Ο Τριανταφυλλόπουλος βλέπει “εμφύλιο”!

Βέεεβαια! Το είπε χτες το βράδυ από το παράθυρο του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του ALTER, όταν του ζήτησε ο Χατζηνικολάου να σχολιάσει την πολυσέλιδη αιμοσταγή προκήρυξη της “Σέχτας Επαναστατών”. Όσοι δεν τον ακούσατε, χάσατε! Κι όσοι είχατε την ατυχία να διαρρήξετε τα ιμάτιά σας καθώς τον ακούγατε, τώρα δε θα ’χετε καμία αμφιβολία ότι ο συνάνθρωπός μας αυτός, που ό,τι θυμάται χαίρεται, χρειάζεται εξειδικευμένη κλινική υποστήριξη για να συνέλθει λιγάκι. Προσωπικά έχει τη συμπάθειά μου και του εύχομαι περαστικά.

Λοιπόν, έχουμε και... λέμε, με γνώμονα πάντα τη ρήση του Σωκράτη ότι «Ουδείς εκών κακός»: “Εμφύλιος” σημαίνει πόλεμος που διεξάγεται μεταξύ ομοεθνών λόγω κοινωνικοπολιτικών αντιθέσεων, και είναι ο ειδεχθέστερος των πολέμων ακριβώς επειδή είναι αδελφοκτόνος και εθνοκτόνος. Οι Έλληνες βίωσαν στο πετσί τους τον εφιάλτη του εμφυλίου και τον πλήρωσαν πολύ ακριβά, κάτι που θα έπρεπε να έχει διδάξει τους νουνεχείς πολίτες να μη χρησιμοποιούν επιπόλαια ακόμη και τη λέξη “εμφύλιος” για να περιγράψουν αποτρόπαιες δολοφονικές ενέργειες αδίστακτων ολιγομελών ομάδων, που προκάλεσαν πανελλήνια φρίκη με την πρόσφατη 24σφαιρη πισώπλατη εκτέλεση του άτυχου αστυνομικού. Ο λόγος για τη “Σέχτα Επαναστατών”.

Όπως πολύ εύστοχα έγραψε ο Αλέξης Καλοκαιρινός στα ΝΕΑ, «Οι παλιοί δολοφόνοι ήθελαν να αναμορφώσουν την κοινωνία με το ζόρι. Οι νέοι δολοφόνοι θέλουν να την καταστρέψουν απευθείας.» Αυτό όμως δε σημαίνει ότι διενεργείται ήδη ένας εμφύλιος, προσθέτω εγώ. Στο ίδιο άρθρο του Α. Καλοκαιρινού διάβασα επίσης: «Οι τρομοκράτες διεκδικούν τον δημόσιο λόγο με αίμα. Δεν πρέπει να τους γίνει η χάρη να τους κάνουμε συνομιλητές.» Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω επ’ αυτού. Από τη στιγμή που ο Τύπος δεν τους γυρίζει συνολικά την πλάτη αλλά δημοσιεύει πρόθυμα την εκάστοτε προκήρυξη τρομοκρατών που ακολουθεί τις στυγερές δολοφονίες τους, είναι υποχρεωμένος να κάνει και διάλογο μαζί τους και να τους αντικρούσει με τα επιχειρήματά του…

Αλλιώς τι νόημα έχει να δημοσιεύει το μονόλογο δολοφόνων επιβραβεύοντάς τους κάθε φορά που χύνουν αίμα; Όταν κάποιοι προχωρούν χωρίς αναστολές σε αφαίρεση ανθρώπινης ζωής βυθίζοντας σε δυστυχία ολόκληρες οικογένειες, ή τους αγνοείς εντελώς σα να μην υπάρχουν ή, όταν δημοσιεύεις τα κείμενά τους, κάνεις και διάλογο μαζί τους, αν μη τι άλλο για να διαφωτίσεις εκείνους τους παραπληροφορημένους πολίτες που σιωπηρά ή φωναχτά επικροτούν τις αιμοσταγείς πράξεις τους. Και δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί κι’ απ’ αυτούς… ιδιαίτερα μεταξύ των νέων. Είναι άκρως ανησυχητικά μερικά επαινετικά της ΣΕΧΤΑΣ σχόλια που διάβασα στα blogs, πάντα από ανώνυμους. ..

