Βαστίλη…

Κόπτονται-χωρίς αιδώ και φιλότιμο-οι καθοδηγητές και μπροστάρηδες του λαού μας, ένθεν κακείθεν, με την κούφια και ανιαρή γλώσσα τους, δήθεν, για τη Δικαιοσύνη.

Κι άλλοι τη βρίσκουν εξαρτημένη κι άλλοι ανεξάρτητη. Πάντοτε ανάλογα με το αν οι αποφάσεις των λειτουργών της, λεγόμενης, Δικαιοσύνης, συμφωνούν με ή αντιτίθενται προς τα κομματικά τους συμφέροντα.
Και το κυρίαρχο στοιχείο στο άκρως κακόγουστο και αποκρουστικό θέατρό τους είναι η τραγική ειρωνεία. Αφού μιλούν για την εξάρτηση ή ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, όταν αυτοί οι ίδιοι τις έχουν φορέσει τις πολλαπλές χειροπέδες των προκλητικά άδικων νόμων.

Εκ των οποίων βέβαια οι... προκλητικότεροι είναι αυτοί με τους οποίους θέτουν εαυτούς και αλλήλους για τα οποιαδήποτε κακουργήματά τους, στο απυρόβλητο. Έχοντας έτσι θεσμοθετήσει το εθνικό καρκίνωμα μιας κάστας ασύδοτων πλιατσικολόγων.

Και το θλιβερότερο πάντων είναι ότι την πρωταρχική ευθύνη δεν την φέρουν αυτοί οι de jure και de facto και εκ πεποιθήσεως ανεύθυνοι και αδίστακτοι τυχοδιώκτες, αλλά η αβελτηρία των ανερμάτιστων κοπαδιών του λαού, που τους ακολουθούν. Τα οποία κάθε φορά, που απελπίζονται, από το όργιο της ρεμούλας και της απάτης αρκούνται στην αλλαγή του χρώματος (πράσινου ή γαλάζιου) της ειρκτής τους.

Αντί να γκρεμίσουν συθέμελα τη Βαστίλη του δικομματισμού, που κρατεί αιχμάλωτη τη Δικαιοσύνη, για να λυμαίνεται ασύδοτη τα δικαιώματα του λαού και να λεηλατεί τη ζωή του.

(Για τους αξιότιμους εθνοπατέρες. Ή μάλλον- πιο σωστά- τους αναξιόπιστους πατριούς. Και τα κοπάδια τους…)

Παπα-Ηλίας