Τρέχουν και δεν φθάνουν!

H κυβέρνηση βρίσκεται σε «διαρκή επαγρύπνηση» για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης, διαβεβαίωσε ο πρωθυπουργός χθες, εξερχόμενος του Προεδρικού Μεγάρου, όπου ενημέρωσε τον κ. Παπούλια για τα (φτωχά...) αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες και σίγουρα μίλησαν και για την πρωτοβουλία του να συναντηθεί με τους πολιτικούς αρχηγούς, επιδιώκοντας συναίνεση για την προσπάθεια λύσεως των μεγάλων οικονομικών και δημοσιονομικών προβλημάτων. Σε «επαγρύπνηση» από πότε, δηλαδή, βρίσκεται η κυβέρνηση; Και «συναίνεση» πάνω σε ποιο συγκεκριμένο σχέδιο λύσης επιζητά – και κυρίως: πάνω σε ποιο πολιτικό και κοινωνικό καμβά, αφού η πολιτική των συναινέσεων δεν νοείται έτσι στα «ξαφνικά» σε κοινωνίες όπου αποδεδειγμένα αδυνατούν να καλλιεργήσουν «συνεννόηση», έστω για τα απλά και αυτονόητα, όπως λ.χ. η... τήρηση των νόμων, ο σεβασμός του δικαιώματος στη διαφορετικότητα κ.λπ.

Τα πρώτα της... ανησυχητικά σημάδια, η παγκόσμια οικονομική κρίση είχε αρχίσει να τα δείχνει περί τα τέλη του 2007 – η αλήθεια είναι, όμως, πως τότε ακόμη και τα «φωτισμένα» υποτίθεται οικονομολογικά μυαλά δεν μπορούσαν να συλλάβουν τους ρυθμούς και την έκτασή της και υπολόγιζαν μόνο πως η κρίση των στεγαστικών δανείων στις ΗΠΑ αναπόφευκτα θα «επηρεάσει» (απλώς) σε κάποιο ελεγχόμενο, όμως, βαθμό και τις άλλες οικονομίες. Εκείνη την εποχή, στη χώρα μας, μόνο οι εφημερίδες φιλοξενούσαν κάποια άρθρα και σχόλια ανησυχητικά για το επερχόμενο – η κυβέρνηση ασχολιόταν με τις εκλογές (που, θυμίζουμε, προκηρύχθηκαν πρόωρα για να συνταχθεί... υγιής και αναπτυξιακός προϋπολογισμός!), ανυποψίαστη για το διαμορφούμενο παγκόσμιο κλίμα...

Αλλά, ακόμη και όταν οι τριγμοί από την κρίση ήταν περισσότερο από αισθητοί, ακόμη και όταν ο υπουργός Οικονομίας, στα μέσα του 2008, ομολογούσε πως «πιάσαμε πάτο» στα δημόσια έσοδα, η... αισιοδοξία περίσσευε, κάποια «μέτρα» για την αντιμετώπιση του «πρόσκαιρου» προβλήματος αποφασίζονταν, αλλά οι δημόσιες δηλώσεις επέμεναν (ακόμη και από τα πρωθυπουργικά χείλη, σε εκείνη την... αποφράδα συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ!) πως «η οικονομία μας είναι θωρακισμένη» και η χώρα «δεν απειλείται από τη χρηματοπιστωτική (ακόμη τότε...) κρίση». Και μετά, αρχίσαμε να... τρέχουμε και να μη σώνουμε!

Με το δημοσιονομικό μας πρόβλημα υπερτροφικότατο και χωρίς τις επιπτώσεις της παγκόσμιας κρίσης, η κυβέρνηση άρχισε να εξαγγέλλει μέτρα για την αντιμετώπισή του, λες και δεν... μας απασχολούσε από παλιά και «ξυπνήσαμε» ξαφνικά, όταν άρχισαν οι δυσκολίες (και τα αυξημένα «σπρεντς») δανεισμού μας για την εξυπηρέτηση του χρέους και των ελλειμμάτων μας («τσιμπημένων» και αυτών, πέρα από κάθε προϋπολογιστική πρόβλεψη, μόλις 2,5 μήνες πριν...). Μόνο που η ανάγκη των «μέτρων» δεν μας προέκυψε έτσι στα... ξαφνικά. Ηξεραν τι έπρεπε να κάνουμε και ποιες πολιτικές έπρεπε να ακολουθήσουμε για το νοικοκύρεμά μας, πολύ πριν αποφασισθούν σε επίπεδο κυβερνητικής επιτροπής, την περασμένη εβδομάδα, περικοπές δημόσιων δαπανών, μείωση του εκ της γραφειοκρατίας κόστους (υπολογίζεται στο 25%!), περιορισμός της σπατάλης (σε ταξίδια, υπερωρίες, περιττά έξοδα, εξορθολογισμός των αμοιβών κρατικών στελεχών και διοικήσεων δημόσιων οργανισμών, συγχωνεύσεις τέτοιων οργανισμών, κατάργηση των «αργούντων», μείωση του αριθμού των μελών των διοικητικών συμβουλίων), της διαφθοράς, της καθιέρωσης ολοκληρωμένων συστημάτων προμηθειών (ώστε να ελέγχονται), των προμηθειών στα δημόσια νοσοκομεία και πάει λέγοντας...

Λίγα χρόνια μόνο έχουν περάσει από τότε –το 2004– που ο σημερινός πρωθυπουργός εξήγγειλε δεσμευτικά «νοικοκύρεμα, δράση, εξοικονόμηση πόρων – οι πόροι που σπαταλώνται άδικα είναι πάρα πολλοί!», που είχε περάσει το μήνυμα στους συνεργάτες του για «σεμνότητα και ταπεινότητα» (περιλαμβανομένων, υποθέτουμε, και των αποδοχών των διορισμένων σε διοικήσεις «δικών του παιδιών»...) που είχε προαναγγείλει τη μείωση της σύνθεσης των διοικητικών συμβουλίων στο πλήθος των δημόσιων οργανισμών, αλλά και την κατάργηση ή συγχώνευση κάποιων από τους... υπερχιλίους που υπάρχουν στο σύστημα!

Αυτά περιλαμβάνονταν όχι μόνο στο προεκλογικό πρόγραμμα της Ν.Δ., αλλά επαναλήφθησαν και στις προγραμματικές δηλώσεις της πρώτης «νέας διακυβέρνησης» – μαζί με την πρόβλεψη για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης των 10 δισ. ευρώ που θα εξοικονομούνταν από την πάταξη της διαφθοράς, τη διαφάνεια και το τέλος της διαπλοκής. Και οι «δεσμεύσεις» δεν υλοποιήθηκαν – σε κάποιους τομείς, μάλιστα, κατεγράφη και επιδείνωση της ήδη προβληματικής κατάστασης, της σωρευμένης επί χρόνια, από χαλαρότητα ή (μικρο)κομματική σκοπιμότητα, αδιάφορο...

Χάθηκαν πέντε ολόκληρα (σχετικώς...) «καλά χρόνια», που οι συγκεκριμένες και επιβεβλημένες μεταρρυθμίσεις όχι μόνο έπρεπε, αλλά και μπορούσαν με συγκριτικά λιγότερους τριγμούς, να περάσουν. Η κυβέρνηση ολιγώρησε. Τώρα, τρέχει να προλάβει – και επιδιώκει «συναίνεση» για πολιτικές που η ίδια είχε εξαγγείλει και δεν υλοποίησε...
Tου Θάνου Οικονομόπουλου στην Καθημερινή