Ας υποθέσουμε, όμως, ότι ο Ευθυμάκης έχει δίκιο στη μακάβρια διάγνωσή του περί διενεργούμενου εμφυλίου. Δημοσιογράφος με δέλτα κεφαλαίο είναι, κάτι θα ξέρει αυτός περισσότερο από εμάς τους ανώνυμους γραφιάδες, που είδαμε φως και μπήκαμε χωρίς “προσόντα” στο Διαδίκτυο. Βλέπεις, αν δεν ανήκεις στη δημοσιογραφική ελίτ, και αν αρνείσαι να εμπλακείς σε σκάνδαλα ή να χύσεις αίμα συνανθρώπων σου, τα διαπλεκόμενα με την εξουσία ΜΜΕ δε σου δίνουν βήμα να εκφραστείς κι εσύ για να μη σκάσεις. Ούτε τζάμπα, τα αθεόφοβα! Γι’ αυτό οι κακές γλώσσες λένε ότι τρομοκρατία και εξουσία είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Λέτε να έχουν δίκιο;

Μελετώντας, λοιπόν, την προκήρυξη της ΣΕΧΤΑΣ, θα πρέπει να διαγνώσουμε τι ακριβώς πρεσβεύει και ποιους υπερασπίζεται η εμπλακείσα σε επίδοξο εμφύλιο ομάδα ομοεθνών μας (ας υποθέσουμε ότι δεν υπάρχουν ξένοι πράκτορες ανάμεσά τους), που βρίσκεται σε ευθεία σύγκρουση με αυτό που επιδιώκει η συντριπτική πλειοψηφία του λαού που είναι απέναντί τους. Κατόπιν, με ψυχραιμία και νηφαλιότητα, ου μην αλλά και ρεαλισμό, ο καθένας ας απαντήσει ειλικρινά στον εαυτό του με ποια πλευρά τάσσεται, και πώς το αποδεικνύει εμπράκτως. Όσο για τον Ευθυμάκη, μακάρι νάξερε ο φτωχός (τω πνεύματι, εννοώ) με ποιους είναι… Αρέσκεται πάντως να παίζει σε διπλό ταμπλό, ίσως λόγω τρικυμίας εν κρανίω, που “συμπτωματικά” εξυπηρετεί το ίδιον όφελος.

Έψαξα στη Zougla του να δω μήπως υπάρχει κανένα άρθρο του ιδίου με το οποίο να καταδικάζει, ή έστω να σχολιάζει αντικειμενικά την απαράδεκτη, ακόμη και για επαγγελματίες τρομοκράτες, προκήρυξη της Σέχτας, αλλά δε βρήκα τίποτα. (Αν υπάρχει κάπου και δεν το εντόπισα, ας μου το υποδείξει παρακαλώ κάποιος για να ζητήσω δημόσια συγνώμη.) Αυτός ο λαλίστατος τηλε-εισαγγελέας, που υψώνει τη γροθιά του σε Πρωθυπουργό, Υπουργούς και ανώτερους λειτουργούς της Δικαιοσύνης, αποφεύγει συστηματικά να καταδικάσει τρομοκράτες! Γιατί άραγε; Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: ή είναι κρυφός θαυμαστής τους ή τους φοβάται. Μάλλον το δεύτερο, αφού συχνά, και συνήθως όταν οι “αντάρτες” χύνουν φρέσκο αίμα ή βιαιοπραγούν, εκείνος σπεύδει να πάρει συνέντευξη από πρώην τρομοκράτη κρατούμενο, ή να δημοσιεύσει άρθρο του, για να δείξει, εμμέσως πλην σαφώς, με ποιους δήθεν τάσσεται..

