Οικολόγοι: oι κομήτες της πολιτικής

Eίναι το σύγχρονο θαύμα της πολιτικής. Λέγονται «οικολόγοι πράσινοι» και αν οι δημοσκοπήσεις ανέβαζαν κυβερνήσεις θα είχαμε ήδη ακούσει τον κ. Τρεμόπουλο στο διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό. Πώς να τους αμφισβητήσει κάποιος; Εδώ κοτζάμ Ομπάμα και ποντάρει στην πράσινη ανάπτυξη...

Τι είναι οι οικολόγοι; Ένα... σύγχρονο πολιτικό κίνημα ή μία τεράστια πολιτική φούσκα; Καταρχήν θα πρέπει να πούμε ότι δεν μας είναι και τόσο άγνωστοι όπως τους πλασάρουν διάφορα media για τους δικούς τους πάντα λόγους. Βλέπετε, πολλές φορές είναι καλύτερο να απορροφηθούν οι απογοητευμένοι του δικού σου κομματικού χώρου από κάποιον κομήτη της πολιτικής παρά από τον βασικό σου πολιτικό αντίπαλο.

Τους γνωρίσαμε τους οικολόγους στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 στη Γερμανία. Τότε ήταν το καινούργιο, το φρέσκο στην πολιτική. Ένα αριστερό κόμμα με κυρίαρχο πολιτικό λόγο στα θέματα της οικολογίας. Οι Γερμανοί «πράσινοι» εκτέθηκαν όταν ανέλαβαν κυβερνητικά πόστα και πολύ περισσότερο όταν υποστήριξαν τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Σερβία. Ίσως να σκέφτηκαν ότι μία βόμβα διασποράς δεν κάνει στο περιβάλλον τόση ζημιά. Αντίθετα, ένα φουγάρο εργοστασίου μπορεί και να απειλεί το μέλλον της ανθρωπότητας. Κι εν πάση περιπτώσει, αν είναι να πάει κάποιος στον άλλο κόσμο ας πάει με μία Νατοϊκή βόμβα και όχι από ένα φουγάρο...

Τους γνωρίσαμε, επίσης, (τους οικολόγους γενικότερα) όταν ανέλαβαν κυβερνητική δράση επί των ημερών του κ. Λαλιώτη και είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι ελάχιστοι θυμούνται το παραμικρό. Για την ιστορία να θυμίσουμε το όνομα του κ. Ευθυμιόπουλου.

Τους μάθαμε, επίσης, μέσα από τη λεγόμενη κοινωνική τους δράση. Δηλαδή μέσα από δεκάδες προσφυγές στο ΣτΕ για θέματα επενδύσεων. Αλήθεια, τα Αιολικά και τα φωτοβολταϊκά πάρκα είναι «οικολογικά» ή όχι; Διότι αν δεν θέλουμε τα Αιολικά, δεν μας μένει παρά το πετρέλαιο, ο λιγνίτης και η πυρηνική ενέργεια. Ή αλλιώς επιστρέφουμε στην εποχή των σπηλαίων...

Δεν είμαστε εμείς που θα υπαγορεύσουμε σε κάποιον τι θα ψηφίσει. Ας ψηφίσει κάποιος πράσινους, γαλάζιους, κόκκινους, κίτρινους, ψαράδες ή κυνηγούς. Αλλά, δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε το παράλογο της υιοθέτησης μιας μόδας για την οποία δεν γνωρίζουμε κάτι άλλο πέρα από το ότι γενικώς «φοριέται». Ως κοινωνία, ως κοινωνίες, πρέπει να θέσουμε το περιβάλλον σε πρωταρχικό θέμα συζήτησης. Μόνο που η οικολογία είναι μία πολιτική. Η πολιτική δεν μπορεί να είναι μόνο η οικολογία. Ούτε και μπορούμε να δίδουμε λευκές επιταγές σε διαφόρους στο όνομα της οικολογίας. Στο κάτω – κάτω της γραφής ποιος δεν είναι κατά βάθος οικολόγος; Ποιος δεν αγαπάει τα δέντρα, τα πουλιά και τα γάργαρα νερά; Είναι σαν να λέμε ότι στην Ελλάδα το να είναι κανείς Χριστιανός Ορθόδοξος είναι κάτι που προσδιορίζει πολλά περισσότερα πράγματα από εκείνα της θρησκευτικής τους λατρείας.

"Οικολόγοι", όπως λέμε Χριστιανός Ορθόδοξος...
Θανάσης Μαυρίδης