Η Κυριακή της Δημοκρατίας…

Δόξα και καύχημα για μας τους Έλληνες η Δημοκρατία. «Εδώ σ’ αυτόν τον τόπο, συνηθίζουμε να λέμε, γεννήθηκε το άριστο των πολιτευμάτων». Και δεν το λέμε μόνο εμείς, αλλά και όλοι εκείνοι, που τη θαύμασαν και την αντέγραψαν δια μέσου των αιώνων. ΄Όμως….

Αναλογιστήκαμε σοβαρά, αν υπήρξε και λειτούργησε ποτέ και πουθενά η αληθινή δημοκρατία;

Γιατί η αθηναϊκή δημοκρατία, που θεωρείται υπόδειγμα, παρότι άμεση, εντούτοις δεν ήταν αληθινή. Γιατί στηριζόταν σε μια μικρή μειοψηφία. Αφού το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ήταν δούλοι. Πράγμα που ισχύει και για όλες τις μετέπειτα- κατ’ ευφημισμόν λεγόμενες-δημοκρατίες. Όπου η ολιγαρχία του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου πλαστογραφεί τη θέληση των λαών και φαλκιδεύει τα δικαιώματά τους. Κι όμως…

Η αληθινή δημοκρατία δεν... είναι ουτοπία. Λειτούργησε, στην κοινωνική της διάσταση, για μια και μοναδική φορά-πρώτη και τελευταία μέχρι τώρα- για όλον τον κόσμο, στην πρώτη χριστιανική κοινωνία. Διαβάζουμε στις Πράξεις των Αποστόλων (Δ, 32-35): «Κανένας δεν έλεγε για κάτι ότι είναι δικό του. Αλλά ήταν όλα για όλους κοινά. Καθένας πρόσφερε ανάλογα με τις δυνάμεις του και έπαιρνε ανάλογα με τις ανάγκες του. Και δεν υπήρχε κανένας φτωχός ανάμεσά τους…».

Να η αληθινή δημοκρατία. Να ο πραγματικός σοσιαλισμός. Να η θεμελιακή πραγματικότητα και ιδέα, που φαίνεται να αποτέλεσε τον κεντρικό πυρήνα του περίφημου κομμουνιστικού μανιφέστου του Μαρξ…Να η κοινωνία, που έχει ως υπέρτατη αξία της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Και όχι τα προκρούστεια νομικά κατασκευάσματα, που κατακρεουργούν τον άνθρωπο στο όνομα απάνθρωπων συμφερόντων.

Μια πτυχή της δημοκρατικής λειτουργίας της πρώτης χριστιανικής κοινωνίας μας δίνει το αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής των Μυροφόρων (Πράξεων ΣΤ,1-7), που αναφέρεται στην εκλογή των επτά διακόνων:

Παρατηρήθηκαν στην πρώτη χριστιανική κοινωνία κάποια προβλήματα. Και οι χριστιανοί αποτάθηκαν στους αποστόλους, για να δώσουν λύσεις. Αλλά οι απόστολοι δεν θέλησαν ν’ αφήσουν το πνευματικό τους έργο και ν’ ασχοληθούν με τα βιοτικά. Ούτε εξάλλου επέβαλαν κάποιους «ημέτερους». Έδωσαν απλά τις κατευθυντήριες γραμμές για την επίλυση των προβλημάτων τους:

Κάμετε τους είπαν εκλογές. Εκλέξτε ανθρώπους, που να έχουν φόβο Θεού ,καλή φήμη και να είναι γνώστες των προβλημάτων». Ο, τι περίπου συνιστούσε και ο Σωκράτης στους συμπολίτες του Αθηναίους. Και μάλλον αντίθετα απ’ αυτά που, συνήθως, κάνουμε εμείς. Που εκλέγουμε, συχνά, ανθρώπους αθεόφοβους, δικτυωμένους με ύποπτα συμφέροντα και ανίκανους να λύσουν τα προβλήματά μας.

Και βέβαια εκ διαμέτρου αντίθετα απ’ ο ,τι γίνεται σήμερα στην Εκκλησία. Όπου ο λαός του Θεού έχει θαφτεί στο «γύψο» της δεσποτοκρατίας. Όπου ο δεσπότης διαχειρίζεται μόνος του ή χρησιμοποιεί για τη διαχείριση των οικονομικών της Εκκλησίας «εκείνους, που θέλει και για όσο τους θέλει»! Για να μπορούν να παίρνουν, όσα κι απ’ όπου θέλουν, ο ίδιος ή οι «αντ’ αυτού» (σε περίπτωση γήρατος ή ασθενείας του μητροπολίτη). Δημιουργώντας σκανδαλώδεις περιουσίες και προκαλώντας με την ασύδοτη συμπεριφορά τους. Εκτροπή, που, απ’ το θρίαμβο, στην εποχή των διωγμών, οδήγησε την Εκκλησία στο σημερινό της κατάντημα.

Έτσι ώστε αντί η Εκκλησία να είναι υπόδειγμα προς μίμηση να καταντήσει παράδειγμα προς αποφυγήν. Αφού, εκεί όπου μεσουράνησε το άριστο, διαιωνίζεται το χείριστο των πολιτευμάτων. Κι ακόμη η ειδωλολατρία του μαμωνά και η ακόρεστη μανία της τυραννίας. Και μάλιστα όχι στο όνομα κάποιου Χίτλερ ή Φράνκο αλλά του Χριστού, του ενσαρκωτή της καθολικής ελευθερίας και δικαιοσύνης. Έτσι ώστε να αποτελεί το ανήθικο ηθικό στήριγμα του μεσαίωνα του καπιταλιστικού αμοραλισμού και ολοκληρωτισμού.…

Άμποτε, κάποτε οι άνθρωποι-και πρώτοι απ’ όλους οι, λεγόμενοι, χριστιανοί-να ξαναγύριζαν στο ξεχασμένο Ευαγγέλιο. Και η Κυριακή των Μυροφόρων να καθιερωνόταν, ως η Κυριακή δημοκρατίας, της αληθινά κοινωνικής δημοκρατίας. ΄Όμως….

Ποιοι θα έστεργαν μια τέτοια επιστροφή και μια τέτοια καθιέρωση; ‘Όταν ακόμη και οι λεγόμενοι εκπρόσωποι της Εκκλησίας, πολύ περισσότερο απ’ τους κοσμικούς, φοβούνται και τρέμουν όχι απλώς την αληθινή αλλά και την στοιχειώδη έστω δημοκρατία!

Όταν φοβούνται και τρέμουν τον χριστιανισμό, που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν…

Παπα- Ηλίας