Και αυτοί συνεχίζουν να ασχολούνται με... τίποτα

Μπορεί οι οιωνοί στις διεθνείς αγορές να είναι αισιόδοξοι και οι φωνές υπέρ της άποψης ότι η κρίση τελειώνει να πληθαίνουν, η χώρα μας όμως συνεχίζει να βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα και κυρίως στο στόχαστρο των Ευρωπαίων που αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά στο νοτιοανατολικό τμήμα της Ένωσης. Εντός των συνόρων, η χώρα και ιδίως η πολιτική ηγεσία της, μοιάζει να μην αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει, κοιτάζει αμήχανα τα σοβαρά και θεμελιώδη προβλήματα που υποθηκεύουν το μέλλον όλων μας και ασχολείται με μικροπολιτικά και άκρως επουσιώδη θέματα.

Αυτό που... πιθανόν αντιλαμβάνονται καλύτερα οι Ευρωπαίοι, είναι ότι τα προβλήματα της Ελλάδας, δεν οφείλονται στο momentum και δεν δείχνουν να έχουν αυτά που οι οικονομολόγοι ονομάζουν «κυκλικά» χαρακτηριστικά. Η ελληνική οικονομία δεν χτυπήθηκε -ακόμη τουλάχιστον- από τη χρηματοπιστωτική κρίση. Οι ελληνικές τράπεζες είχαν και συνεχίζουν να έχουν εξαιρετικά υγιείς δείκτες, ενώ το όποιο πρόβλημα επισφαλειών παρουσιάστηκε ως «μέγα ζήτημα», παρ΄όλο που ακόμη και φέτος δεν εκτιμάται ότι θα αυξηθούν σημαντικά περισσότερο από το ποσοστό του 5% που ήταν πέρυσι.

Αντίθετα τα «δομικά» προβλήματα της ελληνικής οικονομίας ήταν και παραμένουν μεγάλα. Φοροδιαφυγή, έλλειψη ουσιαστικού ανταγωνισμού σε πολλούς τομείς, καθυστερήσεις στις μεταρρυθμίσεις και μια πλειάδα άλλων ζητημάτων που φαντάζουν ως τα πλέον δυσεπίλυτα. Ενδεχομένως να μεγεθύνονται από το «φακό» της παγκόσμιας κρίσης ή ακόμη και να παρουσιάζονται ως μεγαλύτερα για να εξυπηρετήσουν σκοπιμότητες. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, εμείς μοιάζουμε να θεωρούμε ότι τα δεινά που έρχονται στον τόπο μας, οφείλονται στην κρίση και περιμένουμε μοιρολατρικά την ανατροπή του κακού διεθνούς κλίματος.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, αντί να αναζητούμε λύσεις που θα διασώσουν -έστω και την ύστατη ώρα- την βαριά πληγωμένη οικονομία μας, αναλωνόμαστε σε ατέρμονες συζητήσεις. Συζητήσεις για το ποιος φταίει, πότε θα γίνουν εκλογές, τι μήνυμα θα πάρει το κάθε κόμμα από το αποτέλεσμα της κάλπης των ευρωεκλογών και αν τελικά η τιμωρία όσων εμπλέκονται σε σκάνδαλα θα είναι να μην περιληφθούν στα επόμενα ψηφοδέλτια των κομμάτων.

Η αντιπολίτευση μένει πιστή στη γραμμή της και εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για να πλήξει το κύρος της Κυβέρνησης και εφόσον την βολεύει αναδεικνύει μόνο αυτά τα θέματα. Σκάνδαλα που μονοπωλούν το δημόσιο διάλογο για εβδομάδες και απουσία πολιτικής και θέσεων για την αντιμετώπιση των πραγματικά σοβαρών προβλημάτων. Η κυβέρνηση με τη σειρά της, αναλώνεται σε κινήσεις άμυνας για να διαφυλάξει την αξιοπιστία της και ενδεχομένως να στρέψει σε πιο ήσυχα νερά τα φώτα της δημοσιότητας. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν προχωρά σε ουσιαστικές κινήσεις αντιμετώπισης των προβλημάτων που προκύπτουν, τα αφήνει να χρονίζουν και μόνο την ύστατη ώρα αναζητά λύσεις με οποιοδήποτε κόστος.

Δεν έχουν περάσει ούτε τρεις μήνες από την εποχή που θεσμικοί παράγοντες του τόπου όπως ο διοικητής της ΤτΕ κ. Γιώργος Προβόπουλος, εξέφρασε τις ανησυχίες του για το δημοσιονομικό πρόβλημα. Μαζί με τις απόψεις του, έδωσε και προτάσεις για την ανατροπή του κλίματος. Η κυβέρνηση υποσχέθηκε ότι θα περιορίσει τις δαπάνες και θα αυξήσει τα έσοδα πατάσσοντας τη φοροδιαφυγή.

Το αποτέλεσμα είναι μια τρομακτική υστέρηση των εσόδων στο τρίμηνο και αρνητικός ρυθμός ανάπτυξης. Η αντιπολίτευση βρίσκει πάτημα και κατηγορεί για ανικανότητα τους υπουργούς, ζητώντας επιτακτικά εκλογές. Το χειρότερο είναι ότι κατάφεραν να κάνουν κεντρικό θέμα συζήτησης την κομματική διαμάχη και ουδόλως δείχνουν να ενδιαφέρονται για την ουσία του προβλήματος, την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Όπως άλλωστε εύστοχα μου σχολίασε χθες ένας εξαιρετικά σοβαρός άνθρωπος, «αν έχεις χάσει το λογαριασμό, δεν ενδιαφέρεσαι να βρεις το ακριβές νούμερο»...
Του Σταμάτη Ζαχαρού στο capital