Ο πόλεμος των μπλογκ και οι πνιγηρές αναθυμιάσεις του

Όταν στη ζωντανή πραγματικότητα παίζονται πολλά παιχνίδια, μέχρι και κατασκευές «εξεγέρσεων» και ποικίλων τρομοκρατικών ομάδων, είναι εύκολο να αντιληφθούμε το τι μπορεί να παίζεται στην εικονική πραγματικότητα του ιντερνέτ.

Έχουμε από πολύ παλιά επισημάνει τούτο: «Μέσα σε αυτούς τους κρυφούς και εικονικούς χώρους οι πρώτοι που δρουν οργανωμένα είναι τα ποικίλα συμφέροντα, τα υπαλληλάκια τους και η πληθώρα των διαπλεκόμενων δομών εξουσίας: Από θεσμικά κέντρα εξουσίας, μέχρι εξωθεσμικά, από κρατικές και κομματικές υπηρεσίες μέχρι μυστικές υπηρεσίες όλων των αποχρώσεων. Και φυσικά όλες οι υπαρκτές ή ανύπαρκτες ομαδούλες όλων των χρωμάτων της ίριδας και όλων των μεταμφιέσεων εξαπάτησης».

Όποιος έχει... στοιχειώδεις ιστορικές γνώσεις και πολιτικές εμπειρίες είναι σε θέση να γνωρίζει ότι η προβοκάτσια είναι ένα από τα βασικά όπλα των διωκτικών και κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους εναντίον των λαϊκών κινημάτων και των οργανώσεών τους: μικρών και μεγάλων.

Σήμερα σε μια περίοδο βαθιάς κρίσης και σήψης, σε μια περίοδο διεθνών ανακατατάξεων και πολιτικών ανατροπών, σε μια περίοδο δραματικής ιδεολογικής και ηθικής πτώσης και πολιτικής αστάθειας και ρευστότητας, ο εικονικός χώρος, με δεδομένο την τραγική κατάσταση των λαϊκών κινημάτων, «εικονίζει» όχι μόνο όλα αυτά, αλλά και τη σηπτική επιδημία του καθεστώτος. Πρωταρχικά και κύρια αντανακλά και αποτυπώνει όλα τα βρώμικα παιχνίδια των ποικίλων και πολυεδρικών μηχανισμών της προβοκάτσιας.

Η προβοκάτσια και η στρατολόγηση προβοκατόρων έχει εδώ και πολλά χρόνια αναχθεί σε «επιστήμη» από τις ποικίλες μυστικές υπηρεσίες και τα πολύχρωμα παραρτήματά τους που δρουν, σαν ένα τεράστιο δίκτυο αράχνης, πάνω στην ελληνική κοινωνία.

ΣΗΜΕΡΑ, αυτός ο προβοκατόρικος «ιστός της αράχνης» έχει πάρει αποκρουστικές, εφιαλτικές μορφές στη μπλογκόσφαιρα. Έχει γίνει βρόχος στο λαιμό. Είναι πολυπλόκαμος και πολυεδρικός. Οι ιστοχώροι αποτελούν ένα από τα πλέον «προνομιακά πεδία» των μηχανισμών προβοκάτσιας. Ένα πεδίο που οργιάζουν οι προβοκάτορες, όλων των ειδών και όλων των χρωμάτων.

Τα ζωντανά κινήματα είναι σχεδόν ανύπαρκτα, η ιδεολογική και πολιτική θολούρα εφιαλτική, οι εμπειρίες υποτυπώδεις, η ενεργητική πολιτική πράξη αναιμική και τα ανυποψίαστα «θύματα» πολλά.

Ο άγριος πόλεμος που έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε διάφορα μπλοκ και ο οποίος θα συνεχιστεί ακόμα πιο άγρια, αποτελεί το σύμπτωμα αυτής της νοσηρά εφιαλτικής κατάστασης. Αποτελεί την επιθετική αιχμή των μηχανισμών της προβοκάτσιας και των ποικίλων, περίπλοκων διαπλοκών της, για τη χειραγώγηση και τον έλεγχο της μπλοκόσφαιρας.

Οι θρήνοι, όμως, και τα αναθέματα δεν βγάζουν πουθενά και το χειρότερο οδηγούν στην απελπισία της μοιρολατρικής απάθειας. Σήμερα ζούμε ένα ΓΕΝΙΚΟ εφιάλτη: Αυτό της νεοταξικής ισοπέδωσης. Και το μόνο όπλο μας είναι η δράση μας, σε όλους τους τομείς: Η δράση που θα συνδυάζει τη νηφαλιότητα της γνώσης (θεωρητικής, ιστορικής, πολιτικής) ΜΕ την οργή της «πράξης».
Μια τέτοια «δράση» (παρέμβαση) θα γονιμοποιηθεί καταλυτικά με την ανάπτυξη των μαζικών κινημάτων, η οποία είναι αντικειμενικά αναπόφευκτη. Τότε όλα τα παιχνίδια των προβοκατόρικων μηχανισμών θα μοιάζουν με τη μάταια προσπάθεια να αδειάσεις ένα ωκεανό με ένα νεροπότηρο.
Πρέπει να «κολυμπήσουμε», λοιπόν, μέσα στο θυελλώδες πέλαγος της μπλοκόσφαιρας με πυξίδα και σωσίβια: και αυτά δεν μπορεί να είναι άλλα από τη γνώση και το πολιτικό κριτήριο.
Ο Αγώνας και εδώ είναι πολιτικός. Και τα αλάθευτα κριτήρια ενός τέτοιου αγώνα είναι ιδεολογικά, πολιτικά και της πράξης: Της ιντερνετικής πράξης επί του προκειμένου.

