Για το περιστατικό στον ΟΑΕΔ και τη σχολική βία...

Το περιστατικό στη σχολή του ΟΑΕΔ με μαθητή να πυροβολεί συμμαθητή του μέσα στη σχολή, αλλά και πολίτες στο δρόμο, συγκλόνισε όλη την Ελλάδα. Μερικοί ξαφνιάστηκαν. Για τους περισσότερους εκπαιδευτικούς όμως ήταν, δυστυχώς, αναμενόμενο. Η καθημερινή σχολική εμπειρία επιβεβαιώνει άλλωστε ότι τα φαινόμενα σχολικής βίας αυξάνονται με σταθερούς ρυθμούς τα τελευταία χρόνια. Η Ελλάδα χρόνο με το χρόνο μοιάζει όλο και περισσότερο στους πλούσιους υπερατλαντικούς "συμμάχους" της.

Ποιες είναι οι αιτίες που οδηγούν σε τέτοια φαινόμενα και πως μπορούν να αποφευχθούν;

Πολλοί μιλάνε για...την οικονομική κρίση. Αυτό είναι τουλάχιστον ανόητο να το σκεφτεί κανείς, αφού τα φαινόμενα αυτά ξεκίνησαν στην Αμερική σε περίοδο ακμής του Καπιταλιστικού συστήματος. Υπήρξαν άλλωστε και δράστες ευκατάστατων οικογενειών που αιματοκύλισαν σχολεία ή πανεπιστήμια. Μην ξεχνάμε ότι πριν 50 χρόνια στην Ελλάδα οι περισσότερες οικογένειες ζούσαν σε συνθήκες απίστευτης φτώχειας για τα σημερινά δεδομένα. Και τότε όμως τέτοια φαινόμενα ήταν ανήκουστα.

Άλλοι αναφέρονται στην μουσική Metal (και συγκεκριμένα στον Merilyn Manson). Οι γενικεύσεις βέβαια περί Metal μουσικής και βίας είναι εξ' ίσου ανόητες. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε βέβαια το γεγονός της ακραίας βιαιότητας που υπάρχει μέσα σε μερικές εκφάνσεις αυτού του είδους μουσικής, όμως αποτελούν μάλλον αποτελέσματα και όχι αιτίες του φαινομένου.

Αν διαβάσει κανείς το σημείωμα του 19χρονου (το οποίο μπορεί να το βρήκε έτοιμο αλλά κατά πάσα πιθανότητα συμφωνεί με τις αντιλήψεις του ιδίου, αλλά και των υπόλοιπων ψυχοπαθών σχολικών δολοφόνων) καταλαβαίνει πολλά πράγματα. Είναι ένα σημείωμα που βρίθει από στοιχεία απογοήτευσης, μίσους και εγωισμού ("Δεν έχω πλέον λόγο να συνεχίσω να ζώ. Δυστυχώς για εσάς, είμαι πολύ εγωιστής για να φύγω και να σας αφήσω να ζήσετε..") Το παιδί αυτό είχε στερηθεί από αγάπη, από πρότυπα από αρχές. Πως μπορεί να ζει άλλωστε κανείς χωρίς αυτά τα στοιχεία; Κι επειδή ζούσε μέσα στη μιζέρια αποφάσισε να φέρει και άλλους σε αυτήν...

Μη βιαστείτε να ρίξετε το φταίξιμο μόνο στους γονείς του. Το πρόβλημα είναι γενικότερο. Τα τελευταία χρόνια σε όλο τον κόσμο, αλλά και στην πατρίδα μας παρατηρούμε μια συνεχή πολεμική σε αξίες και θεσμούς που επιβίωσαν για αιώνες και που οδηγούσαν την εθνική συνείδηση των ανθρώπων και των λαών (ηθικές αξίες, παραδόσεις, οικογένεια, εκκλησία). Σήμερα όλα αυτά χαρακτηρίζονται "ντεμοντέ", "ταμπού", "οπισθοδρομικά". Οικογένειες διαλύονται καθημερινά, πρόσωπα και θεσμοί απαξιώνονται. Έτσι πολλοί νέοι άνθρωποι δεν έχουν ούτε πρότυπα που να θαυμάζουν, ούτε αρχές να ακολουθούν, ούτε ρίζες που να τους δείχνουν την ταυτότητά τους. Είναι λογικό επομένως να τους κατακλύζει το μίσος και η απογοήτευση.

Ποια είναι η λύση όμως στο συγκεκριμένο πρόβλημα; Είναι η πρόσληψη ψυχολόγων όπως ανήγγειλε ο υπουργός σε κάθε σχολείο (καλά σιγά μη γίνει ποτέ αυτό...); Παρ' ότι ο ψυχολόγος θα βοηθούσε πολύ και η παρουσία του σε ένα σχολείο θα είχε ίσως πολλαπλά οφέλη, το φαινόμενο της Αμερικής μας δείχνει πως αυτό δεν αρκεί. Δεν έχουν σταματήσει άλλωστε τα φαινόμενα βίας στο σχολείο εκεί, παρά την παρουσία ψυχολόγων σε αρκετά από αυτά.

Τη λύση την έχουμε πει και εμείς και πολλοί άλλοι. Πρόσφατα τα ίδια λόγια βγήκαν και από το στόμα της κ. Κούνεβα (τη θυμάστε αλήθεια;). Ας επιστρέψουμε στις ρίζες, στις αξίες και στις παραδόσεις μας, χωρίς να απαρνηθούμε βέβαια την επαφή με άλλους λαούς και πολιτισμούς. Ας δώσουμε στους νέους μας πραγματικά πρότυπα: ανθρώπους που θυσίασαν τον εαυτό τους για την πατρίδα τους, για τη θρησκεία τους για τα ιδανικά τους, ανθρώπους που ανυψώθηκαν πνευματικά και πλησίασαν το Θεό με την αρετή τους, ανθρώπους που με σκληρή δουλειά προήγαγαν την επιστήμη τους, ακόμα και απλούς καθημερινούς ανθρώπους που με την εντιμότητά τους και αρκετή σκληρή δουλειά συνεισφέρουν στην κοινωνία.
από paideia-gr