Με την κοινωνία ή με το βαθύ κράτος;

Εδώ και πολύ καιρό, το ΠΑΣΟΚ πασχίζει να μας πείσει ότι άλλαξε. Οτι έμαθε από τα λάθη του. Οτι τυχόν άνοδός του στην εξουσία δεν θα σημάνει επιστροφή στις παλαιές και καταδικασμένες συνταγές συν-διοίκησης με τις συντεχνίες. Με τα λόγια, ως γνωστόν, χτίζεις ανώγια και κατώγια.

Αυτό που μετρά, όμως, είναι τι κάνεις στην πράξη. Ε, λοιπόν, στις πρώτες «δημοκρατικές ασκήσεις» που έθεσε η ίδια η ζωή απεδείχθη ότι η αξιωματική αντιπολίτευση δίνει τις ίδιες παλαιές απαντήσεις. Στην υπόθεση Παλαιοκώστα, για παράδειγμα, τα διλήμματα ήταν φανερά και το ΠΑΣΟΚ έπρεπε να μας πει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Ποιους θα υπερασπισθεί και ποιους όχι.

Όλοι είδαμε τι... ακριβώς συνέβη. Μεταξύ της κοινωνίας και του βαθέος συντεχνιακού κράτους των σωφρονιστικών υπαλλήλων η αντιπολίτευση επέλεξε να υποστηρίξει τυφλά τους δεύτερους. Αν μάλιστα κυκλοφορούσε η «Εξόρμηση» δεν έχω καμία αμφιβολία: θα έβγαζε έκτακτο πανηγυρικό παράρτημα για την αθώωση τεσσάρων εκ των πέντε σωφρονιστικών υπαλλήλων. Διότι τελικώς το ζητούμενο ήταν ακριβώς αυτό: να μην την πληρώσει κανένας.
Διέφυγε βεβαίως της αντιπολίτευσης μια μικρή λεπτομέρεια: ότι το δικαστήριο, με όσα στοιχεία διέθετε, καταδίκασε τον αρχιφύλακα του Κορυδαλλού, άρα υπήρξε και απόδοση ποινικών ευθυνών για την απόδραση Παλαιοκώστα.

Ομως αυτό είναι το τελευταίο. Το «πρωτεύον» είναι πως η αντιπολίτευση «όρθωσε» την ασπίδα της για να μην πληγεί η προνομιακή εκλογική πελατεία της, ο κορμός της εκλογικής της βάσης, ο κόσμος της υπαλληλίας. Το πρωτεύον είναι πως η Ναυαρίνου, στην προσπάθειά της να χρεώσει τις ευθύνες «ψηλά», αρνήθηκε και πάλι να κοιτάξει χαμηλά. Ο ορισμός που δίνει στην έννοια της «ευθύνης» είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτος: «Για οτιδήποτε συμβαίνει στον τόπο, εμείς θα σας καλύπτουμε! Χάσατε από τα μάτια σας ένα σεσημασμένο κακοποιό; Δεν πειράζει, παιδιά! Εμείς, σε αντίθεση με την κακή Ν.Δ., θα τα ρίχνουμε όλα στον υπουργό μας… Τα αρπάξανε, ενδεχομένως, κάποιοι από σας; Κανένα άγχος! Η διαφθορά επί των ημερών μας δεν θα έχει όνομα και διεύθυνση…». Αν είναι αυτή η νέα νοοτροπία της αντιπολίτευσης, να μας συγχωρήσετε αλλά δεν θα πάρουμε. Αν κάθε υπάλληλος που διαπράττει αδίκημα στην υπηρεσία γνωρίζει με βεβαιότητα εκ των προτέρων ότι θα υπάρξει διάχυση και όχι εξατομίκευση της ευθύνης του, τότε δεν έχει να φοβάται απολύτως τίποτε.

Οπως αντιλαμβάνεσθε, κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και δείχνει πώς αντιλαμβάνεται τη λειτουργία του κράτους η αντιπολίτευση. Και αν τώρα δεν τόλμησε να «συγκρουστεί» με τους σωφρονιστικούς, τι μας λέει πως αύριο θα τα βάλει με τα κατεστημένα των ΔΕΚΟ; Η ταύτιση του ΠΑΣΟΚ με το βαθύ κράτος δεν προκύπτει μόνο από την επιλογή που έγινε στο δίλημμα «με την κοινωνία ή με τις συντεχνίες». Υπάρχουν και άλλα, πιο τρανταχτά.
Οπως λ.χ. η απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να διορίσει προσωπικό του συγκεντρωσιάρχη τον αιρετό νομάρχη Πειραιά. Είναι τόσος ο σεβασμός του κ. Παπανδρέου στην ακομμάτιστη Αυτοδιοίκηση, ώστε, όταν έρθει εν τη βασιλεία του, δουλειά των νομαρχών θα είναι να τρέχουν να κολλούν αφίσες και να ανοίγουν δρόμο στα πλήθη, ώστε να περάσει ο «Νυμφίος», επί πώλου όνου, αντί να λύνουν τα προβλήματα του πολίτη.
Τι να πω!
Απογοήτευση, σκέτη απογοήτευση…
Μανόλης Κοττάκης στον e-tipos