Ο θάνατος σού πάει πολύ

Η Τζέιν Γκούντι είναι είκοσι επτά χρόνων. Δεν θα προλάβει να γίνει είκοσι οκτώ. Τα τελευταία επτά χρόνια, η ασχημούλα, πάμπτωχη νεαρή Αγγλίδα, πρόλαβε να γνωρίσει την αμφίβολη δόξα που της εξασφάλισε η νίκη της σε ένα από τα πρώτα «Βig Βrother» της πατρίδας της. Στη συνέχεια, η συμμετοχή της σε ένα ακόμα ριάλιτι την έκανε ακόμα πιο διάσημη με τον τίτλο της «μεγαλύτερης στρίγγλας στο Ηνωμένο Βασίλειο».

Στο ενδιάμεσο πρόλαβε να κάνει δύο παιδιά, να τα φτιάξει με έναν πιτσιρικά και να πληροφορηθεί, μπροστά σε εκατομμύρια τηλεθεατών, ότι πάσχει από καρκίνο. Η φήμη της εκτοξεύτηκε στη στρατόσφαιρα. Εκείνη υπέφερε εν μέσω δηλώσεων, φωτογραφήσεων και επετειακών εξωφύλλων. «Πεθαίνεις, Τζέιν», της είπαν τον προηγούμενο μήνα οι γιατροί. Και η Τζέιν Γκούντι αποφάσισε να πεθάνει όπως έμαθε να ζει: σε ζωντανή σύνδεση. Χάνει τα μαλλιά της, κλαίει, πονάει, φωτογραφίζεται με τα παιδιά της, παντρεύεται «λάιβ» με χορηγούς πολυεθνικές εταιρείες. Δημοσιοποιεί τις μεταστάσεις της αρρώστιας, κλείνει το ένα οικονομικό ντιλ μετά το άλλο και εμπορεύεται τον επικείμενο θάνατό της με τσουχτερή ταρίφα.

Στην άλλη... άκρη του Ατλαντικού, μια άλλη γυναίκα-τσίρκο, αλλοιωμένη από πλαστικές επεμβάσεις και τρομακτικές θεραπείες γονιμότητας, προσφέρει στους πλειοδότες το θέαμα «οκτάδυμα». Ξεπουλάει τον εαυτό της, αλλά και τις δεκατέσσερις ζωές που έχει φέρει στον κόσμο (εκτός από τα οκτάδυμα, έχει άλλα έξι παιδιά, όλα χωρίς πατέρα).

Η μία κοπέλα πουλάει τη ζωή, η άλλη τον θάνατό της. Εμείς, με την αχόρταγη περιέργειά μας, τις τρέφουμε, τις μεγαλώνουμε, σχεδόν τις δημιουργούμε. Και μετά αναρωτιόμαστε αν είναι «τέρατα της φύσεως», διεστραμμένες ή, απλώς, τα έχουν χαμένα.

Τέρατα υπάρχουν σ' αυτή την ιστορία. Μόνο που, φυσικά, δεν είναι κανένα από τα δύο δυστυχισμένα αυτά κορίτσια. Μπορείτε να μαντέψετε ποιος είναι το αληθινό τέρας;
Γράφει η Ρίκα Βαγιάνη στο Έθνος