Το ένα βήμα μετά το άλλο...

Το ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση έχει τη βούληση να δει ψύχραιμα την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και επιπλέον αν νιώθει ότι έχει τον χρόνο για εκείνους τους μικρούς βηματισμούς που θα αποδώσουν μακροχρόνια.

Η πολιτική είναι σαν το κρασί. Χρειάζεται χρόνο για να ωριμάσει. Αλλά και για να ξινίσει. Μέτρα που παίρνονται σήμερα θα αποδώσουν σε λίγα χρόνια. ΄Η μπορεί στο ίδιο διάστημα να καταστρέψουν κοινωνικές κατακτήσεις. Τίποτε δεν γίνεται αυτόματα και ελάχιστα αποδίδουν αμέσως. Και αυτό αποτελεί ένα χρόνιο δίλημμα κάθε πολιτικού: Να πράξει το σωστό και να το καταλάβουν ελάχιστοι ή να εκτοξεύσει το φαντασμαγορικό και να το χειροκροτήσουν πολλοί;

Στη δημοκρατία η αποτελεσματική πολιτική είναι το ένα μικρό πράγμα μετά το άλλο. Τα προβλήματα δεν λύνονται ποτέ με μία απόφαση ή με ένα νόμο. Χρειάζονται μέτρα, παρακολούθηση και επιμονή στην εφαρμογή τους, διόρθωση όπου κρίνεται αναγκαίο και κατόπιν επιπλέον μέτρα. Ολα αυτά φαντάζουν μικρά στα μάτια των ψηφοφόρων, αλλά έχουν τρομακτικές συνέπειες. Η πολιτική είναι πολυπαραγοντική υπόθεση και γι' αυτό ισχύουν οι νόμοι του χάους. Μια μικρή απόφαση σήμερα μπορεί να έχει, προϊόντος του χρόνου και σε δεδομένες συνθήκες, τρομακτικά καλά ή ανείπωτα κακά αποτελέσματα.

Τα πρόσφατα... παραδείγματα αφθονούν: Ελάχιστοι θεώρησαν σημαντικό ότι το 2000 ο κ. Φούρλας ανέλαβε την ηγεσία της Πυροσβεστικής και ελάχιστοι έδωσαν σημασία όταν το 2006 ξηλώθηκε το 70% των ανώτατων στελεχών που αυτός είχε προωθήσει. Και όμως: βοηθούντος του «στρατηγού ανέμου» και άλλων ανεξέλεγκτων παραγόντων, αυτό το «μικρό» για την πολιτική ξήλωμα συνέβαλε στην καταστροφή της μισής Πελοποννήσου. Από την άλλη, ουδείς έδινε σημασία όταν τα στελέχη της επιτυχημένης Αντιτρομοκρατικής έπαιρναν φύλλο πορείας για τμήματα της επαρχίας και υποδεέστερες θέσεις. Οι φωνές της αντιπολίτευσης θεωρήθηκαν υστερικές τσιρίδες. Σήμερα η χώρα αντιμετωπίζει και πάλι πρόβλημα τρομοκρατίας και οι διωκτικοί μηχανισμοί πελαγοδρομούν. Τέλος, η «επανίδρυση» του μισητού (ίσως και γιατί ήταν σχετικά επιτυχημένο) ΣΔΟΕ είχε ως αποτέλεσμα τεράστια υστέρηση εσόδων του Δημοσίου, η οποία κατέληξε να γίνει έκτακτη εισφορά επί δικαίων και ουχί αδίκων. Η φοροδιαφυγή μεγεθύνθηκε και εκείνοι που κλέβουν τον κοινό μας κουμπαρά σίγουρα θα χλευάζουν τα «κορόιδα» που ήθελαν ή αναγκάστηκαν να δηλώσουν μεικτά εισοδήματα άνω των 60.000 ευρώ ετησίως.

Γι' αυτό η πολιτική χρειάζεται μακροχρόνιο σχεδιασμό και αδιάλειπτη φροντίδα για όλα όσα σήμερα φαντάζουν λεπτομέρειες. Η συσσώρευση των «μικρών αποφάσεων» αθροίζεται σε τερατουργήματα ή αντιθέτως έχει καταστροφικές συνέπειες. Το ερώτημα λοιπόν είναι αν η κυβέρνηση έχει τη βούληση να δει ψύχραιμα την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και επιπλέον αν νιώθει ότι έχει τον χρόνο για εκείνους τους μικρούς βηματισμούς που θα αποδώσουν μακροχρόνια, αλλά θα έχουν μικρό (και ίσως αρνητικό σε πρώτη φάση) επικοινωνιακό αντίκτυπο.
Πάσχου Μανδραβέλη στο medium