Το ξαφνικό κλείσιμο του Ε.Τ., αναμφίβολα ένα θλιβερό γεγονός για τους εργαζόμενους, προσφέρει και μια “ευκαιρία” για περισυλλογή και αυτοκριτική σε όλη τη δημοσιογραφική οικογένεια και το εκδοτικό κατεστημένο. Δυστυχώς, όμως, σε κάθε κρίση τα σπασμένα τα πληρώνει η “μαρίδα”, δηλαδή εκείνοι που είναι λιγότερο υπεύθυνοι. Απεναντίας, τα μεγάλα ψάρια, στην προκειμένη περίπτωση οι εκδότες και μεγαλοδημοσιογράφοι, που έχουν κάνει τη μπάζα τους εις βάρος των μικρών, εξασφαλίζοντας απογόνους μέχρι πέμπτης γενεάς και βάλε, ποτέ δε γονατίζουν, και ίσως γι’ αυτό ποτέ δε συνετίζονται.
Μεσούσης της... οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, όπου πληθώρα επιχειρήσεων κλείνουν, ενώ άλλες απολύουν καθημερινά προσωπικό, θα ήταν αφύσικο να μην πληγούν και τα συνεταιράκια του καταρρέοντος σάπιου πολιτικού κατεστημένου, τα ΜΜΕ. Η κακοδαιμονία του Τύπου ήταν βέβαια παρούσα εδώ και πολλά χρόνια. Η κρίση ήταν προφανής από τότε που οι εκδότες για να πουλήσουν φύλλα αναγκάστηκαν να μετατρέψουν τις εφημερίδες τους σε περιτυλίγματα “δώρων” – CDs, DVDs, βιβλία μαγειρικής, οικόπεδα, σπίτια, αυτοκίνητα, κλπ. – προάγοντας κανονικά και το τζόγο μέσω των φυλλάδων τους.
Κι όμως, αυτή η τραγική πραγματικότητα, που απαξίωνε κυριολεκτικά τον Τύπο, δεν ανάγκασε τους εκδότες και μεγαλοδημοσιογράφους να κάνουν την αυτοκριτική τους, ν’ αναζητήσουν τα αίτια της κρίσης και να προσαρμοστούν στα νέα κοινωνικά και οικονομικά δεδομένα της χώρας στην οποία ζούσαν και πλούτιζαν. Ο καιρός των παχέων αγελάδων είχε οριστικά παρέλθει, μα εκείνοι, τυφλοί, κωφοί κι αναίσθητοι στην περιρρέουσα αποπνικτική ατμόσφαιρα, προχωρούσαν ακάθεκτοι, σα να μη συνέβαινε τίποτα το ανησυχητικό, ωσάν οι πωλήσεις εντύπων μέσω προσφορών να ήταν κάτι το εντελώς φυσιολογικό.
Έτσι φτάσαμε δυστυχώς στο κλείσιμο του Ελεύθερου Τύπου, του Τύπου της Κυριακής, του ραδιοσταθμού «CITY 99,5» και του ειδησεογραφικού site του Ομίλου.
Η «δραματική αυτή εξέλιξη», όπως τη χαρακτηρίζει η ΕΣΗΕΑ, «έρχεται να προστεθεί στις καθημερινές, πλέον, απολύσεις και τη ραγδαία επιδείνωση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων στο σύνολο σχεδόν των επιχειρήσεων ενημέρωσης.» Και η ανακοίνωση συνεχίζει κάνοντας αναφορά στα «τελευταία επεισόδια του δράματος με απλήρωτους ή απολυμένους εργαζόμενους στην “ΕΞΠΡΕΣ”, τον “ΣΚΑΪ”, τον “ALTER”, το “STAR”, τη “ΧΩΡΑ”, το “DERBY”, την “ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ”, τον “ΞΕΝΙΟ”, με την αυθαιρεσία και αδιαφάνεια για τους συμβασιούχους στην ΕΡΤ.»
Η ΕΣΗΕΑ όμως ξεχνάει πως σε μια ελεύθερη – ασύδοτη έστω – οικονομία και Δημοκρατία, δεν τους χρωστάει κανείς τίποτα, και βεβαίως στην προκειμένη περίπτωση δε χρωστάει τίποτα το ζεύγος Αγγελοπούλου να συνεχίζει μια άκρως ζημιογόνα επιχείρηση απλά και μόνο για φιλανθρωπικούς λόγους. Άλλωστε, όπως ανακοίνωσαν, «Οι εργαζόμενοι θα πληρωθούν μέχρι τις 31 Αυγούστου και στη συνέχεια θα αποζημιωθούν.» (Πηγή) Παρακαλώ ας μη θεωρηθεί ότι υποστηρίζω το κεφάλαιο. Απλά εκφράζω τον κοινό νου, την απλή λογική, λέγοντας τα σύκα, σύκα.