Θα κάνουμε πιο συγκεκριμένα αυτά τα κριτήρια, στη βάση των συνοπτικών παρατηρήσεων.

Πρώτη παρατήρηση: Το πρώτο «σωσίβιο» είναι η «ιδεολογία» κάθε ιστοχώρου, δηλαδή η βαθύτερη φιλοσοφία του. Είναι τέτοια η διαπλεκόμενη περιπλοκή των προβοκατόρικων μηχανισμών που η εξωτερική τους παρατήρηση και αξιολόγηση ξεγελάει. Μπορεί να συγκρούονται σε επιμέρους ζητήματα και άλλα να μεταμφιέζονται, αλλά να έχουν την ίδια «ρίζα» και τους ίδιους «νταβάδες».
Η προσέγγιση και η αξιολόγηση δεν πρέπει να γίνεται από τις «εξωτερικές όψεις», αλλά από την εσώτερη λογική και φιλοσοφία τους. Με αυτό το κριτήριο θα διαπιστώσουμε τούτο το ουσιώδες: Ότι πολλοί ιστοχώροι εξωτερικά φαίνονται διαφορετικοί, αλλά προωθούν τη νεοταξική λογική και τα πλανητικά, αυτοκρατορικά ιδεολογήματα. Π.χ., πολλοί διαχωρίζονται, σε επιμέρους ζητήματα, από τους «Ιούς», αλλά η φιλοσοφία τους είναι η ίδια, καθώς, συχνά, και οι θέσεις τους πάνω στα κεντρικά και μεγάλα ζητήματα της εποχής μας.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι τα «νταβατζίδικα» μπογκ, λόγω των ανταγωνιστικών συμφερόντων των «νταβάδων» και των πολιτικών τους παιχνιδιών τους, συγκρούονται σε «εξωτερικά σημεία». Η λογική τους είναι, όμως, κοινή: Η καθεστωτική λογική των «νταβάδων»
Το ίδιο συμβαίνει και στα μπλογκ των κομματικών διαπλοκών…
Το ιδεολογικό, φιλοσοφικό «πρόσωπο» των μπλογκ (εξωτερικά καλυμμένο συχνά), αποτελεί τον θεμελιώδη λίθο της αξιολόγησής του…

Παρατήρηση δεύτερη: Οι πολιτικές θέσεις. Ένα άλλο κριτήριο είναι οι πολιτικές θέσεις που προωθεί κάθε μπλογκ πάνω στα φλέγοντα και καταλυτικά, κοινωνικά, εθνικά, πολιτικά και πολιτισμικά ζητήματα της εποχής μας, τα οποία απορρέουν από τον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης.
Από μόνο του, φυσικά αυτό το κριτήριο, μπορεί να οδηγήσει στην εξαπάτηση. Σήμερα, πολλοί μεταμφιέζονται και σφετερίζονται πολιτικά τα προβλήματα αυτά. Αλλά, μία πρώτη οριοθέτηση στη βάση μιας κεντρικής διαχωριστικής γραμμής: «υπέρ της Νέας Τάξης, κατά της Νέας Τάξης», βοηθάει πολύ στο να αξιολογήσουμε τα πράγματα και να δούμε ποιοι έχουν μια ενιαία πολιτική αντίληψη εναντίον της ιμπεριαλιστικής Νέας Τάξης και ποιοι μερική αντίληψη ή νόθα…

