Δυστυχώς η Δημοκρατία νοσεί, σε ελλαδικό και προφανώς σε παγκόσμιο επίπεδο!

Δρόσισε κατακαλόκαιρα τις καρδιές μας ο μνημειώδης ιστορικός λόγος του Προέδρου της Δημοκρατίας κ Παπούλια στην εκθαμβωτική με την λιτότητά της 35η επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα…
Ρακόμελο συμβολικό παραμένει στις ψυχές μας ο στίχος του ποιητή που είχε επισημάνει ότι η Ελευθερία μας απαιτεί αρετή και τόλμη!

Θα το καταθέσω φωναχτά αυτό... που αισθάνομαι προσθέτοντας ότι σήμερα η Δημοκρατία χρειάζεται δυο ακόμη προϋποθέσεις για να λειτουργήσει: πολίτες ορθά πληροφορημένους, με ικανότητα ευθυκρισίας…

Δημοκρατία έχουμε στον 21ο αιώνα στις περισσότερες χώρες του ΟΗΕ και φυσικά στη γενέτειρά την Ελλάδα, αλλά το ερώτημα ήταν και παραμένει εάν υπάρχουν οι δικλείδες ασφαλείας έτσι ώστε στο δημοκρατικό πολίτευμα να επιβάλλεται η απόφαση της πλειοψηφίας ενώ ταυτόχρονα να διατηρείται το δικαίωμα της μειοψηφίας να ελέγχει την εξουσία και τις αποφάσεις της για το κοινό καλό.

Για τούτον ακριβώς το λόγο έκανα πρόσθεση στο μεστό νοήματος στίχο του ποιητή δηλώνοντας ότι το Δημοκρατικό πολίτευμα απαιτεί καλά πληροφορημένους και σκεπτόμενους πολίτες που διαθέτουν την ικανότητα της ορθής αξιολόγησης και ευθυκρισίας.

Δυστυχώς, όμως, αυτό ΔΕΝ μοιάζει να ισχύει ούτε παντού ούτε πάντοτε δημιουργώντας μια κατάσταση που θα περιγράψω παρακάτω ζητώντας, ταυτόχρονα, την απαραίτητη συγνώμη από γονείς και συγγενείς παιδιών με «ειδικές ανάγκες».

Υποθέστε ότι μια τάξη δημοτικού με 9 παιδιά με «ειδικές ανάγκες» (τα χαρακτηρίζει το σύνδρομο Down) έχει ένα χαρισματικό δάσκαλο που θέλει να τους διδάξει την διαχρονική αξία της Δημοκρατίας. Τους εξηγεί, λοιπόν, και γίνεται κατανοητός, ότι στη Δημοκρατία γίνεται αυτό που αποφασίζει η πλειοψηφία, αποχωρεί από την τάξη και αφήνει τα παιδιά να επιλέξουν κάτι και να ψηφίσουν για αυτό….Δημοκρατικά!

Όταν επιστρέφει ο δάσκαλος του ανακοινώνουν τα αποτελέσματα: 5 ψήφισαν ΥΠΕΡ της απόφασης, 3 ψήφισαν κατά και 1 παιδί έριξε λευκό! Ρωτώντας τι επέλεξαν να κάνουν ακούει εμβρόντητος «να σας πετάξουμε Κύριε έξω από το παράθυρο, να δούμε πώς θα πέφτετε και όταν ανεβείτε επάνω να μας πείτε πώς αισθανθήκατε!» Η αίθουσα βρίσκεται στον τρίτο όροφο!!!

Ο χαρισματικός και καλοπροαίρετος δάσκαλος έχει τελικά μόνο δυο επιλογές: να αποδεχθεί και να εφαρμόσει την απόφαση των παιδιών επιβεβαιώνοντας την ομορφιά και τη δύναμη της δημοκρατίας οπότε και θα σκοτωθεί πέφτοντας από τέτοιο ύψος ή να αρνηθεί να εφαρμόσει την απόφαση που πάρθηκε με δημοκρατικές διαδικασίες αποδεχόμενος ότι τα παιδιά ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να πάρουν σοβαρές αποφάσεις καθώς ΔΕΝ διαθέτουν εξαιτίας του προβλήματός τους το απαιτούμενο επίπεδο διανοητικής ικανότητας (I. Q.) οπότε και ΚΑΤΑΡΓΕΙ τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και τις δημοκρατικές διαδικασίες σώζοντας τη ζωή του και αποφεύγοντας να εμπλέξει τα παιδιά σε κακουργηματική πράξη!!!

Στις σύγχρονες δημοκρατίες οι πολίτες από έλλειψη υπεύθυνης πληροφόρησης, και από την παροχή τόνων παραπληροφόρησης αδυνατούν να λειτουργήσουν με γνώση οπότε, κατά την ταπεινή μου γνώμη, συχνά λειτουργούμε ως «παιδιά με ειδικές ανάγκες» και μετά αυτοχαρακτηριζόμαστε ως…ΚΟΨΟΧΕΡΗΔΕΣ!!!

Δυστυχώς η Δημοκρατία νοσεί, σε ελλαδικό και προφανώς σε παγκόσμιο επίπεδο! Το Δημοκρατικό πολίτευμα απαιτεί πολίτες ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΥΣ με ψηλό αίσθημα ΕΥΘΥΝΗΣ για τις επιλογές τους, ΙΚΑΝΟΥΣ να κρίνουν πρόσωπα και καταστάσεις. Τα παραπάνω φαντάζουν ως όνειρα θερινής νυκτός. Σε παγκόσμια κλίμακα υπάρχει διάχυτο «αλισβερίσι» (εκλέγουμε όχι Βουλευτές αλλά «βολευτές»), η απάθεια και ο κυνισμός θριαμβεύουν και οδηγούν τους ψηφοφόρους να ΜΗ συμμετέχουν στις διάφορες εκλογικές διαδικασίες ( όπως έγινε με πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα τρόπο στις πρόσφατες ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ) με αποτέλεσμα να εκλέγονται με χαμηλά ποσοστά ψήφων άνθρωποι χωρίς ιδιαίτερες και αποδεδειγμένες ικανότητες, κατευθυνόμενοι από άγνωστες δυνάμεις και σκοτεινά κέντρα εξουσίας και αυτό το βιώνουν καθημερινά οι πολίτες από άκρο σε άκρο του Πλανήτης μας.
Για το ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ πολίτευμα οι προοπτικές δεν φαίνεται να είναι ευοίωνες….
Τι κρίμα, αλήθεια…
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ Καθηγητή Πανεπιστημίου Μακεδονίας