Ελάτε λοιπόν να μελετήσουμε την εν πολλοίς ασυνάρτητη, αλλά γεμάτη μίσος και απειλές, προκήρυξη, μπας και βγάλουμε κάποιο νόημα. Θα τη βρείτε ολόκληρη εδώ: Οι Σεχτο-αντάρτες, που ισχυρίζονται ότι είναι Έλληνες, έχουν τον εξής “υψηλό” στόχο, όπως βγαίνει από τις δηλώσεις τους:
«Ο υπέρτατος σχεδιασμός και το καθήκον ενός αντάρτη πόλης είναι να αποδιοργανώσει το εσωτερικό της χώρας του, να πλήξει την εθνική οικονομία, να κιβδηλώσει την δημόσια εξωτερική εικόνα και να δημιουργήσει διεθνή ανυποληψία, να αποσταθεροποιήσει το σύστημα και να προκαλέσει τον εθνικό διχασμό. (…) Όμως θ’ αναγκάσουμε πρώτα την Ελλάδα να ματώσει. (…). Θέλουμε να θέσουμε σε ισχύ την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, τον εμφύλιο επαναστατικό πόλεμο.»

Ξαναδιαβάστε, παρακαλώ τη δήλωση μήπως γίνει καμιά παρερμηνεία. Σε απλά Ελληνικά, ο δεδηλωμένος στόχος των Σεχτο-επαναστατών είναι η πλήρης διάλυση της χώρας τους. Η μερική διάλυση που διενεργείται με αργούς ρυθμούς και μεθοδικά από τη διεφθαρμένη και ανίκανη εξουσία και το σάπιο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο δεν τους αρκεί. Θέλουν να βάλουν πλάτη ώστε να την αποτελειώσουν, και μάλιστα με συνοπτικές αιματηρές διαδικασίες, εδώ και τώρα. Αυτό επαγγέλλονται. Έχουν στόχο να αιματοκυλίσουν τη χώρα, να της ξεσκίσουν εντελώς τα σωθικά και να της πετάξουν τα σπλάχνα στα ξένα όρνεα που δε μπορούν να συγκρατήσουν τα σάλια τους από τη βουλιμία, να τη βυθίσουν στο κοινωνικό ΧΑΟΣ, στα τάρταρα της οικονομικής χρεοκοπίας, στο υπόγεια διαμερίσματα της διεθνούς ανυποληψίας, στον εθνοκτόνο διχασμό, ματώνοντάς την!

Σε πρώτη και πανεύκολη διάγνωση, οι Σεχτοεπαναστάτες επιδεικνύουν ένα αβυσσαλέο μίσος κατά της πατρίδας τους, που θα τους ζήλευε και ο χειρότερος εξωτερικός εχθρός της Ελλάδας. Με τέτοιους συμπατριώτες, τι τους χρειαζόμαστε τους εχθρούς; Το δηλώνουν άλλωστε ξεκάθαρα πως είναι απάτριδες, λέγοντας: «Σ΄ αυτό το αλισβερίσι ιδεολογικής σύγχυσης και κοινωνικοπολιτικής αντίφασης ορίζουμε τους εαυτούς μας φανατικούς απάτριδες.» Δυστυχώς η Ελλάδα είναι μουτζουρωμένη από τέτοια συνθήματα αναρχικών. Ένα από αυτά, που φωτογράφισα στην παραλία της Αλεξανδρούπολης κατά την επιστροφή μου από την Κωνσταντινούπολη, το παρέθεσα στην αρχή τούτου του άρθρου.

