«Λουκέτο» στα ταμεία του κράτους

Υπερβολικές καθυστερήσεις που αγγίζουν τα όρια της στάσης πληρωμών σημειώνει στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών του το Δημόσιο, με αποτέλεσμα να υποφέρουν χιλιάδες εργαζόμενοι αλλά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να υπολειτουργούν κρατικές υπηρεσίες και να προκαλούνται έντονες ανησυχίες για το μέλλον.
Η κατάσταση αυτή υποχρεώνει το Ελληνικό Δημόσιο να δανείζεται με υπερβολικά υψηλό κόστος, καθώς φοβάται ότι αν δεν το κάνει, ίσως να μην μπορέσει αργότερα να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για την καθημερινή λειτουργία του. Στη χθεσινή δημοπρασία δεκαετών ομολόγων, το Δημόσιο άντλησε άλλα 7,5 δισ. ευρώ με το αλμυρό επιτόκιο των 6,13%, υψηλότερο κατά 2,38% από το γερμανικό, αλλά και κατά 1,63% από το ιταλικό.

Οι συνθήκες ασφυξίας τις οποίες βιώνει το Δημόσιο και οι καθυστερήσεις που σημειώνει στην πληρωμή των υποχρεώσεών του έχουν σαν αποτέλεσμα να συσσωρεύει όλο και περισσότερα χρέη. Ήδη, σύμφωνα με στοιχεία που δεν αμφισβητεί ούτε η ίδια η κυβέρνηση, το Δημόσιο οφείλει:

1)Τουλάχιστον 5 δισ. ευρώ σε προμηθευτές νοσοκομείων.

2)Τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ σε κατασκευαστικές εταιρείες.

3)Τουλάχιστον 1,7 δισ. ευρώ σε Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Για τη συγκεκριμένη οφειλή, έχει προβλεφθεί ρύθμιση στο νομοσχέδιο που συζητείται στη Βουλή, για την έκδοση ισόποσων τίτλων υπέρ των ΟΤΑ.

Συνολικά, επομένως, το Δημόσιο έχει στερήσει από την αγορά, με τις ανεξόφλητες αυτές υποχρεώσεις του, πάνω από 8,7 δισ. ευρώ. Κι αυτό σε μια περίοδο που οι επιχειρήσεις ασφυκτιούν, έχουν ανάγκη από ρευστότητα, ενώ η ίδια η κυβέρνηση πιέζει τις τράπεζες να διοχετεύσουν χρήμα στην αγορά. Στην πραγματικότητα, το ποσό είναι πολύ μεγαλύτερο, καθώς υπάρχουν ακόμη υποχρεώσεις:

α) Στα πανεπιστήμια, που υποχρεώνονται ακόμη και να διακόψουν τη λειτουργία Τμημάτων.

β) Στους συμβασιούχους του Δημοσίου, κυρίως ωρομίσθιους, που πληρώνονται πλέον με υπερβολικά μεγάλες καθυστερήσεις.

γ) Στους επενδυτές, που κατά παράβαση του νόμου περιμένουν ενίοτε και πάνω από έναν χρόνο προκειμένου να εισπράξουν τις επιχορηγήσεις του επενδυτικού νόμου.

Ο χρόνος καθυστέρησης ποικίλλει ανάλογα με τον κλάδο, αλλά φαίνεται πως πρωταγωνιστές είναι οι προμηθευτές των νοσοκομείων, με καθυστερήσεις έως και 6 χρόνια. Στις κατασκευαστικές εταιρείες, σύμφωνα με πηγές της αγοράς, οι καθυστερήσεις φτάνουν τα δύο χρόνια, ενώ τα συγχρηματοδοτούμενα έργα εξοφλούνται ταχύτερα. Πάντως, αναφέρονται και ακραίες περιπτώσεις οφειλών από την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων. Χρέη προς τα Ταμεία
Πέρα από τους παραπάνω κλάδους, το μεγάλο «αγκάθι» είναι τα ασφαλιστικά ταμεία. Το Δημόσιο δεν εξυπηρετεί τις θεσμοθετημένες υποχρεώσεις του προς τα Ταμεία (σύμφωνα με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής, οφείλει 11 δισ. ευρώ) κι αυτά με τη σειρά τους δυσκολεύονται να πληρώσουν όχι μόνο υποχρεώσεις προς γιατρούς και νοσοκομεία, αλλά και στους ίδιους τους ασφαλισμένους τους. Η καθυστέρηση της πληρωμής έως και 18 μήνες του εφάπαξ σε 15.300 συνταξιούχους από το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων είναι χαρακτηριστική. Σύμφωνα με στοιχεία, εξάλλου, που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η ΠΟΠΟΚΠ, πέντε φορείς βρίσκονται στο «κόκκινο», δηλαδή έχουν ή πρόκειται να έχουν σύντομα άδεια ταμεία και δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις προς τους ασφαλισμένους τους.
ΝΕΑ