Τα Αμερικανάκια...

Το έργο το χουμε ξαναδεί κι όχι μια ή δυο φορές, αλλά πολλές. Πάρα πολλές… Κάθε φορά που οι Αμερικάνοι ανανεώνουν τον ένοικο του Λευκού Οίκου τους…

Τόσες φορές λοιπόν τα ίδια και τα ίδια κι ακόμα να μάθουμε, ακόμα να μπουχτίσουμε.

Πρόκειται για το συνηθισμένο πλεύρισμα που κάνουμε, ως Έλληνες – μέσω κυρίως των υπερατλαντικών ομογενών μας – των κυρίαρχων υποψηφίων, κάθε φορά, για το προεδρικό αξίωμα των ΗΠΑ και τις προσπάθειες για τον επηρεασμό τους υπέρ των «εθνικών μας δικαίων». Και να οι συναντήσεις, να τα τρεξίματα, να τα δολάρια για την ενίσχυσή τους.

Ήμουνα «νιος και γέρασα» ακούγοντας...και βλέποντας, το πόσο φιλέλληνες ήταν, όλοι σχεδόν, οι Αμερικάνοι πολιτικοί ως υποψήφιοι για το Λευκό Οίκο και πόσο ενάντιοι στα συμφέροντα της Ελλάδας, λειτούργησαν ως Πρόεδροι.
Ένα flash-back σε υλικό διαφόρων εποχών θα φέρει τη διαπίστωση, πως έχουμε τις ίδιες περίπου ειδήσεις και γεγονότα, τις ίδιες, πάνω κάτω, αναλύσεις και εκτιμήσεις και τα μόνα που αλλάζουν είναι οι ημερομηνίες και τα πρόσωπα…

Ετούτος, ο τωρινός, λόγω και της ιδιομορφίας του, (χρώμα κλπ), δέχτηκε τη μεγαλύτερη, μάλλον, υποστήριξη από κάθε άλλον και ενσάρκωσε, βέβαια και τις μεγαλύτερες ελπίδες των Ελλήνων, για μια διαφορετική, επιτέλους, πολιτική των ΗΠΑ, απέναντι στη χώρα μας και στα χρόνια προβλήματά της με τους εξ ανατολών γείτονες.
Η απογοήτευσή μας ήρθε πιο γρήγορα από κάθε άλλη περίπτωση : στην πρώτη του έξοδο στην Ευρώπη !...

Με σαφείς επιλογές και ξεκάθαρες κινήσεις ο Ομπάμα δεν άφησε καμιά αμφιβολία για την πραγματικότητα : μαύρος ή λευκός, ρεπουμπλικάνος ή δημοκρατικός, ο εκάστοτε Πρόεδρος της Αμερικής εκφράζει την ίδια πολιτική, η οποία δεν είναι υπέρ των θέσεων και των συμφερόντων της Ελλάδας…

Ως πότε οι Έλληνες, ελλαδίτες και ομογενείς, θα είμαστε τα …αμερικανάκια των Αμερικάνων !...
από ΛΟΓΟΠΛΟΚΟΣ