Παρατήρηση τρίτη: Η ανυπαρξία καθαρής πολιτικής αντίληψης.
Η έλλειψη πολιτικής είναι και αυτό πολιτική θέση. Πολλοί ιστοχώροι δεν διατυπώνουν ανοικτά και καθαρά τις απόψεις τους. Σπερμολογούν, αποδέχονται, ακόμα και σφετερίζονται, απόψεις άλλων. Εμφανίζονται με έναν ύπουλο πλουραλισμό: φιλοξενούν και προωθούν απόψεις με κάποιες εξωτερικές ομοιότητες, αλλά με ριζικά διαφορετικές φιλοσοφίες και αντιλήψεις, στο όνομα όχι μόνο του αντινεοταξικού αγώνα, αλλά και του αντι-ιμπεριαλιστικού. Με άλλα λόγια: Προβάλλουν θετικά διαφορετικά ποιοτικά περιεχόμενα, δίχως να ξεκαθαρίζουν τη δική τους θέση και δίχως κανένα δικό τους σχολιασμό.
Τέτοια μπλογκ εξ ορισμού είναι ύποπτα. Παίζουν κάποιο παιχνίδι.
Δεν αναφερόμαστε εδώ στα καθαρά δημοσιογραφικά μπλογκ. Αυτά λειτουργούν στη βάση των αστικών κανόνων της δημοσιογραφίας: άλλα προβάλλουν όλες τις απόψεις, όπως το «Τρωκτικό» και άλλα επιλεκτικά, ανάλογα με τις κομματικές τους δεσμεύσεις ή τις «νταβατζίδικες». Αυτή η «κλασσική», αστική αντίληψη της ενημέρωσης είναι γνωστή και ορατή…
Αναφερόμαστε σε μπλογκ που θέλουν να αποτελούν «εστίες» άποψης και αγώνα και είναι «μικτά»: αστικής δημοσιογραφίας και αγωνιστικής άποψης και πράξης).

Παρατήρηση τέταρτη: Η θέση απέναντι στα λαϊκά κινήματα.
Καταλυτικό πολιτικό κριτήριο είναι η θέση που παίρνει κανείς, άμεσα ή έμμεσα, απέναντι στις λαϊκές εκδηλώσεις, διαμαρτυρίες και μαζικά κινήματα. Αυτό το κριτήριο ανάγεται στα ιδεολογικά κριτήρια, αλλά το παραθέτουμε ξεχωριστά.
Σε πολλά μπλογκ, τα οποία εμφανίζονται εναντίον της Νέας Τάξης, οι λαϊκές κινητοποιήσεις προκαλούν αλλεργία. Όταν αντιμετωπίζεις το λαό σαν αντικείμενο και όχι ως υποκείμενο των εξελίξεων, διέπεσαι από βαθιά καθεστωτική αντίληψη και νοοτροπία. Καμία αλλαγή και κανένας αγώνας δεν μπορεί να γίνει με το λαό στο περιθώριο ή υποχείριο…

Πέμπτη παρατήρηση: η συγκεκριμένη πολιτική και οργανωτική πρακτική.
Οι ιδεολογικές και πολιτικές σου αντιλήψεις, η καθαρότητα και η αυθεντικότητα των απόψεών σου, καθορίζουν και τις πρακτικές σου. Όσοι έχουν απόψεις και θέλουν κάτι να πουν (οι αυθεντικοί ανώνυμοι μπλόγκερ) δεν αποτελούν «δοχεία» Βαβυλωνίας, ούτε επιζητούν επαφές για τις επαφές και διασυνδέσεις άνευ αρχών. Επιδιώκουν φυσικά να προωθήσουν τις απόψεις τους παντού, αλλά μέχρι εκεί…
Υπάρχουν πολλοί, που ενώ ζούνε με αναπαραγωγές κειμένων ή ερμαφρόδιτες ιδεούλες επιδιώκουν μανιωδώς την προβολή τους και τη θεμελίωσή τους στο στερέωμα της μπλοκόσφαιρας: Αυτός είναι ο μοναδικός στόχος και όχι η παραγωγή και η διαπάλη των ιδεών, η αγωνιστική προσφορά απόψεων.
Κατά κανόνα αυτά τα μπλογκ είναι αυτά των «μεταμφιέσεων», των διφορούμενων αντιλήψεων, αυτά που λειτουργούν με «φιλοξενίες» αντίθετων απόψεων και αναλώνονται σε «επαφές» και «διασυνδέσεις». Είναι ιστοχώροι της ερμαφρόδιτης προβοκάτσιας…

Τελευταία παρατήρηση: ο υπερβάλλον ζήλος.
Μερικά, διακριτικά χαρακτηριστικά της «θεωρίας» και «πρακτικής» των προβοκατόρων είναι:
Ο υπερβάλλον «επαναστατικός οίστρος».
Οι ηχηροί ήχοι: αφοριστικές αντικαθεστωτικές φράσεις και υστερικοί αναθεματισμοί…
Κομπάζουσα ηθικολογία, υβρεολόγιο και προσωπικοί χαρακτηρισμοί.
Σπερμολογίες και τεμαχισμός της σκέψης. Τουφεκιές και κρότοι μεγαλοστομίας, χωρίς καμία σύνθεση επιχειρημάτων και πειθαρχία της σκέψης.

Πάντα οι προβοκάτορες σκούζουν με αφρούς εναντίον του καθεστώτος και συχνά εναντίον αυτών που υπηρετούν…

Εάν, υποθετικά μιλώντας, εμφανιζόντουσαν τα πρόσωπα πολλών από τους μπλόγκερ, θα πέφταμε από τα σύννεφα.

Ήδη, πολλοί από τους γνωστούς, δίνουν τη «γεύση»: εξετάστε από ποια εκτροφεία βγήκανε…
resaltomag