Λοιπόν, Ελλήνων σώφρονες παίδες, όσοι συμφωνείτε με αυτόν τον αυτοκαταστροφικό στόχο της ΣΕΧΤΑΣ, που “ευαγγελίζεται” την πλήρη κατεδάφιση του, σαθρού έστω εν μέρει, οικοδομήματος της χώρας σας, και επιθυμείτε να επιτύχει, στοιχηθείτε μαζί με τους στυγερούς δολοφόνους… Πολεμήστε δίπλα τους και μαζί τους για ν’ αποτελειώσετε το εθνοκτόνο σχέδιο κατά της πατρίδας που εγκαινίασαν οι σεχτοαντάρτες – “φανατικοί απάτριδες” όντες – και απειλούν να συνεχίσουν με δριμύτητα. Συνάμα, όμως, να ψάξετε και για τη χώρα-πατρίδα που θα σας υποδεχτεί για να μετακομίσετε όταν επιτύχει ο μακάβριος στόχος τους, δηλαδή αυτός της πλήρους διάλυσης της χώρας σας. Διότι προφανώς δε θα θέλετε να περιφέρεστε ως φαντάσματα μέσα στο ΧΑΟΣ που με την ηθική συμπαράσταση ή την ενεργό συμμετοχή σας θα έχει ολοκληρωθεί. Άλλωστε, δε θα υπάρχει δουλειά και ψωμί ούτε για σας ούτε και για τους προστατευόμενούς σας, τους μετανάστες, που ήλθαν εδώ αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Δηλαδή θα τους πάρετε κι αυτούς τους άμοιρους στο λαιμό σας… Φαντάζεστε τότε τι κλάμα έχουν να ρίξουν οι δεδηλωμένοι προστάτες τους, ο Αλέκος, η Αλέκα, ο Αλέξης, ο Μάκης, ο Λάκης, ο Γρηγοράκης και άλλοι επιλεκτικά φιλεύσπλαχνοι “προοδευτικοί” μισέλληνες;

Ή μήπως λάθος κατάλαβα ότι οι Σεχτοεπαναστάτες αγαπάνε και νοιάζονται για τους ξένους μας; Για να το δούμε αυτό προσεκτικότερα, μπας και μεροληπτώ. Διαβάζω στην προκήρυξη: «Την ίδια στιγμή το ντόπιο μικροκεφάλαιο, οι καταστηματάρχες, οι βιοτέχνες, οι έμποροι, οι μικροϊδιοκτήτες επιδοκιμάζουν χαιρέκακα τη νέα γραμμή πολιτικής κατά της λαθρομετανάστευσης. (...) Τώρα λοιπόν οι νοικοκυραίοι ανακάλυψαν πως τους ενοχλούν οι “ξένοι”, παρ’ όλο που συνεχίζουν να τους εκμεταλλεύονται στις μαύρες δουλειές. Εμείς ποτέ δεν μιλήσαμε για λογαριασμό τρίτων, σίγουρα όμως θα κόψουμε την γλώσσα όσων μιλάνε πολύ με φόντο τον πατριωτισμό και την μισαλλοδοξία τους.»

Λοιπόν, για να επικοινωνούμε πότε-πότε και με τη λογική, όταν, ο μη γένοιτο, επιτευχθεί ο μακάβριος στόχος των Σεχτοεπαναστατών, δηλαδή το απόλυτο ΧΑΟΣ (τώρα “απολαμβάνουμε” μερικό χάος), τότε φιλοξενούντες και φιλοξενούμενοι θα γευτούν στο πετσί τους τη γνήσια επίγεια κόλαση και τότε δε θα υπάρχει πια ελπίδα για κανένα. Θα υπάρχει όμως η απόλυτη δικαιοσύνη που ονειρεύονται οι ουτοπιστές, αφού δε θα υπάρχουν ούτε “άσπρες” ούτε “μαύρες” δουλειές για κανένα. Δε θα υπάρχουν οι εκμεταλλευόμενοι διότι οι πρώην εκμεταλλευτές τους μικρομεσαίοι μαγαζάτορες θα έχουν πτωχεύσει, σύμφωνα πάντα με το όνειρο-στόχο της Σέχτας.