Ας μεταφερθεί, όμως, καθένας από τους φωνασκούντες στη θέση τους κι ας αναρωτηθεί τι θα έκανε ο ίδιος αν ήταν ιδιοκτήτης μιας άκρως ζημιογόνας επιχείρησης; Επίσης, ας αναρωτηθούν και οι μεγαλοδημοσιογράφοι, γιατί απαιτούσαν και απαιτούν να αμείβονται με υπέρογκα ποσά, και μάλιστα από υπερχρεωμένες και ζημιογόνες εκδοτικές επιχειρήσεις, ενώ ανέχονταν και ανέχονται οι “ανώνυμοι” συνάδελφοί τους που εργάζονται για το ρεπορτάζ πολύ πιο σκληρά απ’ αυτούς, συχνά κάτω από αντίξοες και επικίνδυνες συνθήκες, να πληρώνονται με ψίχουλα; Αυτοί δεν πρέπει να δείξουν ανθρωπισμό και αλληλεγγύη; Κι ας αναρωτηθούν και οι αδικημένοι δημοσιογράφοι γιατί δε διαμαρτυρήθηκαν ποτέ έντονα και συλλογικά ώστε να πάψει αυτή η αδικία εις βάρος τους;
Η άμεση αντίδραση της ΕΣΗΕΑ και η απόφαση για 24ωρη απεργία σε όλα τα ΜΜΕ, από χθες στις 17.00, δείχνει και τον πανικό που την κατέλαβε. Διαβάζω ότι «Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ προειδοποιεί την Κυβέρνηση, τα Πολιτικά Κόμματα και τις εργοδοτικές Ενώσεις , ότι ο αγώνας θα κλιμακωθεί. Τα σχέδια απαξίωσης της ενημέρωσης και εξαθλίωσης των εργαζομένων δεν θα περάσουν.» Η ανακοίνωση αυτή δείχνει ακριβώς ότι η ΕΣΗΕΑ πιστεύει πως γι’ αυτή την κρίση φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός φυσικά από την ίδια!
Και ερωτώ: Ποιος απαξίωσε την Ενημέρωση εκτός από τους ίδιους τους δημοσιογράφους; Ποιός υποχρέωσε τα εκδοτικά συγκροτήματα να δένονται στα άρματα των Πολιτικών Κομμάτων κι αντί για αντικειμενική ενημέρωση να μας προσφέρουν κομματική προπαγάνδα καταξεσκίζοντας μια ήδη κατακερματισμένη κοινωνία, απλά για να θησαυρίζουν οι ίδιοι και οι επικεφαλής των παραμορφωμένων ειδήσεων "επώνυμοι" δημοσιογράφοι, ενώ οι αφανείς εργάτες της δημοσιογραφίας φυτοζωούν; Ποιος άλλος τους υποχρέωσε να συναλλάσσονται και να διαπλέκονται με τα κόμματα και την εκάστοτε εξουσία, παρά μόνο η αρρωστημένη δίψα τους για υπέρογκα οικονομικά οφέλη, εις βάρος του κοινωνικού συνόλου; Πώς έγιναν δισεκατομμυριούχοι οι εκδότες και οι δημοσιογράφοι-σταρ; Με το σταυρό της είδησης στο χέρι ή με υπόγειες συναλλαγές για αποκαλύψεις και συγκαλύψεις σκανδάλων;
Ας αναρωτηθούν επίσης τα παλιά και τα νεότερα εκδοτικά συγκροτήματα, καθώς και οι προβεβλημένοι δημοσιογράφοι, κατά πόσον έχουν συνεισφέρει στην παρούσα οικονομική κρίση της χώρας; Κατά πόσον έχουν συμβάλλει και οι ίδιοι στο μεγάλο πλήγμα που δέχεται ο Τουρισμός της χώρας μας, και κατ’ επέκταση η ελληνική οικονομία, με το να ρίχνουν διαρκώς νερό στο μύλο της τρομοκρατίας, δίνοντας βήμα και υπόσταση στις συμμορίες στυγερών δολοφόνων – δήθεν κοινωνικών επαναστατών – για να εκθέτουν την εγκληματική νοσηρότητά τους, δημοσιεύοντας τις κατάπτυστες προκηρύξεις των βρικολάκων αυτών στον Τύπο, και μηδέποτε καταδικάζοντας ευθαρσώς τις αποτρόπαιες πράξεις τους;
Ας αναρωτηθούν, κατά πόσον τα ΜΜΕ έχουν συμβάλλει στην κοινωνική ειρήνη, που αποτελεί τη βάση για την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων για επενδύσεις και κατ’ επέκταση για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, με το να ρίχνουν λάδι στη φωτιά κάθε φορά που ξεσπούν βίαιες αναταραχές, όπως τον περασμένο Δεκέμβριο, και πρόσφατα με την πολιτικά υποκινηθείσα “εξέγερση” των Μουσουλμάνων λαθρομεταναστών;
Ας αναρωτηθούν, οι διευθυντές ειδήσεων, πότε μια είδηση παρουσιάστηκε με τρόπο που να εξυπηρετεί το ύψιστο συμφέρον του κοινωνικού συνόλου, κι όχι με στόχο την τηλεθέαση, τον εντυπωσιασμό, το γαργάλημα κατώτερων ενστίκτων και την εξυπηρέτηση του κόμματος στο οποίο είναι ενταγμένοι, ή, στη χειρότερη περίπτωση, κάποιων ξένων παραγόντων που απεργάζονται την περαιτέρω εξαθλίωση του έθνους μας; Η τραγική απάντηση είναι, δυστυχώς, ΠΟΤΕ!
