…για το τίποτα

Και όμως το τίποτα κάνει πολύ θόρυβο. Αλλά έχει μια ιδιομορφία. Αρχικά εκπέμπει σε μη ακουστές συχνότητες –κάτι σαν υπέρηχος δηλαδή – και μετά εισβάλει με όλη του την ένταση στην αισθητή περιοχή. Έτσι εξηγείται η αγανακτισμένη φράση «πολύ θόρυβος για το τίποτα».

Ας πάρουμε για παράδειγμα την παπαγαλίνα μου. Κάνει πολύ θόρυβο προσπαθώντας να κελαηδήσει. Η καλή πλευρά του χαρακτήρα της βέβαια, της επιβάλει να περιμένει να ξυπνήσω για να “θορυβήσει”. Όταν κάνει κρύο και κοιμάται μέσα στο σπίτι, περιμένει να ανοίξω τα μάτια μου. Σήμερα το πρωί όμως άρχισε τις φωνές αξημέρωτα. Θεώρησα τη συμπεριφορά της “τιποτένια”.

Έδειχνε ανήσυχη. Άρχισε -με τον τρόπο της- να μου δείχνει την ποτίστρα της που ήταν άδεια. Δεν είχε τίποτα. Πολύς θόρυβος για το τίποτα.
123 λέξεις