Μία νέα εκδοχή για τα αίτια της πολιτισμικής μας παρακμής

Το Σύνδρομο της Ψυχρής Μάνας ως Πολιτιστικός Κίνδυνος

Πως άραγε γίνεται κάποιος Έλληνας; Είναι η ελληνική εκπαίδευση που σε κάνει Έλληνα ή τα ελληνικά γονίδια; Κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι η ελληνική εκπαίδευση είναι ανθελληνική και αποκλείεται να σε κάνει Έλληνα και κάποιοι άλλοι ότι η επιστήμη απέδειξε ότι δεν υπάρχουν ελληνικά γονίδια. Σίγουρα πάντως έχουμε μια ιδιαιτερότητα που διατηρείται ανά τους αιώνες και βοηθάει να αναγνωρίσεις τον Έλληνα από μακριά σε ένα αεροδρόμιο του εξωτερικού. Είναι επίσης γεγονός ότι ο Έλληνας είναι περιζήτητος γαμπρός μιας και υπάρχουν διεθνώς πολλά μικτά ζευγάρια από Έλληνες και αλλοδαπές, ενώ ελάχιστα από αλλοδαπούς και Ελληνίδες. Το τελευταίο αυτό θέμα έχει να κάνει με την περιβόητη αυτοπεποίθηση του Έλληνα και την πολύτιμη αίσθηση ασφάλειας που αποπνέει στην σύντροφό του.

Το μυστικό της... αυτοπεποίθησης του Έλληνα οφείλεται στην πολύ ιδιαίτερη σχέση με την Ελληνίδα μάνα του μέσα από την οποία κατανοεί τον εαυτό του και αποφεύγει την υπερβολική εξατομίκευση. Οι Ελληνίδες μπορεί να μην διαπρέπουν διεθνώς ως σύζυγοι, αλλά διαπρέπουν ως μάνες. Η θερμή σχέση με τα παιδιά τους συνεχίζεται μέχρι τέλους και συνήθως στα όρια της φροϋδικής ψυχοπαθολογίας, το σύνδρομο του Οιδίποδα και της Ηλέκτρας δεν αποδίδονται διεθνώς τυχαία από ελληνικούς όρους. Ακόμη και ο πατέρας στο πλαίσιο της Ελληνικής οικογένειας θεωρείται ένα ακόμη μεγάλο παιδί (ενίοτε άτακτο) για την Ελληνίδα σύζυγο που συνήθως άρχεται του οίκου και είναι ο στυλοβάτης της οικογένειας. Τελικά δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι τον Έλληνα τον κάνει το γάλα της μάνας του.

Σήμερα όμως το πρότυπο της Ελληνίδας μάνας έχει αρχίσει να απειλείται. Λείπει συνεχώς από το σπίτι ως εργαζόμενη και όταν επιστρέφει εξαντλημένη δεν έχει την ενέργεια να αντεπεξέλθει στον ρόλο της και ως εκ τούτου είναι ψυχρή. Για να αντέξει στην πίεση αναγκάζεται όλο και πιο συχνά να απαλλαχθεί από τον σύζυγο (δηλαδή ένα από τα παιδιά της!) και έτσι τα διαζύγια και οι μονογονεϊκές οικογένειες με γυναικεία πρωτοβουλία έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Θυμίζει τις Ινδιάνες μητέρες που αναγκάζονταν να σκοτώνουν το τρίτο παιδί στην γέννησή του, διότι όταν το ιππικό των λευκών τις κυνηγούσε οι γονείς μπορούσαν να πάρουν μόνο από ένα παιδί στην αγκαλιά και να τρέξουν. Το παιδί της διαζευγμένης μητέρας με την σειρά του διαστρέφεται ψυχολογικά διότι υποκαθίσταται στη θέση του συναισθηματικού συντρόφου καλύπτοντας πλέον αυτό τις ανάγκες της και όχι το αντίστροφο. Απόδειξη της πίεσης στην Ελληνίδα μάνα: 250.000 αμβλώσεις τον χρόνο γίνονται επισήμως στη χώρα μας, ο αριθμός μας κατατάσσει πρώτους στην Ευρώπη και τρίτους στον κόσμο.

Η Ελληνίδα μάνα απειλείται σήμερα όπως κάποτε η ινδιάνα από τους λευκούς εποίκους και αυτό αποτελεί απείρως μεγαλύτερο κίνδυνο για την πολιτιστική μας συνέχεια από την άστοχη εκπαίδευση και την απουσία πόρων στο Υπουργείο Παιδείας ή Πολιτισμού. Πρέπει η πολιτική να δώσει άμεση προτεραιότητα στην επιστροφή της Ελληνίδας μάνας στο σπίτι και στην ανατροφή των παιδιών μέσω οικονομικών κινήτρων όπως: μισθό στην νοικοκυρά ανάλογο της εργασίας της και της μόρφωσής της, άτοκα δάνεια στις νεαρές γυναίκες που αποφασίζουν να δημιουργήσουν οικογένεια στις πιο γόνιμες ηλικίες των 18–24. Η προσφορά στην Ελληνίδα μάνα δεν είναι κάποιο είδος κοινωνικής πολιτικής, αλλά η πολιτιστική μας επιβίωση. Από εμάς τους ίδιους κινδυνεύουμε πρώτα και ύστερα από τους γείτονές μας.
του Δημήτρη M. Ζιαμπάρα στο "Αντίβαρο" δια μέσου Alkimos archive