Η αγροτική πολιτική βασίζεται στο θεώρημα ότι μερικά χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία, αλλά δημιουργούν προσωρινά μια πολύ καλή απομίμηση της...
Δάκος και απεργοί
Όταν οι ελιές πιάνουν δάκο ο αγρότης γνωρίζει ότι πρέπει να τις ψεκάσει για να διώξει το επιβλαβές ζιζάνιο. Ομοίως όταν μια χώρα βρίσκεται σε απεργιακό κλοιό, ο Πρωθυπουργός γνωρίζει ότι πρέπει να γεμίσει τα πορτοφόλια με λεφτά για να καλμάρει η κατάσταση. Υπάρχουν βέβαια και ημίμετρα, όπως οι συγκρούσεις των απεργών με την αστυνομία. Αν όμως θέλει να δει πραγματικά αποτελέσματα, πρέπει να βάλει το χέρι στην τσέπη. Ακόμη και όταν προβάλλονται άλλα θεσμικά ή ιδεολογικά θέματα, ως γενεσιουργές αιτίες μιας απεργίας, ένα καλό μπαξίσι, διαλύει τα λίπη στη στιγμή.
Στην περίπτωση των... αγροτών, η Κυβέρνηση αποφάσισε να τους «κόψει» ένα κουστουμάκι γύρω στο μισό δισ. και ανταμείφτηκε με το άνοιγμα των δρόμων. Μένουν κάτι υπόλοιπα από μπλόκα και μερικοί θερμόαιμοι Κρήτες, που θα κοστίσουν κάτι παραπάνω, αλλά η πολύτιμη «δημόσια τάξη» θα αποκατασταθεί. Τόσο η Κυβέρνηση, όσο και οι αγρότες, γνωρίζουν πολύ καλά ότι το πρόβλημα των δεύτερων δεν λύθηκε. Πήρε όμως παράταση για του χρόνου. Το κράτος ενεργεί με τη λογική «μέχρι τότε βλέπουμε» και οι αγρότες γύρισαν στα σπίτια τους με μια γλυκόπικρη γεύση. Πήραν μερικά μετρητά τώρα να βουλώσουν «τρύπες» αλλά γνωρίζουν ότι σύντομα θα πρέπει να ξαναβγούν στα μπλόκα για να ζητήσουν ξανά.
Πολιτικοί και λύσεις
Οι αγρότες βεβαίως, είναι ελεύθεροι επαγγελματίες και κακώς επιδοτούνται από το κράτος. Κάθε επιχείρηση πρέπει να καταγράφει τις ζημίες ή τα κέρδη της. Είναι η ανταμοιβή, η τιμωρία των επιλογών και της δουλειάς του καθενός. Από την άλλη πλευρά, οι αγρότες δεν έχουν τελειώσει κανένα πανεπιστήμιο του τύπου «Ανωτάτη Αγροτική» για να γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν. Σε συνδυασμό μάλιστα με την ανύπαρκτη -επί δεκαετίες- αγροτική πολιτική, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μίγμα. Οι αγρότες σε πολλές περιπτώσεις δεν γνωρίζουν ποια καλλιέργεια θα ήταν προσοδοφόρα για τους ίδιους ή ακόμη και τι πρέπει να κάνουν για να αλλάξουν καλλιέργεια. Είδαν μερικούς πονηρούς που τα ΄κονόμησαν μια δυο χρονιές με το σιτάρι, και τον επόμενο χρόνο φύτεψαν όλοι σιτάρι.
Δεν έχει ασχοληθεί ποτέ σοβαρά μαζί τους, κανείς. Να διεξάγει έρευνες σχετικά με τα προϊόντα που ευδοκιμούν και τη συχνότητα καλλιέργειάς τους ώστε να παρακολουθείται η παγκόσμια ζήτηση. Να επιδοτήσει την αγορά εξοπλισμού και δημιουργία εγκαταστάσεων. Να τους μάθει εντέλει μια καινούρια μέθοδο καλλιέργειας ή να πραγματοποιήσει εντατικό marketing για τα προϊόντα τους. Προϊόντα που σημειωτέον, όταν βρίσκεται κάποιος με μεράκι, όρεξη και γνώσεις, μπορεί να τα κάνει εμπορικά. Κλασσικά παραδείγματα η μαστίχα και το φυτό κρόκος που «αναβαθμίστηκαν» σε παγκόσμιο επίπεδο λόγω του έξυπνου marketing. Προς το παρόν οι πολιτικοί μας προτιμούν εδώ και δεκαετίες να ρίχνουν ζεστό χρήμα στα πορτοφόλια, τροφοδοτώντας μια μαύρη τρύπα που ούτε ελπίδες έχει να γεμίσει ούτε φυσικά να εξαφανιστεί.
Σταμάτης Ζαχαρός
0 μας είπαν την γνώμη τους, εσύ;:
Δημοσίευση σχολίου