Κώστας Βαξεβάνης:Οι μαϊμούδες οι παπαγάλοι και εγώ

«Από το να σε γρατζουνάνε μαϊμούδες, καλύτερα να σε φάνε λιοντάρια». Είναι μια φράση του πατέρα μου, που θυμήθηκα εδώ και αρκετούς μήνες. Εδώ και καιρό με γρατζουνάνε μαϊμούδες. Και παπαγάλοι και καρακάξες. Και κάποιοι σαλίγκαροι, απλώνουν παντού τα σάλια τους και περιμένουν στη γωνία μπας και γλιστρήσω και πέσω. Και εγώ κι οι άνθρωποι που δούλεψαν χρόνια στο κανάλι αυτό, με τον μοναδικό τρόπο που γνώριζαν. Της αξιοπρέπειας και της προσπάθειας (κύριοι της νέας ιδιοκτησίας αγοράσατε μαζί με τη συχνότητα, τα ντουβάρια και τα μηχανήματα και την υπεραξία αυτών των ανθρώπων και ευτυχώς για σας τις μεγάλες τους ικανότητες).

Εδώ και καιρό με... γρατζουνάνε μαϊμούδες λοιπόν. Κάτι τύποι χωρίς ικανότητες, χωρίς ιστορία, χωρίς , χωρίς...Κάτι τύποι που δεν θα βρεις πουθενά βιογραφικό τους, την μικρή έστω επαγγελματική καταξίωση. Που απλώς κατάφερναν πάντα να είναι ομοτράπεζοι, ομοκρέββατοι, ομο- γενικώς. Άνθρωποι που από όπου πέρασαν, δεν βρίσκεται πια ένας άνθρωπος να τους πει μια «καλημέρα». Που όπως λέει και μια φίλη μου (α ρε Γιάννα), η ιδρωμένη χειραψία μαζί τους, δεν ξέρεις αν είναι το άγχος τους πως κάποια στιγμή θα τους καταλάβουν, ή οι σιελογόνοι αδένες που εξαιτίας της συχνής χρήσης έχουν αναπτυχθεί πια σε όλο τους το κορμί.

Με γρατζουνάνε μαϊμούδες. Κάτι «μικροί» που θέλουν και τους άλλους μικρούς, γι αυτό τους κονταίνουν στο ύψος τους. Γραφικοί αλλά επικίνδυνοι διαδρομιστές, που σφουγγαρίζουν τους σκοτεινούς διαδρόμους της εξουσίας και ύστερα εμφανίζονται στους φωταγωγημένους της «δουλειάς» τους. (Ποια απ τι δύο είναι άραγε η βασική;)

Του Κώστα Βαξεβάνη totefteri