Ας αναρωτηθούν οι μεγαλοδημοσιογράφοι πόσο έχουν συμβάλει στην κοινωνική εξαγρίωση, στις κομματικές εμπάθειες του λαού και τον αλληλοσπαραγμό με το να επιδεικνύουν αδιάντροπα τις κομματικές τους ταμπέλες και να σκυλοκαυγαδίζουν στα τηλεπαράθυρα, δίνοντας στο εξωτερικό την εικόνα ενός λαού μανιακών, σχιζοφρενών, και ανίκανων για κάθε δημιουργικό διάλογο και σύνθεση απόψεων που θα βοηθούσε και τα κόμματα να συνετιστούν, και τη χώρα μας ν' ανανήψει;
Ας αναρωτηθούν ποια συμφέροντα εξυπηρετούσαν όταν επί μήνες πριν από τις Ευρωεκλογές μας είχαν αλλάξει τα φώτα με καθημερινές δημοσκοπήσεις επί δημοσκοπήσεων, γκάλοπ επί γκάλοπ, για ν' αναγκάσουν τελικά το ήμισυ του εκλογικού σώματος ν' απέχει από τις κάλπες;
Είναι αργά, λοιπόν, για δάκρια από την ΕΣΗΕΑ! Όταν επί χρόνια τα μέλη της πριόνιζαν το κλαδί-Ελλάδα πάνω στο οποίο και αυτοί κάθονταν, ήταν επόμενο κάποτε να το έσπαζαν και να έπεφταν και οι ίδιοι τραυματισμένοι κατά γης.
Ας ελπίσουμε ότι τα σπασμένα τους δε θα τα πληρώσουν γι' άλλη μια φορά οι φορολογούμενοι με κάποια "γενναία" μέτρα που ενδεχομένως θα λάβει η κυβέρνηση για να στηρίξει τον κλάδο των συγκοινωνούντων δοχείων της. Άλλωστε, με το να κλείσουν πέντε και δέκα κομματικές φυλλάδες της όποιας παράταξης, ή μερικά ασύδοτα τηλεοπτικά κανάλια, δε χάνουμε και τίποτα το ουσιαστικό σα λαός. Μάλιστα, κέρδος θα έχουμε όλοι μας. Κανένα εθνικό κακό δεν απέτρεψαν τα ΜΜΕ, και δε θα ξεχάσω ποτέ τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξε ο έντυπος και ηλεκτρονικός Τύπος στο μεγάλο έγκλημα του Χρηματιστηρίου το 1999-2001, όπου μαζί με το Σημίτη και τον Παπαντωνίου εκμαύλισαν ολόκληρο τον Ελληνικό λαό στη χρηματιστηριακή λίμνη των πιράνχας για να καταθέσουν οι φτωχοί τις οικονομίες μιας ζωής στις τσέπες αδηφάγων ντόπιων και ξένων γερακιών...
Λυπάμαι ειλικρινά τους εργαζόμενους που χάνουν τις δουλειές τους, αλλά επίσης λυπάμαι και τους άλλους άνεργους, παράπλευρες απώλειες μιας νοσηρής και εθνοκτόνου πολιτικής και δημοσιογραφίας, που μόνο στόχο έχει το προσωπικό κέρδος εις βάρος του συμφέροντος του κοινωνικού συνόλου. Το σύνθημα «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» του Γιώργου Παπανδρέου είναι χρήσιμο όταν ερμηνευτεί όχι απλά ως εναλλαγή κόμματος στην εξουσία αλλά ως ριζική αλλαγή μιας νοσηρής αυτοκαταστροφικής νοοτροπίας του κάθε Έλληνα και ιδιαίτερα του κάθε πολιτικού, εκδότη, καναλάρχη και δημοσιογράφου.
Όταν το “εμείς” επικρατήσει του “εγώ”, τότε ίσως υπάρξει ελπίδα. Όταν η λογική εκτοπίσει τον παραλογισμό, τότε ίσως αρχίσει μια κάποια ανάνηψη του έθνους μας. Όταν το μίσος, η κομματική εμπάθεια και η δαιμονοποίηση του έχοντος διαφορετική άποψη αντικατασταθούν από κατανόηση και αγάπη, τότε θα ξημερώσει και για μας άσπρη μέρα. Μέχρι τότε, επιχειρήσεις θα κλείνουν, εργαζόμενοι θα απολύονται, καινούργιοι φόροι θα μπαίνουν, και το αχ και βαχ θα συνεχίζεται…
Μαρία Σεφέρου
Αναρτήσεις
0 μας είπαν την γνώμη τους, εσύ;:
Δημοσίευση σχολίου