Εκτακτο-λογία

Ότι τελειώνει σε «λογία» το παίζουν οι αρμόδιοι στα δάχτυλα: εκλογολογία, προεδρολογία, συνταγματολογία, και (ανυπερθέτως)... επιδημιο-λογία!

Αστέρια σε όλα τα εις «λογία». Και σαΐνια, βεβαίως, στη φορο-λογία.

Η διαβόητη «έκτακτη εισφορά λόγω κρίσης» μας περίμενε κάτω από την πόρτα, σφιχταγκαλιασμένη μαζί με το σύνηθες (χρεωστικό, βεβαίως) εκκαθαριστικό. Ξινό μας βγήκε το ταξίδι!

Το χαρτί της... έκτακτης εισφοράς έχει χρώμα καφέ. Και «σκατί» θα το έλεγες, αν δεν σεβόσουν τον κόσμο που κάνει τον κόπο να διαβάσει αυτές τις γραμμές, καλοκαιριάτικα.

Οχι ότι δεν το ξέραμε, αλλά είναι άλλο να το διαβάζεις κι άλλο να το πληρώνεις το κερατιάτικο.

Φάγαμε πίκρα. Είναι, αυτό που λέμε, άδικα λεφτά.

Άδικα γιατί έτσι κι αλλιώς, στην Εφορία πληρώνουμε πολλά χρήματα, συνεχώς και για πολλά χρόνια. Με ειλικρίνεια, χωρίς διαμαρτυρίες, χωρίς μαγειρέματα και τζιριτζάτζουλες...

Άδικα γιατί μέσα στη διετία της οικονομικής κατρακύλας, για την οποία δεν φέρουμε εμείς οι πολίτες την παραμικρή ευθύνη, το οικογενειακό μας εισόδημα όχι μόνο δεν αυξήθηκε σε βαθμό που να δικαιολογεί έκτακτα χαράτσια, αλλά μειώθηκε δραματικά: Το καταβρόχθισαν η καλπάζουσα ακρίβεια, οι έκτακτοι -κρυφοί- φόροι και οι καθηλώσεις, αλλά και οι μειώσεις των αμοιβών μας. Σε μια κανονική και όχι φορομπηχτική κοινωνία, θα έπρεπε να κοιτάξουν πώς θα πάρουμε και έκτακτη ενίσχυση για το ζωνάρι που σφίγγουμε. Αν όχι σε χρήματα, τουλάχιστον σε κοινωνικές διευκολύνσεις. Οχι να μας ζητάνε κι από πάνω!

Το πιο άδικο απ όλα; Το γεγονός ότι μετά από τόσες δεκαετίες δουλειάς αλλά συνεπούς καταβολής εισφορών και φόρων, είμαστε και πάλι «εμείς» (όχι το νοικοκυριό μας, αλλά όλοι «εμείς» και «εσείς») που πρέπει πάλι να προσέλθουμε στο ταμείο για τα σπασμένα.

Οι «από πάνω» απέξω κι ανακατωτά.
Πολιτικολογία, συνωμοσιολογία, διαδοχολογία.

Μόνο τη λέξη «απολογία» δεν λένε να εννοήσουν.
Τη μόνη «λογία» που πραγματικά χρωστάνε να αποδείξουν ότι ξέρουν!
Έθνος