Εξάλλου, οι μεγαλοεπιχειρηματίες καπιταλιστές θα έχουν μεταφέρει τα “βδελυρά ” κεφάλαιά τους σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη, και καμία εθελουσία ή αναγκαστική απεργία πείνας από τους απελπισμένους δε θα τους συγκινήσει ώστε να τα επαναφέρουν για να επενδύσουν στη χώρα της Σεχτο-επανάστασης και να μπουν στον πειρασμό να εκμεταλλευτούν όπως πριν τους εργαζόμενους. Άλλωστε, όπως λέει και η σοφή ρήση, «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού»! «Ας τους να αυτοοργανωθούν με “ αντισυμβατικό κοινωνικό διάγραμμα οριζοντίων σχέσεων”» , θα λένε χαιρέκακα. Αυτό δεν επεδίωκαν; Αυτό δε διακήρυξαν; Ιδού η 'Ρόδος'!

Ας δούμε, όμως, όλη την παράγραφο - πρόσκληση στην ουτοπική αυτοδιαχείριση: «Απευθυνόμαστε σε όλους αυτούς που έχουν αυτοεξοριστεί απ’ αυτήν την κοινωνία και τα ψεύτικα αγαθά της για να ανασυνθέσουμε το αντάρτικο πόλης που γύρω του θα συσπειρώνονται άνθρωποι που θα έχουν μια κοινή επαναστατική στράτευση, με αντισυμβατική γλώσσα, με αντιθεσμική πολιτιστική κουλτούρα, με αυτοοργανωμένη διαχείριση και αντισυμβατικό κοινωνικό διάγραμμα οριζόντιων σχέσεων.»

Κι εγώ αυτοεξόριστη είμαι, σύντροφοι, αλλά παλεύω με ειρηνικά μέσα για μια ανθρωπινότερη κοινωνία. Δεν πιστεύω στη λύτρωση με το χύσιμο αίματος, γι’ αυτό άλλωστε δεν πιστεύω και στο σχετικό δόγμα του Χριστιανισμού. Είμαι ειρηνόφιλη μέχρι το κόκαλο και πιστεύω πως μόνο με πνευματικά «όπλα» μπορεί η κοινωνία να δει καλύτερες μέρες. Άλλωστε, η ιστορική αλήθεια με δικαιώνει. Ποτάμια αίματος έχουν χυθεί, επαναστάσεις επί επαναστάσεων, εμφύλιοι επί εμφυλίων, αλλά ακόμη βρισκόμαστε στο απόλυτο σκοτάδι από ηθικής άποψης. Ο άνθρωπος συνεχίζει να είναι λύκος για τον άνθρωπο… Δε σας λέει τίποτα αυτό;

Ποια είναι, όμως, τα ψεύτικα αγαθά της κοινωνίας τα οποία η ΣΕΧΤΑ βδελύσσεται, ενάντια σ’ εκείνους, ντόπιους και λαθρομετανάστες, που τα επιδιώκουν; Θα το καταλάβετε διαβάζοντας τα επόμενα:
Ενώ στην προκήρυξη αποκηρύσσεται ο “στείρος φιλοσοβιετισμός” και το “έκτρωμα της Σοβιετικής Ένωσης”, εκφράζεται συγχρόνως και η απογοήτευση γι’ αυτούς που αφυπνίστηκαν από την ουτοπία τους: «Αλλά και στην Ελλάδα ο ιδεαλισμός ενός λαϊκού ξεσηκωμού μετά την μεταπολίτευση, που τελικά ποτέ δεν διήρκησε, αποθάρρυνε αρκετούς συντρόφους που εγκατέλειψαν το αντάρτικο πόλης και προσχώρησαν σε ό,τι μισούσαν. Δουλειά, οικογένεια, σπίτι και αποδράσεις στην εξοχή.»

