός, μας έστειλε διαφόρους πνευματικούς ανθρώπους: Προφήτες, φιλοσόφους, κλπ. Που και αυτούς εμείς φροντίσαμε-όπως λέει ο Χριστός- άλλους να τους σκοτώσουμε, άλλους να τους λιθοβολήσουμε κι άλλους -όπως εμείς οι Έλληνες πράξαμε με το Σωκράτη-να τους ποτίσουμε το κώνειο.

Γι’ αυτό, τελικά, έστειλε το Γιο του. Ο οποίος με τη διδασκαλία του και τα θαύματά του προσπάθησε να μας βγάλει απ’ τον κυκεώνα των παραμορφώσεων. Οπότε εμείς και πάλι του απαντήσαμε με την χειρότερη των παραμορφώσεων, που είναι ο παραλογισμός του Σταυρού.

Γιατί δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι το Χριστό δεν τον σταύρωσαν κάποιοι-όπως συνηθίζουμε να λέμε -κακοποιοί και κακούργοι. Που η «καθωσπρέπει» κοινωνία του καλού υπόκοσμου τους κλείνει σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Αλλά ακριβώς ο ίδιος ο «καλός» υπόκοσμος της «καθωσπρέπει»κοινωνίας.

Ο οποίος «καλός» υπόκοσμος καταδίκασε -εν ονόματι των άδικων και δολοφονικών νόμων του- σε θάνατο και ουσιαστικά δολοφόνησε και σταύρωσε μεταξύ των κακούργων, όχι απλά και μόνο τον αθωότερο μεταξύ των ανθρώπων, αλλά-όπως και ο ποιητής λέει-τον ίδιο τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, το Θεό. Για ν’ αποδείξει για μια ακόμη φορά πόσο οι θεσμοί της νομιμοφρονούσας κοινωνίας βρίσκονται σε διαμετρική αντίθεση και μετωπική σύγκρουση με την ουσία και το πνεύμα της δικαιοσύνης…

Για να δώσει, λοιπόν, ο Χριστός στους μαθητές του ένα πνευματικό αντίβαρο απέναντι σ’ αυτό το-πέραν παντός παραλογισμού- παραμορφωτικό γεγονός, πραγματοποίησε τη Μεταμόρφωσή του. Δείχνοντας έτσι ότι, πέρα απ’ τον κόσμο των παραμορφώσεων υπάρχει ένας άλλος κόσμος. Ασύγκριτα ομορφότερος και ασύλληπτα ευφρόσυνος. Που κάνει τις παραμορφώσεις και ασχήμιες του κόσμου τούτου να φαίνονται σαν ηλίθια καμώματα μεθυσμένων πιθήκων.

Και μνημονεύουμε και τώρα το γεγονός της Μεταμορφώσεως και μιλούμε γι’ αυτό, γιατί παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο. Ίσως και περισσότερο από άλλοτε. Αφού όλοι μας αισθανόμαστε να ασφυκτιούμε μέσα σε ένα δίχτυ πολύμορφων ασχημιών και παραμορφώσεων.

Ή μήπως δεν έχουμε παραμορφώσει και δηλητηριάσει τη γη μας και τις θάλασσες και τον αέρα μας! Και συνακόλουθα τις τροφές, που τρώμε. Γεγονός, που μας κάνει να νιώθουμε όλοι-περισσότερο ή λιγότερο- δημητηριασμένοι…

Ή μήπως στον κοινωνικό μας χώρο δεν υπάρχουν δεινές παραμορφώσεις. Με τα ΜΜΕ, που «αποδεκατούν το άνηθον και το κύμινον», φλυαρώντας για τα ασήμαντα και σκόπιμα και εκ του πονηρού παραβλέποντας και αποσιωπώντας τα φλέγοντα και βοώντα προβλήματα. Με την άρχουσα αναρχία, που, αντί να λύσει τα προβλήματα του λαού, μεθοδεύει τη λεηλασία και καταλήστευσή του. Με τις μυριάδες άνομων νόμων και άρθρων, που εξαρθρώνουν και υπονομεύουν την οικονομική και κοινωνική μας υπόσταση.

Ή μήπως στο χώρο της Εκκλησίας δεν ισχύει το ίδιο; Όταν, ρίχνοντας κάποιος μια ματιά στη σημερινή θρησκευτική μας πραγματικότητα και συγκρίνοντάς την με το πνεύμα του Ευαγγελίου, διαπιστώνει τερατώδεις και αποκρουστικές παραμορφώσεις και ασχήμιες. Που μάλιστα δεν διστάζουν να τις παρουσιάζουν οι αρχιτέκτονές τους και σαν έκφραση της χριστιανικής παράδοσης.

Γιατί ποια σχέση μπορούν να έχουν με το Ευαγγέλιο οι πολυτελείς και πολυδάπανες αμφιέσεις κάποιων δεσποτάδων! Τη στιγμή, που μεγάλα τμήματα του χριστεπωνύμου πληρώματος πένονται και υποφέρουν. Ή η τυραννική εξουσία τους. Που κάποτε την μεταβιβάζουν και σε κάποιους κούφους και κάφρους φαρισαίους παπάδες τους. Ειδικούς στην κακομεταχείριση του λαού, αλλά και των συναδέλφων τους! Κλπ, κλπ, κλπ...

Ή μήπως δεν υπάρχουν και σήμερα εκατομμύρια «ελάχιστων αδελφών» του Χριστού, που σταυρώνονται απ’ τους αρχιερείς του σιωνισμού και του-χωρίς Χριστό-«χριστιανισμού»! Που προκαλούν κρίσεις οικονομικές και δημιουργούν εστίες πολέμων. Και υπονομεύουν και αποσαθρώνουν τα ήθη και τα έθιμα και τις παραδόσεις των λαών. Με τις παγκοσμιοποιήσεις τους και τους οικουμενισμούς τους και το αιρετικό συνοθύλευμα της Νέας Εποχής τους και τη Νέα τάξη ναζιστικών σε βάρος των λαών εγκλημάτων. Για να ικανοποιούν την κακουργία τους και να γεμίζουν τα χρηματοκιβώτιά τους…

Ή μήπως εμείς ο καθένας μας δεν αισθανόμαστε παγιδευμένοι μέσα σε ένα λαβύρινθο ποικίλων παραμορφώσεων; Και πάνω απ’ όλες δεν νιώθουμε ότι σε κάθε στιγμή καιροφυλακτεί και μας απειλεί η πιο φοβερή, που είναι η παραμόρφωση του θανάτου.

Και σ’ αυτή και σ’ όλες τις περιπτώσεις έρχεται ο Χριστός να μας πει:

Απέναντι σε όλες τις παραμορφώσεις εγώ σας προσφέρω τη μεταμόρφωση. Απέναντι σε όλες τις ασχήμιες σας προσφέρω την ομορφιά. Απέναντι στα σκοτάδια και στις παγίδες και στο θάνατο, εγώ σας προσφέρω το ανέσπερο και άδυτο φως της Ανάστασης.

Ο πραγματικός θάνατος δεν είναι το νομοτελειακά αναπότρεπτο βιολογικό γεγονός. Είναι η παραμονή μέσα στον κυκεώνα και το δίχτυ των παραμορφώσεων….

Απ όπου σας καλώ να αποδράσετε. Και μάλιστα τώρα. Γιατί το επόμενο δευτερόλεπτο μπορεί να μην είναι δικό σας…
παπα-Ηλίας