Ούτε να το σκέφτεστε για τα καταπατημένα!

Όποτε σε αυτή τη χώρα έχουν έλλειμμα τα δημόσια ταμεία η λύση που προτείνεται είναι η τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων που προέκυψαν μετά το 1821 με τους καταπατητές της δημόσιας γης. Η βασική ιδέα είναι να πληρώσουν οι καταπατητές και να αποκτήσουν έτσι νόμιμα τη γη που έχουν αρπάξει. Μόνο ως ιδέα είναι αποκρουστική. Ως πράξη, εγκληματική...

Ακούγεται έντονα τις τελευταίες ημέρες, όπως και κάθε φορά που πλησιάζουν εκλογές, ότι το σενάριο της νομιμοποίησης καταπατημένης γης επιστρέφει δυναμικά στο προσκήνιο υπό την απειλή των άδειων κρατικών ταμείων. Αν οι αντιδράσεις στα όποια σχετικά σχέδια είναι έντονες θα μας πουν ότι είναι ιδέες και μόνο ιδέες και ότι δεν έχουν ακόμη καταλήξει. Μα, ακόμη και που το συζητάνε, έστω και ως φήμη, θα έπρεπε να ντρέπονται. Αντί να δημιουργήσουν έναν αποτελεσματικό μηχανισμό για να προστατεύσουν τη δημόσια περιουσία, στέλνουν ένα άκρως απαράδεκτο μήνυμα προς τους κλέφτες και τους απατεώνες: «Αρπάξτε, κλέψτε και εμείς εδώ είμαστε για να νομιμοποιήσουμε τη λεία σας εν ευθέτω χρόνο».

Στην Ελλάδα, τη μία από... τις δύο χώρες της Ευρώπης που δεν διαθέτει ακόμη κτηματολόγιο, η άλλη είναι η Αλβανία, το real estate είναι μία τεράστια και όπως έχει εξελιχτεί «βρώμικη» επιχείρηση.

Όποιος θέλει κάνει ό,τι θέλει σε βάρος του περιβάλλοντος, του μέλλοντος των παιδιών μας και αυτής καθαυτής της νομιμότητας.

Θα μπορούσαμε να σας αναφέρουμε πλήθος παραδειγμάτων που αποδεικνύουν ότι η καταπάτηση δημόσιων εκτάσεων είναι μία δραστηριότητα πέρα για πέρα διαδεδομένη, αφού η ατιμωρησία είναι μέχρι σήμερα δεδομένη.

Λίγοι γνωρίζουν ότι ολόκληρες συνοικίες της Αθήνας δεν είναι παρά καταπατημένες εκτάσεις του δημοσίου. Κτήματα των 500 και των 1.000 στρεμμάτων «μεγάλωναν» κάθε νύκτα, καθώς «τα σύρματα περπατούσαν», όπως χαρακτηριστικά λεγότανε στη γλώσσα των επαγγελματιών απατεώνων.

Κι αν αυτές είναι ιστορίες των αρχών του αιώνα, υπάρχουν άλλες πολύ περισσότερες που εξελίχτηκαν τα τελευταία σαράντα χρόνια. «Συνεταιρισμοί» ύποπτης προέλευσης, τσοπάνηδες με αμφισβητούμενους τίτλους και άλλοι λωποδύτες που είχαν αυτό ως κύριο επάγγελμά τους, έχουν στραγγαλίσει κάθε έννοια νομιμότητας.

Αυτή την αυθαιρεσία τη νομιμοποιούμε μόνο και μόνο που συζητάμε για την «τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων». Μία και μόνο εκκρεμότητα μπορούμε να αναγνωρίσουμε: Την επιστροφή των καταπατημένων εκτάσεων στο δημόσιο, δηλαδή σε όλους μας.

Διαφορετικά, να πάρουμε όλοι τα όρη και τα βουνά και να αρχίσουμε να κλείνουμε με συρματοπλέγματα τις εκτάσεις που μας αρέσουν. Και καλού κακού να έχουμε μαζί μας και μία καραμπίνα για να υπερασπιστούμε το «δίκιο» μας. Έλεος πια, έχουμε βαρεθεί να μιλάμε για τα αυτονόητα.
Θανάσης Μαυρίδης στο capital