Δηλαδή η δουλειά, το σπίτι, η οικογένεια, αξίες που συντήρησαν την ανθρωπότητα επί χιλιετίες, είναι κάτι το επιλήψιμο; Και πώς θα ζήσει κάποιος όταν δε δουλεύει; Ποιος θα τον ταΐσει και θα τον ντύσει; Ποιος θα του προμηθεύσει το χρήμα για τα απαραίτητα προς το ζην, ή έστω για ν΄αγοράζει όπλα και σφαίρες και να δολοφονεί; Ή μήπως, εκτός από τις καθαγιασμένες κλοπές και διαρρήξεις, υπάρχουν και αόρατα αφεντικά – άσπονδοι φίλοι της Ελλάδας – που μεριμνούν γι’ αυτά; Εξάλλου, γιατί συρρέουν στην Ελλάδα και στην επάρατη καπιταλιστική Δύση εκατομμύρια λαθρομεταναστών; Δεν έρχονται για ν’ αποκτήσουν κι αυτοί δουλειά, σπίτι, οικογένεια και τα καταναλωτικά αγαθά ή έστω “αγαθά” που έχουν και οι γηγενείς και τα οποία ορέγονται;

Όμως οι υποτιθέμενοι προστάτες των λαθρομεταναστών, οι Σεχτοεπαναστάτες, τα καταδικάζουν αυτά. Διαβάστε παρακαλώ περισσότερα: «Η Λούμπεν ΜικροΑστική Τάξη διαμαρτύρεται, καταγγέλλει, δυσαρεστείται, αγανακτεί, αλλά μοιάζει με σύγχρονο Σίσυφο της ταξικής ανάβασης. Διαρκώς σπρώχνει μπροστά του το βράχο της ιστορικής συνείδησης στην ανηφόρα της φτώχιας, της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της αποξένωσης, αλλά μόλις φτάνει στην κορυφή της επαναστατικής ανασύνθεσης βλέπει την υπόσχεση του καπιταλιστικού παραδείσου του νέου διαμερίσματος με το εξοχικό, της πιθανής προαγωγής στην δουλειά, του καινούριου αυτοκινήτου, των χλιδάτων αντικειμένων, μα πάνω απ’ όλα, των εύκολων και ανέξοδων σχέσεων που κλειδώνουν στην φράση “Δεν γ***... Εγώ να περνάω καλά...” και εγκαταλείπει την προσπάθεια αφού βολεύεται με εξαρτημένες ψευδαισθήσεις. Βέβαια ο βράχος εξακολουθεί να υπάρχει και κατρακυλάει ξωπίσω του.»

Τι να κάνει, λοιπόν, ο άμοιρος μικροαστός; Πώς να τη βγάλει; Ν’ αρχίσει να σφάζει και να πίνει το αίμα των συνανθρώπων του επιστρέφοντας στον κανιβαλισμό; Να βγει κι αυτός να πυροβολεί στο ψαχνό συμπράττοντας με τη ΣΕΧΤΑ για να επιτύχει όμως τι; Το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ; Άλλωστε, οι ίδιοι οι Σεχτοεπαναστάτες είναι ειλικρινείς και δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας: «Είμαστε ρεαλιστές και χαιρόμαστε που δεν πρέπει να υπερασπίσουμε το όραμα και την ελπίδα ενός καλύτερου κόσμου που μπορεί να μην έρθει ποτέ. Γι’ αυτό είχαμε γράψει στην πρώτη μας ανακοίνωση “κάνουμε αντάρτικο και όχι πολιτική”. Οι παράνομες επαναστατικές οργανώσεις δεν είναι εργαλεία για τον κόσμο του μέλλοντος αλλά πρόταση ζωής για το σήμερα.»

Μα αν οι απάνθρωπες αιματηρές επιχειρήσεις τους δε φέρνουν ελπίδα για μια ανθρωπινότερη κοινωνία αύριο-μεθαύριο, αν δεν είναι εργαλεία για έναν καλύτερο κόσμο του μέλλοντος, τότε προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Προς τι οι στυγερές δολοφονίες μεροκαματιάρηδων πολιτών και το ορφάνεμα αθώων παιδιών; Μήπως “η πρόταση ζωής για το σήμερα” σημαίνει την κανιβαλιστική ηδονή στη θέα και την οσμή φρέσκου αίματος; Μήπως το αντάρτικο γίνεται απλώς για τη λαγνεία του αντάρτικου; Δηλαδή ένα είδος μακάβριου σπορ ή σατανικού χόμπι που στοχοποιεί ό,τι πιο ιερό υπάρχει κάτω από τον ήλιο – την ίδια ανθρώπινη ύπαρξη; Και γιατί άραγε δε διήρκεσαν ποτέ ούτε στην Ελλάδα ούτε στο εξωτερικό παρόμοιες “φιλοσοφίες” όπως αυτή της εν λόγω Σέχτας;

Τέλος θα σταθώ στη δήλωση- βόμβα της ΣΕΧΤΑΣ των επαναστατών: «Και μιλάμε για εμάς και για σένα, τον κάθε εσένα που δεν γουστάρεις αυτόν τον σκατόκοσμο και τους υποτελείς του. Έτσι τα ’χαμε πει και οι πράξεις από ’δω και πέρα θα σφραγίσουν τα λόγια μας με δεσμούς αίματος των εχθρών μας.»

Όχι, σύντροφοι στην αγανάκτηση κατά της σαπίλας. Εγώ δε σας εξουσιοδοτώ να μιλάτε για μένα. Και εγώ δε γουστάρω αυτόν τον “σκατόκοσμο”, αλλά πολύ περισσότερο βδελύσσομαι τις αιμοσταγείς πρακτικές σας, και κάνω έκκληση από τα βάθη της ψυχής μου να τις σταματήσετε εδώ! ΕΛΕΟΣ!!! Επιπλέον, δε θεωρώ κανένα συνάνθρωπο εχθρό μου, ούτε καν εσάς. Ουδείς εκών κακός! Είμαστε όλοι αδέλφια, σπόροι του ίδιου Παγκόσμου Πνεύματος που οι άνθρωποι ονόμασαν Θεό, κατ’ εικόνα του οποίου είμαστε όλοι φτιαγμένοι, αφού όλοι φέρουμε μέσα μας τον άγραφο ηθικό κώδικα που μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τα ζώα.

Τώρα, το αν πολλοί συνάνθρωποί μας βρίσκονται υπό σύγχυση ως προς τι είναι καλό και τι κακό, τι άδικο και τι δίκαιο, τι λογικό και τι παράλογο, τι ωφέλιμο και τι καταστρεπτικό για τα άτομα και το σύνολο, είναι διότι, είτε είναι εξουσιαστές είτε εξουσιαζόμενοι, δεν εκπαιδεύτηκαν σωστά και κινούνται ακόμη στο πεδίο των άγριων ζωικών τους ενστίκτων, παρασυρόμενοι από παραπλανητικές ή ουτοπιστικές σειρήνες που σκορπίζουν τον πόνο και προάγουν το ΧΑΟΣ. Ύψιστο χρέος όλων μας είναι ν' ανυψώσουμε, με ειρηνικά και πνευματικά μέσα, και κυρίως με την ΑΓΑΠΗ, τον άνθρωπο στο πεδίο του πνεύματος, όπου θα γίνει ο ίδιος νόμος για τον εαυτό του. Όπου η επιλογή του καλού και του δίκαιου θα είναι η ευχαρίστησή του κι όχι κάποιος εξωτερικός καταναγκασμός, σκοπιμότητα ή απειλή. Όπου η λογική θα εκτοπίσει τον παραλογισμό.

Εγώ η αιθεροβάμων μια τέτοια κοινωνία ονειρεύομαι και γι’ αυτήν θ’ αγωνίζομαι όσο αναπνέω. Έμαθα να χτίζω κι όχι να γκρεμίζω. Επέλεξα να υπερασπίζομαι τη ζωή κι όχι το θάνατο.
ΕΣΕΙΣ;
Μαρία Σεφέρου